the truth always comes out || nomin ||

🔱 33 🔱

W samym centrum Perłowego został zbudowany pałac królewski, zamieszkiwany przez rodzinę władcy Perłowego oraz innych wysoko postawionych członków dworu. Był on uważany za najpiękniejszy budynek w całym syrenim świecie i jedynie pałac w Ametystowym mógł się mu równać. Na parterze były urządzane przyjęcia, audiencje oraz zazwyczaj był on otwarty dla wszystkich, którzy chcieli zobaczyć wnętrze zamku. Kolejne dwa piętra były zajęte przez urzędników sprawujących władzę oraz komnatę króla, w której przyjmował on gości. Reszta kondygnacji została przeznaczona na prywatne komnaty rodziny królewskiej oraz inne pomieszczenia nieprzeznaczone dla oczu wszystkich.

Co jakiś czas na balkonach znajdujących się najwyższych pietrach, ogrodzonych złotymi poręczami ukształtowanymi w przeróżne wzory, pojawiali się członkowie rodziny królewskiej, by pozdrowić swoich poddanych, który zawsze witali ich donośnymi brawami i szerokimi uśmiechami, pokazując, że naprawdę ich kochają. Jednak Jeno nigdy nie poświęcił im nawet sekundy, ponieważ właśnie przez nich teraz musiał tak bardzo uważać na to, by nikt nie zwrócił większej uwagi na zachwyt Jaemina, który kręcąc się wokół własnej osi, podziwiał rynek, co jakiś czas głaszcząc podpływające do niego zwierzęta.

Samo to zadziwiało inne syreny, do których stworzenia rzadko kiedy się zbliżały, jednak najwyraźniej uznawały, że po prostu wzbudza ich sympatię, ponieważ najczęściej uśmiechnąwszy się, powracały do swoich spraw. Jeśli chodziło o szok na twarzy Jaemina, większość z nich od razu obstawiała, że przypłynął on z Onyksowego, jako iż wszyscy wiedzieli, że było ono najmniej urodzajnym miastem; jako jedyne bowiem postawiło na praktyczność, a nie na piękno. Z każdą minutą Jeno coraz bardziej denerwował się, że ktoś jednak domyśli się prawdy lub uzna zachowanie chłopaka za dziwne, niespotkane. Za ludzkie. Chciał jak najszybciej zabrać stąd Jaemina, lecz również chciał mu się pozwolić nacieszyć widokami. Ostatecznie drugie pragnienie wygrywało.

W tym samym czasie Jaemin całkowicie zapomniał o obecności swojego przyjaciela, ponieważ zaraz po tym jak wyplątał się z jego objęć, na spokojnie rozejrzał się wokół, chcąc skupić się dokładniej na budynkach otaczających pałac królewski oraz przestrzeń wokół niego. Zobaczywszy syreny wypływające z książkami w rękach oraz wszelkiego rodzaju pergaminami z budynku po lewej stronie zbudowanego na wzór rzymskich panteonów, domyślił się, że widzi właśnie bibliotekę, do której na pewno chciał później wpłynąć po książki. Obok niego mógł zobaczyć amfiteatr, w których właśnie była wystawiana opera z wolnym wejściem dla wszystkich i nawet z daleka Jaemin mógł usłyszeć przepiękny głos śpiewaczki.

Spojrzawszy na budynek zaprojektowany w najprostszym stylu, przez chwilę nie mógł rozgryźć, jakie jest jego przeznaczenie, aż do momentu, w którym zobaczył, jak wypływa z niego syren wraz ze swoją żoną, pocieszając ją, że pewnego dnia na pewno uda im się wziąć kredyt. Po prawej stronie banku można było znaleźć jubilera, sprzedającego najpiękniejszą biżuterię na świecie zawierającą przeróżne kamienie zarówno znane Jaeminowi, jak na przykład rubiny czy szmaragdy, jak i takie, których nazw nie znał i widział je po raz pierwszy.

Ze zdziwieniem odkrył również, że na rynku znajdują się również sklepy z ubraniami, kawiarenki, restauracje i inne instytucje, które wnętrzem niewiele różniły się od tych z jego świata. Wszelkie budynki z zewnątrz wyglądały jakby zostały wyjęte ze starożytności, natomiast sprzedawane napoje i jedzenie wydawało się egzotyczne i obce Jaeminowi, który dopiero teraz uświadomił sobie, jak bardzo jest głodny. Z trudem zignorowawszy burczenie w swoim brzuchu, podniósł głowę do góry, dopiero wtedy zauważając coś, co sprawiło, że po raz kolejny tego otworzył oczy ze zdziwienia, po czym zmarszczył brwi, zwracając się w stronę białowłosego.

- Jeno? - odezwał się, by zwrócić na siebie uwagę syrena, który kiwnął pytająco głową, podpływając do niego. - Dlaczego nie widzę niczego w oknach na wyższych piętrach?