Verwacht het meest onverwachte

Deel 141

Fouad's perspectief.
'Salaam oulaikoem.' zei ik terwijl ik mijn auto uitstapte.
'Oulaikoem salaam broer. We hebben even die nummer gebeld en we kregen een dame aan de lijn die met ons begon te flirten dus Wael neef van mij heeft nu 'contact' met haar en heeft haar nummer gevonden op 'facebook' zehma.'
'Is het haar eigen nummer denk je¬'
'Ik hoop het. Wael heeft een foto van een mooiboy opgestuurd en sindsdien blijft ze plakken dus de smaak is haar bevallen.' zei Abdennnour. Ik moest er om lachen. Wij beide zijn samen opgegroeid. Twee jongens met baarden die zo islamitische mogelijk proberen te zijn zitten nu spionage werk uit te voeren. Het was alsof Abdennour mijn gedachte kon lezen.
'Gekkenwerk dit.' zei hij.
'Ewa eerlijk, ik heb nu wel echt een band met Amal, het is een goed mens. En ik ben iets heel leuks met haar van plan.' zei ik voorzichtig. Abdennour keek me van opzij aan terwijl hij zijn blikje Redbull opende.
'Het project waar zij zo mee bezig zijn, of laat ik zeggen waar Amal mee bezig is, ga ik naar haar vernoemen. Dat is wat zij verdiend.'
'En Stekelenburg dan?'
'Die gaan we uitkopen. Ik heb haar de tijd gegeven om na te denken maar ze gaat door mij van gedachte veranderen. Geloof me.'
'Ik boek voor jou een vakantie als het je lukt.'
'Begin alvast te kijken naar goedkope tickets, ik ga ervandoor broer. Even langs me ouders.'
'Isgoed eh sahbi. Hou mij op de hoogte, dan hoor jij het wanneer Wael met die takkenwijf gaat afspreken.' Ik knikte en stapte lachend mijn auto in.

Rayan's perspectief.

Ik werd wakker in Amal's bed. Mijn telefoon ging over. Het was Najoua.
'Heey slaap je nog?'
'Nee net wakker.'
'hm oke, gaan we samen eten?'
'Ik heb nu geen tijd morgen goed?'
'Okee, tot morgen dan.'
Ik hing op en zuchtte diep. Ik ben zo klaar met deze poppenkast. Het wordt tijd om er vaart achter te zetten, ik wil er achter komen waar ze me bezig is, nog voordat Amal erachter komt dat ik achter haar rug om met haar afspreek. Ik zie Amal al zo weinig.. en dat terwijl ik echt om haar geef.

Amal's perspectief

Ik kon me slecht concentreren op me werk.
Fouad hield me voortdurend in de gaten wat dat betreft. Hij probeert me op te vrolijken en is ineens in de buurt als ik hulp nodig heb. Rayan zegt dat een stagiaire zo hoort te zijn. Zo heb ik het minder druk. Maar ik voel me toch zo onder druk gezet. Doordat ik niks tegen Rayan kan zeggen en niks met hem kan delen.
We zouden vandaag na het werk even samen gaan wandelen.
Ik kon het niet. Bij hem zijn terwijl ik iets voor hem verzwijg en iets over hem weet.
Ik pakte mijn telefoon. Op dat moment kwam er een appje van fouad binnen.
"Ik ben wat later, excuses."
"No problem. Ik zie je wel verschijnen."
Rayan kwam binnen en keek naar het bureau van Fouad.
'Hij is wat later.'
'Hoe dat zo dan?'
'Weet niet, verslapen?'
'Oke oke, hoe gaat het met je?'
'Goed met jou?'
'Hamdoulilah ik ben blij te horen dat het goed met je gaat.' Zei hij.
Hij pakte de draaistoel van Fouad en ging erop zitten. Hij zat tegenover me met zijn armen op het bureau naar voren geleund. Hierdoor zat hij dicht bij mij.
'Ik mis je.' zei hij zacht
'Waarom? Ik ben elke dag in hetzelfde gebouw als jij?' Zei ik dom. Ik wist wat hij bedoelde.
'Toch voel je ver.' Zei hij terwijl hij me aankeek.
'Door wie komt dat?'
'Door niemand, het komt door het project.'
Ik wilde er tegenin gaan en schreeuwen dat hij kan uithuilen bij die heks met wie hij vaak afspreekt. Maar ik dacht aan het bedrijf, mijn project en aan Fouad en zijn woorden. Hij moet uit zichzelf voor mij willen gaan, niet nadat ik hem betrap en hij zijn excuses ervoor aanbied en dan ermee stopt. Dus als ik hem niet betrap gaat hij er rustig mee door? Doei ff!

