Verwacht het meest onverwachte

Deel 110

Rayan's perspectief....

'Ja Amal en Hatim zijn al boodschappen doen.' hoorde ik haar moeder tegen iemand zeggen. Ik werd er kwaad om. Ik keek Bilal aan. Hij keek terug.
'Hij wou mee.' Zei Bilal toen het wat drukker werd op de gang. Ik wist het wel. Ik weet niet waar die gozer mee bezig is, maar hij kan niet overstappen wanneer hij dat maar wil. Hij weet dat ik goed met haar omga.
Ik hoorde de bel gaan. Ik stond nog steeds op de gang. Mijn ouders waren hun schoenen uit doen en groeten.
Amal verscheen achter Hatim in de deuropening. Hij droeg alles voor haar. Ik moest ervan kotsen.
Ik ging aan de keukentafel zitten waar alle jongens zaten. Amal kwam meteen naast me zitten.
Dat voelde vertrouwd. Ik keek Hatim aan. Hij keek terug en staarde me aan. Daarna liep hij naar de andere kant van de tafel. Beter voor je...
Het was verder drukjes en gezellig met iedereen. Het viel me op dat Amal de hele avond in mijn buurt bleef. Dat voelde ik wel aankomen. Ze ging tegen me aan of zat me verschut te zetten. Ik liet haar toe. Ze mag bij mij alles maken. Als ik maar haar aandacht krijg.

Amal's perspectief.

Ik groette iedereen. Rayan die gaf ik een knuffel. Hij wilde me niet loslaten.
'Gekkie.' Zei hij in mijn oor.
'Hahah de enige echte!'
'We appen heh.' Zei hij toen hij me losliet maar me wel aankeek.
'Zoiezo.' Zei ik terwijl ik hem heel netjes en zakelijk een hand gaf.
'Jaajaa. Denk je ik ben blind.' Zei Walid die in zijn short en hem naar beneden kwam lopen.
'Dat heet collegiaal eh sahbi. Bij mij op de werkvloer moet je elkaar knuffelen bij afscheid. Anders ben je niet zakelijk ingesteld.' We schoten met z'n drieën in de lach.
'Al die bacteriën van iedereen zo.' Zei Walid.
'Ja toch, wordt je hard van. Daarom zijn mijn personeelsleden zo gezond.' Zei hij zogenaamd serieus.
'Eh ga mijn huis uit ga.' Zei Walid terwijl hij hem een vriendschappelijke box gaf.
'Je bent welkom bro, dat weet je.' Zei Walid toen Rayan lachend naar zijn auto liep.
'Ow in dat geval sta ik morgenochtend weer voor je deur.'
'ahah ik zei dat je welkom was, niet dat je moest gaan stalken.' Zei Walid. Ik liep naar de keuken en bedacht me hoe gezellig het zou zijn als hij mijn man zou zijn. Elke avond bij me ouders chillen. Of bij zijn ouders. Mohiem met z'n tweeën zorgen we altijd voor die terrorsfeer. Ik liep lachend naar boven.
Walid kwam achter me aan en ging ongevraagd op mijn bed zitten.
'Ewa Amal. Vertel. Knuffelen met je baas, huis geven aan Hatim, Bilal die daarin woont...Gaat goede kant op met jou heh?' zei hij lachend.
'Dat heet liefdadigheid broeder. Lees de koran eens onwetende jochie.' Zei ik zogenaamd heilig.
'Ja die liefdadigheid ken ik wel van jou. Hoezo heb je Hatim je huis gegeven?'
'Ik kwam hem tegen bij tankstation, hij vertelde me dat hij ruzie had enzo. Mohiem ik deed het uit medelijden en omdat ik weet dat hij ook altijd voor ons klaar stond vroeger. Nu nog steeds voor jou.'
'Klopt klopt. Maar en Rayan?'
'Wat is er met Rayan?'
'Knuffel? Samen shoppen? Wanneer is bruiloft?'
'Doe normaal gek. We zijn gewoon close.' Ontkende ik elke grammetje waarheid.
'Close, eerst met Hatim toen Bilal en nu Rayan. Kifesh?'
'Walid gedraag je. Je weet dat ik mijn grenzen heb toch?'
'Die grenzen van jou moeten beperkter vind ik.' Zei hij nu serieus.
'Hoezo?'
'Omdat ik de indruk krijg dat deze boys meer van je willen. Behalve Bilal dan. Die is gewoon jou bodyguard en is soms strenger voor je dan ik maar dat is alleen maar goed.' Ik keek op.
'Dus jij denkt dat Rayan mij leuk vindt?' Ik trok benieuwd mijn beide wenkbrauwen op.
'Hatim ook.' Zei Walid zacht.
'Dat kan zo zijn. Maar Hatim is verleden tijd. Als hij me wou dan had hij een praatje moeten maken met papa, en niet met ene troela trouwen en mij iedere keer aanstaren met spijt en weet ik allemaal veel wat hij voelt.' Spuwde ik er haat vol uit. Walid keek me verbaasd aan. Ik bekende. En tegenover wie.. maar dat interesseerde me niet meer. Hatim is zoiezo verleden tijd.
'Zo die kwam diep van binnen?' vroeg hij zacht.
'Het doet er niet toe waar die vandaan kwam. Hij is verleden tijd. En trouwens, hij moet het goedmaken met die vrouw van hem.' Zei ik.
Walid stond op en liep naar de deur. Hij draaide zich nog even om.
'Nou ik ken jou iets vertellen, hij ziet niet die vrouw zitten, maar hij ziet jou zitten.'
'Nou ik ken jou ook iets vertellen, ik hoef geen afgelikte boterham.' Walid keek me strak aan.