Verwacht het meest onverwachte

Deel 2

Walid reed met hoge snelheid de oprit op.
'zaken?' zei hatim met opgetrokken wenkbrauw. Hij had me blijkbaar zien bellen toen ik afscheid nam. 'ik heb tenminste zaken, wat heb jij?' zei ik minachtend. Hij begon triomfantelijk te lachen. Alsof het hem niks deed.
'zeg maar niks. Je brand vanbinnen, ik raakte je als een speer in zijn punt. Ik leef met je mee, zeg maar niets.' Zei ik smalend. Hier was ik goed in. Walid keek mij fronsend aan. Nu ging hij voor zijn vriend opkomen. Ik ken de hele routine al.
'ey of je stapt in of je gaat maar huppelend naar die restaurant.' Zei hij me scheef aankijkend. Ik rolde met mijn ogen en stapte in. Ik deed expres de portier overdreven hard.
'eey doe rustig met mijn auto man!' zei hij. hij wreef overdreven lief over het dashboard alsof het zijn kindje is. 'taaaazzz, begin te rijden ofzo.' Zei ik afkeurend. Hij behandelde zijn auto beter dan mij. Echt waar.
bij dat restaurant aan te zijn gekomen liep ik alvast voor me uit. Meteen toen ik binnenkwam voelde ik dat mijn mond begon te watertanden. Nu pas voelde ik wat voor een honger ik heb. Je broer en zijn vriend pesten, daar krijg je honger van. Ik zag een klasgenoot van mij achter de toonbank. Hij werkte hier, dat had hij al gezegd. Want hij vroeg me keer op keer af wanneer ik een keer langs zou komen. Ze waren nieuw geopend en deze zaak was van zijn ouders.
ik deed alsof walid en hatim lucht waren en stapte op maikel af. Mijn klasgenoot.
'heey amal!' riep hij verrast. Hij legde zijn vaatdoek neer en liep mijn richting op.
'alles goed?'
'goed hoor met jou? Eindelijk, je bent er?'
'ja, sorry. Ik ben nu tijdelijk alleen thuis met mijn nachtmerrie dus dachten we dat we beter uit eten konden gaan.' Hij knikte begripvol. Ineens voelde ik een ruwe greep om mijn arm. Ik keek in de woedende ogen van walid.
'ja, zijn we uitgepraat, dan kunnen we nu doorlopen.' Zei hij scherp. Hatim keek me minachtend aan en liep voor ons uit naar een tafel. 'doe even normaal man, het is maar een klasgenoot. Ik heb niks met hem of zo!' beet ik hem toe.
'nee dat moest er nog bijkomen! Dat jij wat met hem had. Ga je ons hier schande geven, kijk hoeveel Marokkanen hier rondlopen en dan kom jij even met die kaas daar praten! Heb je geen manieren ofzo?!' riep hij boos.
'die kaas daar heeft tenminste wel respect voor meisjes en is gemanierd. Dat kunnen we van die marokkaanse junkies niet zeggen he!' kaatste ik terug. Hij perste zijn lippen op elkaar en keek woedend de andere kant op.
'klaar hou gewoon die grote mond van je man, je hebt altijd wel wat te zeggen jij. Respect voor je brada man.' Zei hatim in de hoop walid een beetje te kalmeren.
'sorry maar ik kan geen respect hebben voor een vieze kwijlende hond, en jij vast ook niet. Ewa zo zie ik walid. En trouwens, waar bemoei jij je mee eh meelopertje ik bedoel jij bent geen haar beter dan die hond en hoe.....' 'en nou ga jij je bek onmiddellijk houden voordat je al je tanden gaat verliezen, heb je mij begrepen! Geen woord! Geen letter!.' Onderbrak walid mij woedend. Hij keek me vol haat aan. Ik begreep dat ik nu onmiddellijk moest stoppen voordat de bom af ging. Ik keek hem diep aan en zocht naar een spatje medelijden. Of begrip. Een heel klein beetje maar. Maar welou. Alleen haat en nog eens haat. Klaar amal begrijpt het. Het zal nooit goed komen tussen hun. Nooit. Dus leer er maar mee leven. Ik keek de andere kant op en hield de hele avond mijn mond. Ik zei alleen wat toen de serveerster de bestelling op nam. En om te zeggen dat ik naar de wc ging.
zwijgen liep ik naar mijn kamer en sloot me daar op. ik trok mijn lekker zittende broek aan en liep naar de keuken om wat cola voor mezelf te pakken. Ik trof hatim aan in de keuken. Hij trok de koelkastdeur open en stak zijn hand uit naar het laatste blikje cola. Ik keek teleurgesteld en trok mijn uitgestoken hand terug. Hij keek naar me op. 'hier, neem jij de laatste maar.' Zei hij vriendelijk. Wat? Vriendelijk. Hatim en vriendelijk! Dit kan niet. Hij heeft gewoon slaap. Of hij is net keihard op zijn achterhoofd gevallen. Ik keek hem verward aan terwijl ik het koude blikje aannam.
'uhm...bedankt' zei ik snel. Hij pakte Fanta en knikte kortaf zonder me aan te kijken. Ik draaide me snel om en liep de trappen op. een tel later hoorde ik zijn voetstappen achter me waarna walids kamerdeur vervolgens met een klap dichtsloeg. Ik hoorde vreemde geluiden. Ze waren film aan het kijken.