'Je bent zo stil Amal.'
'Ik ben moe.'
'Is het dat of is er meer?'
'Nee nee ik wilde vandaag rustig aandoen en vroeg naar huis.' Zei ik ontwijkend.
'Ow maar we zouden wandelen?' Merkte hij teleurgesteld op.
'Gaan we ook.'
'Nee schat niet als je moe bent. Rust gewoon lekker uit.' Zei hij overbezorgd ineens.
Omdat je bedrijf er niet onder mag leiden natuurlijk, dacht ik sarcastisch.
'Als jij dat zo graag wilt.' Zei ik schouderophalend
'Ik wil alleen dat het goed met je gaat lieverd.'
'Ja dat wil denk ik heel dit bedrijf. Dat het goed met me gaat.' Ik kon het echt niet laten.
'Zo bedoel ik het niet schat. Niet zo doen tegen me. Je weet dat ik bezorgd om je ben toch?'
'Ja maar misschien nog meer om je bedrijf en het project.'Zei ik terwijl ik naar zijn handen keek. Hij keek me serieus aan en fronste zijn wenkbrauwen.
'Ja wat? Dat is toch een feit of niet. Het bedrijf ken je langer dan mij.'
'Amal gedraag je. Waar komt dit ineens vandaan?'
'Ik realiseerde het me gewoon ineens. Dat ik misschien belangrijk voor je ben maar je bedrijf toch net iets belangrijker.' Zei ik nonchalant.
'Waar wil je naar toe Amal? Wat suggereer je nou? Ben je jaloers op een bedrijf? Zonder ziel?'
'Nee ik zeg alleen dat het bedrijf belangrijker voor je is. Dus je kan het niet hebben om met mij te gaan wandelen terwijl ik moe ben en mij morgen te moeten missen, dat zou ten koste gaan van het bedrijf. Dat bedoel ik alleen.' Zei ik. Het is ergens gewoon zo. Besefte ik ineens. Hij keek me boos aan.
'Je weet dondersgoed dat ik het niet zo zie. Hoe kun je zoiets van me denken Amal?'
'Het is zo. Ik denk het niet. Het is zo Rayan.'
We keken elkaar een paar lange seconden diep in de ogen aan.
'Het is zo dat je het mis hebt. Dat is hoe het is. Ik weet echt niet waar je last van hebt, ik hoop gewoon je maandelijkse periode ofzo. Maar hier ga ik verder echt niet op in. Je weet dat ik om je geef. Dus zet mij niet in een positie waar ik in werkelijkheid niet sta oke.'
Ik keek weg. Hij keek me te diep aan.
Hij stond op.
'Ik heb een bespreking. Als je moe bent mag je gaan. Ik heb meer over voor jou gezondheid dan een gebouw en een paar mensen die er rondlopen. Jammer dat je dat niet van me denkt in plaats van die zieke theorieën van je.' Zei hij. Ik zag aan hem dat ik hem gekwetst had. Ik voelde me er ook totaal niet prettig bij. Maar dat is precies hoe ik mij ook voel. Hij verdient mij niet.

Stemmen!