Verwacht het meest onverwachte

Deel 15

In marokko aangekomen reed ik de oprit op. heel scheef natuurlijk want in marokko kan niks recht zijn. We werden al opgewacht door tantes, ooms neven en nichten. Maar het aller belangrijkste waren mijn ouders die er tussen stonden. Een gevoel van blijheid welde in me op. toen ik de sleutel uit het contact haalde en de handrem omhoog trok merkte ik pas op dat hatim bijna kwijlde naarst me omdat hij sliep. En walid die snurkte achter me. Ik uitte een diepe zucht en keek naar de menigte die klaar stond om ons te verpletteren met knuffels en kusjes. Ik gaf walid achter me een klap op zijn hoofd. Hij schrok meteen wakker. Ik kon het niet laten en barste in lachen uit.
'we zijn er eh radio.' Zei ik doelend op zijn luidruchtige gesnurk. Hatim die keek knipperend om zich heen. Toen stapte ik alvast uit. Ik zag niemand meer behalve mijn moeder en vader. Ik stormde in mijn moeders vertrouwde armen.
'ik heb je gemist mama!' riep ik emotioneel toen ik haar vertrouwde geur opsnoof. Ze drukte me tegen zich aan en streek liefkozend over mijn haar.
'ik heb mijn kleine meid ook gemist, amal.' Zei ze terwijl ze me kuste op mijn wang en voorhoofd.
'oke, mag ik nu mijn moeder?' hoorde ik walid achter me zeggen. Ik liet mijn moeder lachend los en viel mijn vader aan.
'amal inou!' riep mijn vader blij.
'ik heb je gemist pap!' riep ik even blij hem terug te zien. Toen ik opzij keek werd ik overdonderd door iets wat mijn ziel raakte. Hatim omhelsde mijn moeder. Mijn moeder omhelsde hatim! Het was zo lief! En het maakte me zo blij dat hij werd gewaardeerd in deze familie.
'je bent mager geworden.' Zei mijn vader die mij keurend bekeek.
'ik ben altijd zo geweest, papa.' Zei ik lachend. als in een trance liet ik me knuffelen en kussen door me tantes en ooms. Nichten en neven. De andere familieleden van Nederland waren er ook bij. We waren best wel traag met onze reis, besefte ik nu. Binnen werden we door allerlei lekkernijen gepropt. En verwend. Ik nam veilig plaats naarst mijn vader. Naarst mij zat een onwennige hatim. Hij voelde zich klaarblijkelijk ongemakkelijk. Ik pakte een hand vol chocolade koekjes. Hatim trok een gekke bek. Ik schoot in de lach en overhandigde hem een koekje. Hij keek me zo lief aan toen hij het koekje in zijn mond stopte. Maar meteen voelde ik mijn vaders ogen prikken en keek bloedserieus voor me uit. Niet wetend dat mijn vader alles al gezien heeft en me uit zat te lachen.
Uit ervaring wist ik dat nadat we gegeten hebben de kruisverhoor door de familie zou beginnen. En dat wilde ik het liefst ontwijken maar de dwingende blik van mijn moeder liet mij meteen weer zitten op me plek toen ik aanstalten maakte om weg te lopen. Hatim grinnikte zacht in zichzelf. Lach maar hatim. Jou gaan ze de meeste vragen stellen aangezien je hier nooit bij ze over de vloer komt. Dacht ik duivels. Ik kon net een glimlach onderdrukken.
'hoe was de reis verlopen, walid?' begon mijn oma. Hatim en ik keken onbewust opgelucht dat de vraag niet aan ons werd gesteld.
'ja, het was heet. Maar gezellig.' Zei hij terwijl hij een neppe glimlach op zijn gezicht plakte. Hem kennende haatte hij zulke vragen. Dat is de grote reden dat hij zulke bijeenkomsten ontweek. Maar juist als ze hem dan ooit te pakken krijgen krijgt hij de meeste vragen naar zijn hoofd geslingerd aangezien ze hem één keer per 80 jaar zien.
