Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 6

-Jo,jo goca te harroni te dal me mbrapa shkolle per xhiro...-fola e bindur por kush po me degjonte valle ato kishin qejf vec te me ngacmonin duke me shkelur syrin. Filluan te me shtynin me zore dhe te me gudulisnin. Vetem gudulisjes nuk i rezistoja dot...jo jo u dorezova normalisht. Tashme ishte duarlidhur duhet te perballesha me shikimin e tij te vemendshem. 

Perpara se te kalonim pjesen e te shkonim drejt dritareve tona ne fillim mbylla syte lehte,mora fryme thelle dhe ula koken. Nuk doja ta shikoja ate person sepse sa here e shikoja nje thike imagjinare shfaqej ne zemren time duke tentuar per ta therur ate jete brenda meje.

-Ehh dite me "Re" sot...shume re-filloj Suela te me ngacmonte. Cuditerisht ngrita koken dhe nuk reagova kundrejt fjaleve te Sueles por syri me shkoj drejt Reanit i cili po rrihte Rafaelin.  E pse duhet ta bente ai kete valle?

-Mos guxo me ta prekesh ate vajze...DEGJOVE???-i bertiste ai Rafaelit te shkete,ndonese vajzat nuk kishin pare asgje. Nje puhize e lehte e praneveres deri qe floket te mija te fluturonin lumturimthi dhe nderkohe pasi i gjuajti nje shpulle vura re qe syte e tij me pane. Ata sy tregonin se sa i nevrikosur ishte me sakt...Po cfare e kishte nevrikosur dhe kush e nevrikosi? Kete gje se kuptova. Ndoshta ishte ndonje vajze tjeter ne jeten e tij dhe Rafaeli e kishte ngacmuar? E kush do te mi japi pergjigjet e ketyre pyetjeve tani????? Ska askush qe mund te me ndihmoj.

-Mjafte me...-thash dhe vrapova dhe ika...

-Ketlin...Ketlin...Kthehu Ketlin...-therriti Suela por un thjesht vazhdova. A e pane valle ate cfare pash une apo e kishin mendjen tek pellumbi siper ne peme? S'besoj ta kishin pare. 

Vrapova dhe vrapova gjersa shkova ne oborrin e shkolles ne mes te saj. Mbylla kapaket e syve per te mos kujtuar ate moment por thjesht ai moment sa vinte dhe akoma me rrinte ne mendje gjithasthu me dilte perpara syve. 

Ndjej nje dore e cila mbeshtetet lehte ne shpatullen time. Hap syte me ngadal dhe ishte Stefania...Shoqja ime e femijeris, ajo ishte per mua si moter nje moter e dyte.Ka qene vajza e cila me ka mbeshtetur ne cdo moment te jetes sime. Me ka shpjeguar se ku e kisha mire dhe se ku e kisha gabim. Edhe pse vitet kishin kaluar ajo ishte e vetmja vajze e cila e dija se kurre nuk do te me braktiste e kurre nuk do ta braktisja sepse me te gjej veten. Ndihem mire krahe saj. Epoo derin tashme besoja se i isha bere nje krah i forte i saj ne nje perzierje ndjenjash qe pesoj para ca vitesh dhe duke mos harruar edhe veshtiresite qe kaloj nga shoqja e saj te cilen e mbante me te ngushten por ajo nxorri sekretin e saj per ta marre vesh gjithe lagja. E cfare shoqe ishte kjo? NJe shoqe me 5 fytyra...E c'te mire mund te marresh nga ky person? Nga ky person i cili nuk ta di vleren? Per mua ajo vajze e cila e lendoj shoqen time te ngusht ishte nje person i ulet... Sepse kurre nuk duhet te tregosh sekretin e dikujt edhe pse mund te jesh i zene me te...

                                                                                       Stefania

-Ket ndihesh mire?-me pyeti ajo epo ndoshta ishte heret qe t'i tregoja gjithcka por thjesht genjeva si gjithmon duhet te genjeja per tu vetmbrojur dhe per ta bindur veten se isha mire.