Verwacht het meest onverwachte

Deel 114

Rayans perspectief.

Het was vandaag superdruk op werk. Ik heb Amal niet echt veel kunnen zien. We hadden beide verschillende gesprekken en afspraken op de planning staan.
Nadat we bijna klaar waren kwamen alle jongens op mijn kantoor verzamelen. Amal had nog een laatste gesprek met twee van onze klanten. Baderdinne en Bilal waren aan het kloten op mijn bureau. Abdel mijn neef die kwam ook even langs. De laatste tijd trekt hij vaker op met Baderdinne en mij. Hij is oke, maar ik hou hem nog wel in de gaten, na wat er was gebeurd.

Na twee koppen koffie, een beetje stoeien en lachen om Bilal kwam Amal naar ons toe. We vielen allemaal stil, ik weet niet waarom. Ze was een beetje te lang in gesprek met deze heren. Het waren hele belangrijke mannen. Ik rekende teveel op Amal dat ik haar dit heb laten doen.
Ze kwam mijn kantoor binnen en liep langs alle aanwezigen. Ze legde het mapje op mijn bureau en keek er naar.
'Als ik dit niet gefikst zou hebben, zou ik niet naar huis gaan tot ik dat wel zou hebben gedaan.' Zei ze meer tegen dat mapje dan tegen ons. We haalde met z'n alle opgelucht adem. Ik trok Amal emotioneel naar me toe.
'Is er een dag geweest dat jij me hebt teleurgesteld?' vroeg ik haar. Ik wist niet waarom maar ik was zo sentimenteel geworden. Dit betekent een grote financiële stap voor ons bedrijf.
Ik besefte op dat moment hoe erg ik haar niet kan missen in mijn leven.
Bilal trok haar van me weg en omhelsde haar trots. Die man spoort niet. Hij tilde haar op en draaide rondjes met haar. Abdel schudde me de hand.
'Het is je gegund broer. Wollah goed gedaan, Amal.' Zei Abdel terwijl hij ook Amal feliciteerde. Ze nam zijn hand glimlachend in ontvangst.

We liepen luidruchtig naar de parkeergarage. De jongens waren heel wild aan het doen en namen Amal daarin mee. Ze begon mee te doen door hun gekkigheid. Ik was te moe om mee te doen.
'Jongens, ik ga naar huis, mijn bedje opzoeken.' Kondigde ik aan.
'Bilal en ik gaan met Abdel mee, filmpje kijken.' Zei Baderdinne.
'Niet te laat maken, ik verwacht jullie morgen gewoon half 9 op mijn kantoor. Nu Amal dit heeft geregeld is er nog meer werk te doen.' hielp ik ze herinneren.
'Gozerrrr, wij zijn strijders. Morgen zie je ons verschijnen, strak in pak, geen oogwallen niks, gewoon als model, strakke baardlijn gozerrr je weet niks.' Zei Bilal de clown van ons. Amal die stond achter hem en deed hem dom na. Ik schoot in de lach. We weten allemaal dat Bilal morgen te laat komt, maar goed, daden bewijzen meer dan woorden.
Lachend namen we afscheid van elkaar. Ik liep samen met Amal naar haar auto.
'Wij appen.' Zei ik tegen haar. Ze knikte.
'Je bent moe heh?' vroeg ik.
'Ja heel erg. Mentaal vooral.'
'Rij je voorzichtig? Of laat je de auto hier breng ik je naar huis?'
'Hmm nee joh. Ik doe voorzichtig. Ik app je als ik thuis ben.'
'Is goed. Beslama.' Zei ik tegen haar. Ze kwam uit het niets op me af en gaf me een knuffel.
'Beslama rij voorzichtig.' Zei ze zacht. Ze liet me los en stapte de auto in. Het voelde meteen alsof ik iets miste. Het ging met haar mee. Waarschijnlijk mijn hart.

Afwezig reed ik de snelweg op richting huis. Ik wilde de afslag nemen om naar huis te gaan maar iets in me wilde niet. Ik reed door naar het huis van Amal. Als in trance belde ik aan en Hatim deed open.
'Sliep je?' vroeg ik aan hem.
'Nee man, zat tv te kijken, kom binnen.'
'Ben je alleen?'
'Ja met Amals kat die stoer tegen me doet haha.' Ik lachte.
Ik ging moe op de bank van Amal zitten en speelde met haar kat die me geïrriteerd aankeek. Volgens mij wilde hij slapen.
'Wil je iets drinken bro?'
'Uhm colaatje?'
'Yes, komt eraan.' Ik vond het moeilijk maar ik moest dit doen.
'Ewa hoe was werk.' Vroeg Hatim die binnenkwam met twee glazen.
'Ja drukke dagen man. Amal heeft die Stekelenburg met die bolle advocaat van hem binnengehaald.' Zei ik trots. Hatim trok zijn wenkbrauwen op.
'Meen je niet?'
'Ja man. Ze waren tot laat in de avond in gesprek. We zijn gesloopt joh.' Zei ik.
'Pff die Amal' hij keek naar de tv. 'Respect man.' Zei hij na een tijdje.
'Ja wollah ze is een strijder. Ze vecht voor wat ze wil, maar ik ben ook zo. Ik vecht voor wat ik wil, en ik wil haar.' Zei ik zonder blikken of blozen. Hatim keek mij recht aan.
'Denk je dat ze al een vriendje heeft? Ik ben heel close met haar dus ik ga er niet vanuit dat ze al iemand heeft, maar jij kent haar jaren dus jij zal het vast wel weten toch?' Hij keek me alleen maar aan.
'Gozer, zie je spoken nigh ahah?' vroeg ik nonchalant en ging met haar kat spelen.
'Niet dat ik weet man. Vraag het haar zou ik zeggen.' Zei hij bot. Ik deed alsof ik dat niet doorhad en ging vrolijk dom doen.
'Ow ja ik ga zeker een van deze dagen haar mijn liefde verklaren, ik ben zo gek op haar, je wilt niet weten. Maar niemand weet dit, dus hou je het wel voor je? Ik vertrouw je broer.' Zei ik op een vriendschappelijke manier. Hij knikte maar lachte niet.
'Zijn mijn zaken niet dus ja.' Zei hij afstandelijk. Ik glimlachte.
'Bedankt man, ik moest het echt bij iemand kwijt. Ben blij dat ik bij je terecht kan, maar moet morgen weer vroeg op dus wij spreken elkaar zoiezo inshaallah.' Zei ik heel subtiel. Ik trok mijn jas aan en schudde hem de hand. Ik stond op. Precies op dat moment kwam Bilal binnen. Hij keek me raar aan maar zei gelukkig niets.
'Ewa fijne avond boys!' riep ik vrolijk.
'Laterss.' Riepen ze. Met een goed gevoel ging ik naar mijn auto en reed ik naar huis.