Ndoshta ska nje fund per ne...✔

Pjesa 36

Fabjona POV:

-"Fabjona pse dreqin ktheve koken per te pare?"-perserisja me mendjen time nderkohe qe zemra ime rrihte akoma dhe ndihesha akoma edhe me keq. Syte deshironin te mbusheshin me lot por deshiroja te mblidhja veten edhe pse nuk mundesha.

Perpara meje ishin Flavia dhe Devi po putheshin me njeri tjetrin prandaj Devi kishte kohe qe me injoronte mesazhet qe une i coja.

Zemra filloj te me rrihte si e cmendur. Nuk mund t'i besoja syve ishin serisht bashke edhe pas kaq shume kohesh,e si jo? Flavia e dashura e tij e pare, c'mund te thuash tjeter? Nuk mund te mendoja kurre se nje dashuri e till mund te zgjaste per aq shume megjithese Devi ka pasur shume te dashura qe me pare. Mund t'i thuash donzhuan? Nuk mjafton...

Nje moment qesja me nutellat e renda qe mbaja ne duar u ca ne dysh,te gjitha nutellat me rane ne toke. Ata kthyen koken nga une. Mos me duket se me pane...

-Dreqinn Fabjona cfare bere?-i pershperita vetes une e cila u ula poshte per te mbledhur kavanozat.

-Ndoshta ka kaluar ndonje mace zemer...-u degjua zeri i Flavias.

-"Ndoshta ka kaluar ndonje mace zemer"-imitoja une ate-Pale i thot edhe zemer nuk ka te drejt t'i thot zemer,te iki te marri dashnoret e saj-thash une nderkohe qe mblidhja nutellat 1 nga 1 madje edhe i flisja nutellave.

-Joo Flavia mu duk si dikush tjeter...-degjova zerin e tij. Ahh sa ze te bukur qe ka ky djale. Me qetesonte veshet kur e degjoja sic ishte ashtu e kishte edhe zerin. Ndoshta te tjereve i dukej ai ze shume i shpifur por per mua ishte shume ze i embel.

-Uhh moss Nutellaa me duket se na zbuluan-thash une duke folur me nutellen sikur te ishte nje njeri. Epoo per mua eshte,nje shoqe shume e ngushte e jetes sime,e dua shume Nutellen sepse me te kam qar cdo halle dhe cdo gje tjeter madje edhe me gezonte teper kur isha e merzitur sic e gezon edhe Ketlina shpesh here. 

-Zemer...nuk ka njeri,pse ngulmon se eshte ajo. E vazhdojme aty ku e lam...-u degjua zeri i saj.

-Ajo???!!-bera habi une. -"Po kush qenka kjo ajo?? Pale dashkan edhe ta vazhdonkan yhhh do t'i dal perpara dhe do t'i rrah..."-mendova une e acaruar.

-Mendoj se duhet ta shoh nje here...Ajo nuk eshte nje mace...-tha ai serisht.

-Prit pak po kush eshte ajo?-pyeta une me nutellen ne dore dhe e kthyer me kurriz nga krahu i gardhit.

-Fabjona...

-Ajoo?! Hmmm...-fillova te mendoj une duke mbyllur pak syte.

-Fabjonaaaa...

-Ajooo...Ajoo...Mendo nutella mendo kush edhe ajo?-thash nutelles sime qe e mbaja ne dore.

-FABJONAAA...-erdhi nje vale zanore nga pas meje dhe ne fakt me trembi,pa dashur hodha nutellen time te dashur nga bacja e Flavias.

-Ohh mos nutella ime e dashur-thash une duke u qar.

-Ohhh cme derrmoj-u degjua zeri i Devit,mesa duket i paska rene ne koke. Pse nuk vdiq me mire do isha me rehat...-Nutella??! Oww...-u degjua zeri i tij serisht.

-Fabjona cdo ketu ti moj a nuk ike ne shtepi?-me pyeti Flavia si e acaruar.

-Pse te zura deren e shtepise une ty?!-thash une dhe mendova- "Ti as qe me fol jo jo ti me acaron do te t'i shkul ato lesherat qe mbajne ere luleshtydhe".

-Fabjona...-doli ai perball meje me ate buzeqeshjen e tij karakteristike qe e adhuroja.

-Devit?!-bera koti si e habitur edhe pse e pash qe ishte aty. Ula koken poshte,syte e mi filluan te shikonin me turbullt,kishte lot qe deshironin te dilnin por nuk mundeshin jo perball tij. Zemra nuk me bindej me rrihte si e cmendur dhe here here mendoja se edhe mund te dilte nga vendi per te protestuar mbi ndjenjat e mia. Smund ta shikoja ne syte e tij,e dija se ne  shikoja nuk do rezistoja ndoshta edhe mund te qaja.