Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 34

Reani qendronte perpara meje, krahun e kishte rrotulluar Adeles. 

-Oh dreqin.-thash une dhe mbeta me gojen hapur. Po qeshnin te dy si budallare dhe ai here pas here e ngrinte duke e rrotulluar ne ajer.

Une qaja per ndjenjat e mija,per te dhe per gjithcka tjeter ndersa ai nderkohe tallej me mua.

-TE URREJJ-bertita shume fort dhe ai ktheu koken.

-Ketlina?!-pa i habitur tek une.

-Ketlin...Ketlin...-erdhi Fabjona drejt meje kur degjoj te bertituren time.

-Te...Te urrej...-thash une duke bertitur-une te...-dhe nuk pata fuqi me te flisja rash ulur ne cimenton e ftohte duke qare.-...une te...te...urrej-thoja me ngadal,doja te flisja 1000 fjale, kisha 1000000 mendime por nxorra vetem 1 fjale nje fjale e ftohte,tronditese dhe e keqe "Te urrej" a ishte kjo fjala qe djemt do donin ta degjonin nga nje vajze zemer thyer? Apo ahhh harrova une jam nje zvendesuese...

-Ketlin...-therriste ai.

-Ik ore donzhuan i ndyre-tha Fabjona e cila doli ne ballkon dhe vec t'i binte Reanit i ra Adeles sepse nuk kishte shenje.

-"Mund te bertas? Mund te qaj e lehtesuar? Mund te eci? Jo nuk mundesha isha e derrmuar si nga ndjenjat e mia ashtu edhe nga jashte."

-Ketlin...-tha Fabi e cila u ul ne gjunje dhe me pa mua te perplasur ne dysheme duke qar.

-...-nuk fola,nuk mundesha.

-Ketlin,mos qaj zemer,mos qaj ta lutem...Une jam ketu prane teje-tha ajo e cila me kapi duart e mi beri grusht e mi shtrengoj fort.

-KETLINAAAA...-u degjua me fort zeri i Reanit.

-Do therras Policin te betohem-u degjua zeri i Jorit nga jashte.

-Ketlinaa...-u degjua per here te dyte,dreqin a mund te pushonte nje here ai ze.

-Ore do te te vij poshte dhe mbaje mend ca do te te bej-u degjua zeri i Stefit qe ishte acaruar.

-KETLIN...-serisht kete rradhe u cova e acaruar me lotet nga faqe,nuk e dija se nga me erdhi ai guxim te cohesha,nuk e di se si me erdhi ajo energji vetem per te ecur. Po ecja dhe vrapova nder shkalle. Nuk doja as qe ta degjoja emrin tim nga goja e tij e ndyre. Ai nuk ishte fati im,ajo nuk ishte anija ime une kisha ngaterruar anije,isha bere pasagjere e nje anije idiote qe tashme po e perpinte stuhia dhe dallget e medha.

-Ketlin...ktheu ketu ku po shkon-erdhi Fabi pas meje ajo nuk do me lente kurre vetem. 

-Do shkoj ta kap edhe ta zhulas ne toke ate djale-thash une e acaruar me syte e kuqe nga lotet qe kisha nxierr per nje njeri te pavlere.

-Ketlin eja ketu...-tha ajo,nuk e degjova dola jashte me vrap ashtu sic isha me pizhamet e gjumit,isha e ftohur dhe ne gjendje te keqe teper te keqe. Hapa deren e drunjte dhe dola jashte perball tij.

-Ketlin...-tha ai dhe nje shpulle  fort i erdhi nga une.

-Qepe!-i nxorra gishtin drejtues-nuk dua te te degjoj aspak-thash une.

Jori,Stefi dhe Fabi ishin poshte po shikonin mua per te pare se cfare hapi tjeter do beja une.

Isha zbathur. Eca drejt tij dhe kemba ime hyri ne xham.

-Ketlin kujdes-tha Jori. Me dhembti po jo nuk po e ndjeja shume jo aq shume sa inati qe ndjeja ne ato momente,idhnimi ndoshta...Pfff apo ska ndoshta.

-U vrave...-tha ai me syte e kafte te shqetesuar.

-MOS FOLL...mos...fol...NUK DUA ASGJE TE DEGJOJ PREJ TEJE,ASGJEEEEE... U VRAVA? CFARE TE INTERESONN FOLLL...ASGJEE NUK TE INNTERESON SEPSE NUK TE KA PSE TE TE INTERESOJJ TI JE VETEM NJE IDIOT,INJORANT QE NUK KA NDJENJA,TI JE NJE DONZHUAN I NDYRE-thash une duke perplasur gishtin ne kraharorin e tij pas cdo fjale qe thoja madje edhe qaja. Lotet e mija rridhnin si ujvare doja t'i ndaloja po nuk mundja.-...TI REAN JE GENJESHTARI ME I MADH QE KA BOTA SEPSE TI JETON NE NJE GENJESHTER...-thash une dhe ai uli koken.