Verwacht het meest onverwachte

Deel 140

We zaten in de auto, Fouad en ik. We hadden onze Marokkaanse tnawies naar boven gehaald en hem heel subtiel gedreigd. Stekelenburg gaat er vaart achter zetten en alles zou deze week in teken van het project staan.
Fouad keek me lang aan. Geen verliefde blik maar een blik alsof hij een geweldige idee heeft en mijn bestaan daarvoor nodig heeft.
'Waarom kijk je zo eng?' Vroeg ik toen ik er niet meer tegen kon.
'Een ding snap ik niet, waarom hebben jullie per se Stekelenburg nodig voor dit project?'
Ik maakte een beweging met mijn hand die typische Marokkaanse vaders doen als ze geld bedoelen. 'We hebben zijn tinhashien nodig.' Hij keek voor zich uit en keek toen weer naar mijn gezicht.
'Ben je soms op zoek naar puistjes ergens?' Vroeg ik sarcastisch.
'Amal Hotel...' zei hij terwijl hij me aankeek.
'Wat?' Zei ik gechoqueerd.
'Ja wat? Jij doet letterlijk alles, zij volgen alleen jou taken op, als jij Stekelenburg slechts betaald om zijn medewerkers in te huren. Hij bedenkt dit alles niet hoor, en toch lift hij met je succes mee, zonder dat jij dat doorhebt.' Ik keek hem verbaasd aan. 'Waarom denk je dat ik daar mijn lolbroek aanhad, om een beetje dom over te komen zodat hij zijn gang met je kan gaan, maar Fouad is geen man die houdt van spelletjes spelen met geld en zaken doen, en deze man speelt een spelletje met heel Rayan's bedrijf. Dus zonder die tweede agenda waarvan ik bijna zeker weet dat ie dat heeft is hij je al aan het naaien. Terwijl hij geen moer doet.'
Hij liet me denken aan alles wat er is gebeurd. Hij had gelijk. En zwaar ook.
'Ik kan niet terug Fouad. We hebben beide getekend.'
'Daarom zeg ik, trek de zaak naar je toe, huur zijn medewerkers voor extra handen en daarmee koop je hem subtiel uit, denk logisch na Amal.'
Ik begreep dat hij ergens een punt heeft, een grote zware ook maar toch. Dan zou ik iemand moeten naaien, en zo ben ik niet. Ik besloot er verder thuis over na te denken.