'En? Onderweg een leuke vrouw ontmoet?' vroeg mijn tante die dacht dat ze grappig was. Walid keek mij hulpzoekend aan.
'ik heb geen vrouw nodig. Ik heb genoeg aan amal.' Zei hij na een tijdje mij aanstarend. Me oma lachte.
'ooit zal zij haar eigen weg slaan. Dan heb je er wel één nodig.' Drong mijn oma hem via een omweg serieus antwoord te geven. Wij waren goed met onderwerpen omzeilen en via via iets duidelijk te maken. Maar aangezien we dat van onze oma hebben, maken we bij haar geen schijn van kans. Ze weet precies hoe ze te werk gaat. Ze kan net niet tippen aan hatims plan van aanpak in een gesprek, maar toch is ze goed. 'dat zien we dan wel. Ik heb het nu te druk met zakelijke dingen.' Gaf hij zich uiteindelijk gewonnen.
'maar op zakelijke gebied lopen er tegenwoordig nu ook vrouwen rond. Wil je mij zeggen dat je ze daar niet aankijkt?' bleef me oma doorgaan.
'walid zei al dat hij het te druk heeft met zijn werk. Laat die jonge toch zijn ding doen. We horen het wel als hij een meisje heeft. Toch walid.' Knipoogde mijn opa. Mijn oma bleef stil en keek mij nu aan. 'fuck' vloekte ik zacht.
'en jij amal? Hoe oud ben je nu inmiddels geworden?' vroeg me oma. Ik zag hoe walid zijn tong naar me uitstak. Van hem hoef ik geen hulp te verwachten.
'19.' Zei ik schoorvoetend.
'ow, maar ze is bijna 20 jaar hoor.' Zei walid blij dat hij van oma af was. Ik keek hem vernietigend aan.
'zo, een echte vrouw ben je aan het worden. Wat doe je momenteel?' vroeg ze geïnteresseerd. Al mijn tantes zag ik bijna kwijlen wachtend op antwoord. Mijn moeder keek me trots aan. Ja ja.
'ik studeer, oma.' Zei ik.
'mooi. Je hebt ook al je rijbewijs, zagen we net. Heb je al een huisje?' bleef me oma door drammen. Ik hoorde hoe opa overdreven zuchtte. Is er eindelijk iemand die mij voelt.
'tuurlijk heb ik een huis. Tenminste mijn ouders.' Zei ik.
'heb je al een man gevonden?' vroeg me tante geïnteresseerd. Nu waren het mijn neven die me bijna kwijlend aankeken. Ik haat jongens die hier geboren zijn. Ze hebben gewoon geen manieren!
'nee ik heb geen man.' Zei ik.
'nou genoeg keus.' Zei safouane. Een neef die hier een zaak runde. De andere jongens knikte instemmend. Nog even en hun hoofden rolde van hun nek af.
'ik hoef geen man.' Zei ik hem dodelijk aankijkend. Ik slikte met moeite me laatste woorden in. Namelijk dat ik geen man wil die hier woont.
'ze is nog jong. Laat haar toch met rust.' Zei opa. Ik keek hem dankbaar aan.
'jong? Ik was op mijn 15e al met jou getrouwd. En dan noem jij 20 jaar jong!' riep ze uit haar veld geslagen. Ik schonk walid nog een dodelijke blik. Hij weet dat de marokkanen hier alles afronden. Als het kwart voor 10 is zeggen zij dat het al 10 uur is. als je zegt ik ben bijna 50 dan ben je voor hun al 50. Ziek gewoon.
'dat is vroeger, oma. Nu moet ik eerst mijn studie hebben afgerond en een baantje hebben. De rest komt later.' Hielp ik haar herinneren. Ze knikte.
'je gaat wel met iemand trouwen die je goed kent hé. Geen Marokkaan van de straat plukken.' Waarschuwde ze me. Onbewust keek ik hatim aan.
'tuurlijk oma. Iemand die ik ken.' Zei ik terwijl ik snel mijn blik van hem afwende. Ik voelde zijn blik op me rusten.