Verwacht het meest onverwachte

Deel 101

Ik zat me de dames te kletsen en dom te doen. Selma en ik waren onze moeders en haar tantes aan het voorbereiden voor hoe dom en wel wij onze kinderen zouden opvoeden. We verzonnen de gekste dingen. Van oppasrobot tot aan camera in huis plaatsen en je kind vanuit werk instructies geven. Zodat als je thuis komt zelfs het eten al op tafel staat. Mijn moeder was van mening dat je die kinderen dan als slaaf gebruikt terwijl wij het weer heel normaal vonden dat kinderen alles doen en wij het geld binnen halen. Mohiem chaos bij de vrouwen dus. We leken dronken zonder alcohol.
Ik stond op om naar de wc te gaan. Van het lachen moest ik serieus plassen.
Ik kwam de wc uit en liep door naar de douche om mijn handen te wassen. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat de huisdeur wijd open stond. De jongens zaten net zoals in marokko voor de deur. Ik liep naar ze toe.
Ik merkte op dat er ook wat onbekende jongens bijstonden dus ik maakte al aanstalte om om te draaien maar Bilal zag me en riep me terug.
'Amal.'
'Ja?'
'Had je iemand nodig?'
'Nee ik kwam kijken wat jullie uitspookte.'
'We zijn die Marokko sfeer proberen terug te halen man.' Zei Walid mijn broer. Ik keek hem aan. Naast hem zat een jongen. Ik keek weg maar herkende zijn horloge. Ik keek weer. Huh? Dat was toch die jongen die me vanochtend een aanbod deed bij de deur????? Ik keek hem strak aan. Ik zag Rayan en Selma praten in de gang.
'Abdel aangenaam.' Zei hij heel schijnheilig.
'Jij bent?' vroeg ik verbaasd.
'Is gewoon familie van Rayan en Bilal. Moet je zijn adres?' plaagde Walid die niet begreep waarom ik hem bleef aankijken.
'Ow gewoon familie, dus dan ben je zijn neef neem ik aan?' deed ik nep. Hij knikte en keek meteen weg.
'Oke leuk. Mohiem ik zie jullie straks.' Zei ik tegen Bilal en Walid. Rayan kwam naar buiten gelopen en keek me aan.
'Ik ga naar binnen.' Zei ik. Hij knikte. Terwijl ik terugkeek in zijn blik zat ik met mezelf te overleggen of ik het hem wel of niet zou vertellen. Ik twijfelde en liep vervolgens zonder wat te zeggen naar binnen toe. Hij legde bij het voorbijgaan even zijn hand op mijn schouder en liep toen door. Die pak maakt zijn schoonheid helemaal af. Pff.
Ik liep terug naar de vrouwen en ging zitten naast Selma. Ik keek haar strak aan waardoor ze terug keek.
'Wat besprak je net met Rayan?' vroeg ik haar zacht. Ze schoot in de lach.
'Hij gaat niet vreemd met mij hoor. Ik ben zijn zus.' Zei ze ondeugend. Ik sloeg haar speels.
'Serieus nu.' Zei ik tegen haar.
'Uhm. Hij kwam naar de wc ofzo maar hij zag jou niet in de keuken dus vroeg hij zich af waar je was. Jullie waren elkaar blijkbaar misgelopen. Maar toen begon ik over wanneer hij nou tijd voor mij heeft om spullen te kopen enzo voor voorbereidingen van mijn bruiloft.' Legde ze uit. Ze deed moeite haar lach in te houden omdat ik zo erg op Rayan gesteld ben. Daar kan zij altijd om lachen.
'Ow oke. Er is iets raars gebeurd. Maar ik weet niet of ik het tegen hem moet zeggen.' Zei ik.
'Wat dan?'
'Is ingewikkeld en heeft gewoon met werk te maken maar toch. Het heeft dan automatisch ook met Rayan te maken en zijn bedrijf denk ik.'
'Nou nummer een regel is nooit dingen verbergen voor je toekomstige man.' Zei ze heel serieus alsof mijn hand al gevraagd is en alles. Ik keek haar dom aan.
'Toekomstige man?' sprak ik haar na.
'Ewa je weet wat ik bedoel toch. Jullie zijn geen broer en zus en ook geen beste vrienden. Je kan niet ontkennen dat er iets is.' Ik knikte vaag.
'Ewa dan moet je juist niks voor hem verzwijgen. Jullie zijn nog een band aan het opbouwen. Op basis van de waarheid en vertrouwen anders gaat ie vroeg of laat stuklopen.' Zei ze serieus.
'Je hebt gelijk. Ik zeg het morgen wel op werk tegen hem.' Zei ik overgehaald. Ze knikte.
'Goed zo.' Zei ze.
De avond naderde en de jongens kwamen binnen. De mannen waren naar moskee gegaan. Vrouwen waren avondeten aan het maken. Selma en ik zaten in Rayans kamer op zijn bed aan het luieren. Hij had een tv in zijn kamer en Selma niet. Maar Rayan maakt bijna geen gebruik van deze kamer omdat hij thuis woont waardoor Selma er vaker gebruik van maakt.
Ik voelde me de hele avond niet goed. Wat deed hij hier, en is hij echt de familie van Rayan? En als hij zijn neef is of familie is waarom komt hij mij vragen of ik in zijn bedrijf wil werken als hij moet weten dat ik al voor Rayan werk? Eerst wilde Tarik en Hatim mij hebben zogenaamd in hun bedrijf. Daarna kwam dat meisje met een sollicitatie die ik zogenaamd had geregeld terwijl ik niemand had geregeld.
Ik ging rechtop zitten. Selma keek mij vragen aan.
'Rayan. Ik moet Rayan spreken!' ik rende naar beneden. Selma kwam achter me aan.
