Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 54

Kush eshte teper kurioz te di se cfare ka ndodhur?😁😁

Kemi lexues te heshtur... so si mendoni qe sot te beheni te paheshtur dhe te flisni ne lidhje me mendimet qe keni?
Pikerisht jeni te lire te votoni sot sepse dua te shoh se sa veta po e ndjekin vertet historine time gnithashtu jeni te mirpritur te kritikoni. Me pelqejne kritkat.

Pra sot fillon stili im i ri i te mbaruarit shume shpejt kete liber😁😁😁. E moret vesh besoj do e mbaroj shume shpejt.
Kujt do i mungojne budalliqet e Ketlines?
Nejse fillojme...

                         -Pas 5 vitesh-
Plot 5 vite kishin kaluar. Dhe ju do pyesni tashme se cfare kishte ndodhur me Reanin. Ishim ndar,jo me qejfin tone. Zemrat tona ishin bere cop nga gjithcka  qe na rrethonte.

Qendroja e ulur perpara pasqyres duke krehur floket e mi te zinj qe tashme i kisha drejtuar pas kaq shume kohesh. Serisht mu kujtua dicka e syt mu mbushen plot lot. Zemra u ligeshtua serisht.

-Ahhh Rean...-mendova une tashme me zemren e copetuar.

Ndjeva ajerin qe frynte nga dritarja, e cila me crregulloj paksa floket e mi te zinj.

-Ahh e mjera Ketlin sa gjera ke kaluar, dhe shiko ku je tani, ne turqi zemer thyer dhe e dashuruar serisht me te njejtin person qe ne vitin e fundit te gjimnazit gjere tashme.-u cova me kujdes dhe dola ne ballkon ku rrezet e lehta te diellit binin pingul duke reflektuar copetimin e shpirtit tim e duke fikur flaket e zemres sime.

Nga dritarja gjithcka ishte e qete. Kudo ecnin verdall sherbetoret ndersa prane pishines dukeshin vajzat e shtepise qe merrnin rreze ne diellin qe shkelqente e te diqte si dreqi ne pakon e zjarrt te ashtuquajtur ferr.

Mbylla syt lehtazi.
-"Ketlin,martohu me mua"-u kujtua ne mendjen time dicka qe ngjalli lotet e mi te rreshqisnin nder faqet e mia te buta.

-Ahh sikur,-thash me vete e me doren time asgjesova lotet e keqardhjes per veten.

U ula ne krevatin e bute dhe ashtu e merzitur mora fryme thelle sikur do te rregullohej ndonje gje.

Tashme kisha rreth nje vit qe nuk kisha marr asnje lajm nga Reani madje as vajzat nuk me flisnin kurre per te.
Dhe sa per vajzat te gjitha ishin bere nena tashme me dashurite e jetes se tyre.

Devi dhe Fabjona kishin lindur nje vajze te vogel qe quhej Perla. Perlushi i tezes ishte vogelushja me e embel nga te gjitha. Syte e saj ishin jeshil si te Fabjones dhe floket i kishte kafe si e ema dhe i ati. Ishte bucko ne kete pjese i kishte ngjare tezes se saj domethene mua dhe ishte teper e shkathet dhe e lezeteshme😍😍😍. Sapo ta shikoje mund edhe ta haje fare.



        Perla😍😍😍😍😍😍😍❤

Femijen e dyte e kishte lindur Stefi. Albioni dhe Stefi kishin lindur nje princesh te vogel. Dhe ju do thoni ku u njohen keta keshtu?

Flashback:

Stefi sapo kishte zbritur ate periudhe Dhjetori nga avioni e lodhur kur me ne fund gjeti valixhen e saj dhe e mori ate. E hipi ne taksi dhe pikerisht shkoj ne shtepi. Kishte kaq shume kohe qe nuk i kishte takuar prinderit dhe i kishte marr malli e i kishte therur zemra per ta.

-Cokollataaa...-thonte i vellai vazhdimisht dhe per shkak te kesaj ishte detyruar te hapte valixhen

Kur e kishte hapur vajza kishte vene re qe rrobat ne valixhe nuk ishin te sajat ne fakt asgje nuk ishte e saja. Brenda ne valixhe gjendeshin vec rroba,atlete,parfumera cunash dhe pikerisht prej kesaj e kishte vene re qe valixhja nuk ishte e saja.
E acaruar deri ne kulm nuk dinte cfare te bente me valixhen e huaj. Po kontrollonte kudo per ne numer te atij personi ama nuk po gjente kur me ne fund degjoj telefonin e saj qe po binte dhe pikerisht ishte ai numeri qe kishte kaq kohe qe e ngacmonte.