Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 60

-Ketlin prit...-bertiti nga pas Fabi por une vrapova larg duke qar.

Ne korridor u perplasa padashur me Denizin. Ai me pa me lot ne sy me thirri ama une nuk fola por ja mbatha. Ne fakt isha mesuar tja mbathja nga gjithcka,fjalet,xhestet,menyrat e sjelljes se te tjereve tek une. Isha mesuar tja mbathja nga telashet edhe pse ato me ndiqnin gjithmon mua.
Gjithashtu isha mesuar tja mbathja nga e verteta...

U futa ne dhome duke mbyllur deren e duke qar.

-Dreqin nuk dua te shkoj fare ne ate udhetim koti-thash une duke u shtrire ne krevat dhe duke kujtuar ate dit te zez ne spitalin e turqis.

Flashback

-Ketlin,eja ta provojm tek ty nje here kete te bebeve-tha shoqja ime.

-Jo jo Lejla, cthua une nuk jam as me barr as e semure-thash une.

-Po ska gje eja ta shohim nje here se si behet eko-tha ajo.

-Ne rregull-thash une duke ngritur bluzen,treguar barkun dhe duke ndenjur e ngjitur ne ate krevat plot siklet.

-Sa uje paske pire moj vajze,dukesh mire-tha ajo.

-Me verte? E cuditeshme ne fakt-thash une.

Ajo me lyu barkun me dicka si xhelatin dhe me kujdes me vuri ate pajisjen ne barkun tim duke e levizur sa andej kendej.

-Ohh moss,-tha ajo kur pa dicka ne televizor.

-Cfare ka moj?-pyeta une e tmerruar.

-Duhet te therrasim doktoreshen tani-tha ajo dhe nje nga vajzat aty shkoj me vrap ta therrsite doktoreshen.

-Lejla,cfare ka?Mos me tremb-thash une.

-Ketlin...-tha vetem kaq ajo.

-Lejla me thuaj-thash une dhe ne ate moment hyn doktoresha.

-Zonjush...-tha ajo duke me pare mua,Lejlen dhe televizorin qe tregonte se cfare permbante barku im.

-"Me siguri kan gjetur ndonje sanduic aty brenda edhe jane trembur"-mendova duke qeshur.

-Zonjusha...Ketlin, cohuni ju lutem me duhet te flasim ne zyren time per dicka vertet shume serioze-tha ajo.

-Doktoresh...-thash vetem kaq une dhe ajo iku nga aty per e zyren e saj. Fshiva barkun mire e mire dhe duke ecur e friksuar shkova ne zyren e saj.

***
-...keshtu qe gjendja juaj eshte shume e keqe dhe ju mund te mbeteni pa femije-tha ajo ndersa une rrija e hutuar e ngjitur me karrigen.

-Doktoresh duhet te kete nje zgjidhje...-thash une.

-Nuk ka zgjidhe tjeter, kemi 2 artenativa ose te vdesesh ose te mos lindesh me femije ama ne Zoti te ndihmon mund edhe te sjellesh ne jete femijet e tu -tha ajo me nje pamje teper serioze.

-Hmm...faleminderit qe me lajmeruat-thash une me syt plot lot dhe ashtu me koken e ulur u ngrita nga tavolina dhe dola nga dera duke pare drejte.

Kur arrita ne korridor fillova te shikoj turbullt. Ndihesha me se keq. Kembet me merreshin sa andej ketej ndersa mendja ime fluturonte. Korridoreve te atij spitali u perplasa me njerezit qe nuk i njihja e nuk me njihnin ama ata me hodhen te bertitura pa kuptuar se sa keq mund te isha.

End of flashback

Hoqa ato qe kisha veshur dhe vesha nje fustan roze te emnel. E kisha ndare mendjen qe nuk doja te shkoja ne ate vend.

-Ketlin,hape deren-u degjua zeri i Denizit.

-Jo-thash une.

-Te betohem se do ta thyej-tha ai.