Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 30

-Ti?!-u habitur une pash perseri djalin e asaj dite qe do te me shtypte per pak me makinen e tij dhe shoku i qenushit tim te preferuar.

-Juve?!-pyeti ai i habitur dhe Fabjona e cila ishte ulur ne karrigen e saj u cua ne kembe.

-Nje aksident sot me makine dhe aksidenti me vere?!!! Nuk te mjaftoj makinaa edhe veraa taniiiiii...-bertita une atij e acaruar.

-Sheett Ketlin...-me erdhi prane Fabi dhe e pa se sa e acaruar isha-Ketlin lere...-me tha ajo perseri.

-Ti ore njeri idiot,-thash une e mora goten e Devit nga dora dhe ia rrasa ne fytyre atij e acaruar dhe i buzeqesha me ironi.

-Ketlin...-u cua Stefi nga tavolina.

-Une mund te coj ne pastrim kimik si ty edhe fustanin tend,une mund te te blej me para ty-foli ai pa turp.

-Zoti Anket,po e teproni me keto fjale qe po thoni-tha Fabjona e cila doren e saj e kishte vene ne shpatullen time te zbuluar si per te marr energjine negative nga trupi im dhe per ta kthyer ate ne pozitive.

-Ne qofte se doni te bleni dike,bleni sat eme...-fola nguleshem-besoj se ajo do te ndihet mire qe do ta bleni ju-thash une me ngulshmeri dhe duke e pare ne syte e tij si nje liqen i turbulluar.

-Kthejeni fjalen qe thate ose perndryshe do ta pesoni.-tha ai.

-As qe me plas fare-thash une dhe ne buzet e tij u shfaq nje buzeqeshje sikur te me kishte ulur posht po nga fjalet e mia ajo buzeqeshje u zhduk. 

-Vete e kerkove-tha ai dhe me kapi per krahu fort i acaruar duke me shtyre perpara.

-Leshoje ate...-tha nje ze i njohur nga pas. Ktheva koken dhe buzeqesha e lumtur. Heroi im kishte ardhur per mua,ishte aty per mua per te mundur ate idiot qe mendonte se ishte shume i madh.

-Ti erdhe...-thash une e gezuar dhe nje moment dora ime rreshqiti nga duart e tij dhe une iu hodha ne perqafim atij. E shtrengovaa fort fort sikur te ishim lidhur me magnet. Ne fillim ai nuk me perqafoj nuk e kuptova se perse por me pas po.

-Por do te iki serisht-beri te ditur ai dhe mu largua paksa. Ndoshta kishte ndonje pune,ndoshta...
Po pikerisht,mu kujtuan fjalet e Megit tek masazhistja normalisht do te shkonte tek e dashura e tij Adela. Ne ato momente iu leshova trupit te tij te ngrohte dhe kraheve te tij te medha qe nuk lejonin njeri te te lendonte dhe me lotet qe po i mbaja ne cep te syrit vrapova per ne karrigen time,mora canten e kartonit dhe vrapova ne banje. 

Lash gjithcka pas,hyra drejt korridorit te shtuar me tapet te kuq dhe te gjate dhe me pas u futa ne deren e banjes. Me hapa te ngadalta eca drejt pasqyres qe ndriconte nga llampat e vogla me driten e bardhe. Pash veten ne pasqyre. Pash syte e mi te zinj qe ne xhepat e tyre imagjinar mbanin lotet e mija te fshehura.

-Cfare dreqin po me ndodh?-pyeta une  une veten time dhe me zemren qe me rrihte fort lotet me rrodhen pa e kuptuar edhe vete.

Ne banje u fut Stefi bashke me Fabjonen te cilat ishin merakosura ne palce.

-Ket?-thirri lehteshem Fabjona nderkohe qe qendronin pas meje te dyja bashke me Stefin.

-Te lutem me leni te qeta-thash une e palumtur.

-Ketlin.-dhe Stefi mu afrua.-Ktheje koken te te shoh pak-tha ajo dhe une ktheva koken,doja te mos qaja me po lotet nuk me bindeshin.

-Te beri gje ai i mallkuar?-me pyeti Fabi.

-Nc-mohova me kok une...

-Po pse qan?-me pyeti Stefi.

-Nuk kam gje,-thash une dhe per faj te tij sikur ndihesha e pa fuqishme madje as takat nuk i kontrolloja dot me. Bera dy hapa dhe rash ne toke smund ta mbaj dot veten.