Ik reed in de avond laat naar huis. We hadden de schoonfamilie van Walid over de vloer. Ik herkende Rayan's schoenen in de berg met schoenen bij elkaar. Alleen die trokken mijn aandacht. Hatim stond ineens in de gang. Hij stak zijn hand naar me uit. Ik nam zijn hand een beetje afstandelijk aan en keek hem niet echt in zijn ogen aan.
'Alles goed?'
'Hamdoullah.' Zei ik en vroeg niet hoe het met hem ging. Puur omdat ik het ook niet wilde weten. Ik zocht Walid en knuffelde hem. Ik knuffelde Selma die ik de laatste tijd minder zag door de overuren die ik draaide op kantoor.
Ik liep naar mijn kamer en schrok. Rayan lag op mijn bed. Hij sliep. Hij lag er schattig bij in zijn nette pak maar op zijn buik liggend. Ik deed heel voorzichtig mijn deur dicht en liep op mijn tenen verder mijn kamer in. Ik legde mijn spullen op mijn kastje en trok mijn pyjama snel aan. Mijn telefoon trilde ineens in mijn hand. Ik keek op mijn scherm. Het was een whatsapp bericht van een onbekend nummer.
'Het is beter dat je Rayan met rust laat. Hij is niet meer van jou.' Stond er. Ik schrok en keek naar Rayan die begon te kreunen en te draaien. Ik keek naar het bericht en sloeg het nummer snel op. Ik liep naar Walid's oude kamer en belde dat nummer.
'Hallo?' nam een vrouwenstem op.
'Wie ben jij en wat stuur jij mij rare dingen naar mijn privé nummer? Hoe kom je er überhaupt aan?'
'Je kan dat appje beter serieus nemen. Wie ik ben is voor jou niet van belang mopje. Fijne avond.' Ik trilde en werd bang. Wie the fuck is dit. Ergens stiekem was ik ervan overtuigd dat het Najoua was, daarom ging ik zogenaamd stoer bellen. Maar dit was haar stem niet!
Soubhanallah alsof hij me kon horen apte Fouad mij met, "Als er iets aan de hand is moet je mij bellen."
Ik twijfelde geen seconde en belde hem op.
'Awh wat lief bel je me persoonlijk op om me te bedanken?'
'Fouad ik heb een hele rare gesprek gehad met een meisje die dreigt dat Rayan niet van mij is?' Het werd stil aan de andere kant van de lijn. Even dacht ik dat hij had opgehangen.
'Waar ben je?' zei hij ernstig.
'Thuis? Bij mijn ouders.'
'Ik kom nu.'
'Nee Fouad ik heb bezoe...tuut tuut tuut'
'Shit hij kan me dit niet nog een keer flikken...en waarom praat ik tegen mezelf!' zei ik tegen mezelf. Ik rende naar beneden en waarschuwde mijn moeder. Haar lach verdween meteen en keek me serieus aan.
'Wilt hij je hand komen vragen of wat?'
'Mama doe normaal! Het gaat over werk .'
'Als je vader wat gaat zeggen mag jij het hem uitleggen.'
'Hij nodigt zichzelf uit die gast.' Voor ik klaar was met mijn moeder ging de deurbel. We keken elkaar strak aan.
'Ga maar voor hem open doen, hij is jou gast.'
'Mama doe normaal, moet iedereen jou horen soms?' Walid deed open en groette Fouad luidruchtig en vrolijk. Mijn moeder keek Walid raar aan.
'Kennen zij elkaar?'
'Weet ik niet?' zei ik in de war.
'Wil je wat drinken broer?' vroeg Walid.
'Nee shokran broer. Ik kom even wat belangrijke dingen bespreken met je zusje, ze heeft morgen vroeg een bespreking.'
'Haha van stagiaire naar secretaresse yekk!' riep Walid naar mijn gevoel iets te vrolijk.
'Je weet zeker dat je niks op hebt toch?' vroeg ik. Walid rolde met zijn ogen en liep de keuken uit. Fouad had een dikke map en een laptop op de keukentafel gelegd.
'Ziet het er serieus genoeg uit nigh?' vroeg hij.
'Ja, Rayan slaapt boven.'
'Had je mij dat niet even kunnen zeggen?'
'Ja dat was ik van plan op het moment dat jij in mijn oor hing weet je wel.'
'Ow. Uhm. Geef je telefoon snel.' Ik liet hem het berichtje zien.
'Heb je het telefoongesprek opgenomen toevallig?'
Ik keek hem dom aan.
'Daar denk je niet aan op zo'n moment. En ik had verwacht dat ik Najoua's stem zou horen maar dit was een onbekende heksenstem.' Zei ik zuur.
'Marokkaans?'
'Ja zoiezo wel.' Marokkaanse wijven en hun manier van praten herken je uit duizenden.
'Ik heb het nummer overgenomen. Wat zij jou ook stuurt stuur het door naar mij. Hou mij op de hoogte van elke stap die ze zet en probeer haar telefonische te bereiken en haar stem op te nemen.'
Ik knikte en besloot hem te gehoorzamen. Het leek alsof hij wist wat hij moest doen.
'En Rayan?'
'Die vertel je niks.'
'Oke. Ga je nu weg voordat Rayan wakker wordt?'
'Ja ik ga nu. Pas goed op jezelf.'
'Ja komt goed.' Zei ik en begeleidde hem naar de huisdeur. Hij vertrok. Niet wetend wat hij hiermee ging doen.
Ik begaf me naar de woonkamer en ging bij Selma zitten. Ik probeerde alles een beetje te vergeten en had het over dingen die Selma interesseren zodat ik niet over mezelf hoefde te praten.

Fouad's perspectief.

Ik gooide die onnodige dikke map en de laptop in de achterbak en stapte in. Ik toetste het nummer in.
'Abdennour hier.'
'Amal wordt lastig gevallen door een nummer, ze moet uit de buurt van Rayan blijven volgens dat meisje.'
'Heb je het nummer?'
'Ja maar ik verwacht niet dat ze dit nummer lang houdt.'
'Kom naar mij toe. Ik ben in de kapperszaak van mijn broertje.'
'Ik ben al onderweg.'
'Heb je Walid, Hatim en Rayan op de hoogte gebracht?'
'Nog niet.'
'Dat moet, je werkt voor hun namelijk. Ze willen alles tot in de details te horen krijgen.'
'Klopt. Ik ga ze morgen connecten. Huis zit te vol daar. En Rayan slaapt.'
'Ze gelooft wel nog dat je haar stagiaire bent?'
'Ja tuurlijk. Ze mag ook niet anders denken.'