'Wat ga je doen?!' vroeg ze me. Ze werd in de gang tegengehouden door haar tantes om te helpen bij het eten maken of zoiets vaags. Ik keek in het rond en zag Rayan spelen met de bal en een paar jongens en kleine kinderen. Ik keek hem strak aan in de hoop dat hij me zal opmerken.
Het lukte niet dus riep ik maar.
Mijn moeder kwam aangelopen.
'Wat is er?'
'Ow niks hij moet even iets uit de auto voor me pakken.' Zei ik snel.
'Jeezus die man is doof ofzo.' Zei ik tegen Selma die langsliep met een dienblad.
'Ga gewoon naar hem toe dan.'
'Nee dan weten ze dat er iets is.'
'Rayan kom eens!' riep Selma voor me.
'Oke dat ziet er logische uit.' Lachte ik lomp naar haar. Ze gaf me een knipoog en liep door. Rayan kwam naar me toegelopen. Hij keek me onderzoekend aan.
'Heb je spoken gezien ofzo?' vroeg hij.
'Nee kom we moeten praten.'
'Waarover?' vroeg hij terwijl hij achter me aanliep.
'Ik moet je wat vertellen.' Zei ik terwijl ik de deur achter ons dichtdeed.
'Zeg het eens.'
'Wie is die Abdellatif van jou?'
'Uhm neef gewoon. Hoezo?'
'Hij stond vanochtend aan mijn deur. Hij bood me aan in zijn bedrijf te werken. Ik wist natuurlijk niet wie ik voor me had en wees hem af. Maar nu ik weet dat het jou neef is snap ik dit niet? Ik bedoel eerst wilde Tarik en Hatim mij hebben, achter jou rug om, daarna kwam dat meisje solliciteren en werd uitgenodigd door mij zogenaamd, en nu komt jou neef mij iets aanbieden terwijl hij weet dat ik voor jou werk? Ik snap niet wat hier gebeurd en wie hier een spelletje speelt, maar die gene maakt wel hele grote domme fouten.' Zei ik tegen Rayan die me met open mond zat aan te kijken.
'Doe je mond dicht er komt bijna speeksel uit.' Zei ik toen ik zag dat hij sprakeloos was.
'Denk je dat het allemaal met elkaar te maken heeft?' vroeg Rayan zacht.
'Ja ik denk dat iemand via allemaal mensen met bedrijven of allemaal opties probeert om ervoor te zorgen dat ik niet meer voor je werk. Ik kan het niet anders bedenken. Ze benaderen of mij, of ik heb zogenaamd iets gedaan. Die sollicitatie die ik had geregeld was denk ik bedoeld om te stoken tussen ons. Maar diegene weet niet dat wij daarvoor een te sterke band hebben.' Legde ik hem uit.
Hij knikte.
'Je hebt er wel over nagedacht?' vroeg Rayan.
'Ja nee het komt door Abdel. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik ging doordenken. Het ene moment bied hij me een baan aan en het andere moment loopt ie te chillen met mijn baas, wat zegt dat dan of zijn actie? Ga bij hem weg.. Ik vraag me nu wel af, is dit op zakelijke vlak of willen ze ons uit elkaar drijven ook prive?' ik keek hem geschrokken aan. Hij schudden meteen met zijn hoofd.
'Nee nee ik denk dat dit alleen zakelijk bedoeld is. Ik bedoel je hebt bepaalde acties gehad, en sinds jij bij mij werkt zijn we echt vooruit gegaan, dat kan ze niet onopgemerkt zijn gebleven. Je hoeft je geen zorgen te maken. En trouwens, we worden of jij wordt constant benaderd over werk, op de werkvloer of erbuiten maar het gaat nog steeds over werk. Dat zegt ook veel.'
'Wie is het aan het uitzoeken Rayan? Ik heb hier geen goed gevoel over.' Zei ik rillend over het idee dat iemand mij in de gaten heeft gehouden.
'Ik en een paar andere. Maak je geen zorgen kleintje. Er is niks waar je bang voor hoeft te zijn.' Zei hij terwijl hij me liefdevol aankeek. Ik keek weg omdat het gevoel wat ik op dat moment voelde teveel voor me werd. Ik was bang dat hij aan me kon zien hoe veel zijn blik mij kon raken en hoe diep dat gevoel binnendrong in merg en been. Ik knikte en ging zitten op zijn bed. Hij kwam naast me zitten en bleef me aankijken.
'Amal.' Zei hij schor.
'Ja?'
'Ik wil niet dat je hier met niemand over praat.' Ik knikte.
'Tuurlijk niet.'
'En Amal?'
'Ja?'
'Als je iets dwars zit of als je bang bent, beloof me dat je naar me toe komt. Ik zal er altijd voor je zijn.' Ik keek hem in zijn ogen aan. Het straalde. Ik wist niet of dat komt door het licht dat naar binnen drong of dat het de ingehouden emoties van hem weerspiegelde. Ik denk de tweede. Ik staarde hem aan. Hij staarde terug. Ik weet niet wat voor ongezonde spanning dit is tussen ons. Maar het werd mij ondraaglijk.
'Ik ga maar weer.' Zei ik bijna piepend. Hij legde zijn hand op mijn rug.
'Beloof het me Amal.'
'Ik beloof het je, dat ik naar je toekom als het teveel voor me word.' Zei ik. Hij kneep even in mijn schouder en liet mijn blik toen los. Ik stond op.
'We appen oke.' Zei hij.
'Ja isgoed.' Zei ik. Ik wilde nog maar één ding. Naar huis. Naar bed. Aan hem denken en uitgebreid verstrooid doen. hier waren teveel mensen voor wie ik me moest inhouden.
Ik was alles vergeten. Alleen het moment van net. Wauw gewoon.