Verwacht het meest onverwachte

Deel 97

Na het eten en stikken van het lachen liepen we naar de auto van Rayan toe. Hij keek bedenkelijk voor zich uit.
'Ja zeg het maar?' vroeg ik.
'Ow niks ik bedacht me net iets. Ik ga dat even checken op kantoor.' Zei hij lachend. Ik negeerde het en deed de muziek wat harder.
We reden terug naar werk en ieder ging zijn kant weer op.
Ik zag in de verte de jongens lachend door papieren bladeren.
'Ewa Amal.' Riep Baderdinne.
'Faina broeder.' Groette ik terug.
'Alles goed?' vroeg Bilal. Ik keek ze raar aan.
'Hamdoullah met jou?' vroeg ik lachend. Hij lachte terug. Bijna zenuwachtig.
'yes. Gaan we aan het werk Baderdinne?' vroeg ik.
'uhm ja wacht even. Moet even snel een belangrijk telefoontje plegen naar Dubai. Met een klant voordat je gaat denken.' Hij liep met zijn werktelefoon weg. Bilal kwam naar me toe gelopen.
'Is Zakaria al weg?' vroeg ik.
'Yes gaan we even naar de kantine. Koffie doen?' vroeg Bilal.
'Zied.' Zei ik. Ik had er wel zin in namelijk.
'Uhm ik weet niet hoor, maar heb jij je nichtje overgehaald om bij ons te komen werken in plaats van haar broer?' vroeg Bilal ineens uit het niets.
Ik verslikte me in mijn koffie en spuugde mijn slok half uit. Net op dat moment kwamen er een groepje Marokkaanse jongens die ik vaag kende van gezicht. Dat waren vast de vrienden van Rayan. Ze keken me aan. Verschut. Maar ik was veels te verward om rekening te houden met hoe ik me gedroeg.
'Welke nichtje?' Vroeg ik.
'Najoua.'
'Sorry? Je weet hoe mijn contact met haar is toch? Heeft ze gesolliciteerd dan?'
'Ja ze heeft zelfs gesprek met Rayan gehad vandaag.' Zei Bilal die het niet helemaal begreep.
'Wat??? En Rayan zegt mij daar niks over? Waar slaat dit op? En hoezo komt ze hier als ze ook bij haar broer kan gaan werken?!' schreeuwde ik verslagen uit.
Rayan kwam binnen en begon de jongens te groeten. Hij keek me waarschuwend aan.
'Druk met werken Amal?' vroeg hij sarcastisch aan mij.
'Hoezo Najoua?' vroeg ik direct.
'Ja waarom eigenlijk?' vroeg Rayan weer aan mij.
'Wat? Vraag je dat aan mij? En hoezo heb jij mij daar niks over gezegd?' vroeg ik boos. De jongens keken Rayan en mij om de beurt aan.
'Laten we even naar mijn kantoor gaan. Er is hier denk ik sprake van een misverstand.' Zei Rayan zakelijk.
Ik liep voor hem uit met grote stappen naar zijn kantoor.
'Ik dacht al waarom zeg je niks tijdens het eten tegen me?' begon Rayan.
'Huh wat had ik jou moeten zeggen dan?' vroeg ik verdwaald in eigen gedachten.
'Ik dacht dat je Najoua had overgehaald om niet bij haar broer maar bij ons te komen werken?' Legde hij uit.
'Nee? Waarom zou ik? En trouwens, ik ga sinds Marokko niet eens meer goed met haar om. En al was ze mijn beste vriendin. Ik hou werk en privé gescheiden. Ik zou nooit mijn vriendinnen overhalen om bij me te komen werken. Wat heeft dat voor zin? Gaan er dan nog resultaten komen van mijn kant?' verklaarde ik het logische. Hij knikte.
'Daarom ben ik zo trots op je. Maar ik dacht dus dat het van jou kwam. Maar je zei maar niks dus dacht ik volgens mij wil je dat voor je houden ofzo? Bilal dacht ook zo, hij zei ik ga vragen waar ze mee bezig is. Het is namelijk niet de bedoeling dat hier een meidenclubje met getut en geroddel gaat ontstaan, begrijp je?'
'Ja daar ben ik het volledig met je eens. Dat is inderdaad niet de bedoeling. En al had ik die belachelijke idee dan had ik het van te voren met jou besproken alvorens iemand in jou bedrijf aan te smeren.' Legde ik uit hoe ik in elkaar zit.
'Nee dat snap ik. Ik verwacht zoiets ook niet van jou begrijp je. Ik dacht je zegt het me wel als we alleen zijn maar je zei maar niks dus ik dacht ook van huh? Mohiem gesprek ging goed alleen ze komt heel onzeker over en ik weet nog niet of ik haar ga aannemen. Ik denk dat ik het een en ander er ook bij moet wegen. Ik snap zoiezo niet waarom ze niet bij haar broer is gegaan. Wist je nog, ze wilde jou hebben, dus dan ga ik ervan uit dat er plek is?'
'Rayan ik heb geen behoefte aan haar. Dat je het even weet. Als je denkt dat je haar wilt aannemen of denkt dat ze kwaliteiten heeft die jij goed kan gebruiken moet je dat doen maar dan ga ik kijken of mijn broer een plekje vrij heeft ofzo. Ik meen het.' Zei ik maar meteen wat ik dacht.
'Hoezo doe je nou zo? Ik heb toch niet gezegd dat ik haar ga aannemen?' verdedigde hij zichzelf.
'Ik doe niks? Ik zeg toch niet dat jij dat hebt gezegd. Ik wil gewoon afstand van haar doen. en dat wilde ik je even laten weten.'
'Ik heb alleen plek voor 1 iemand. Ik heb me oog al laten vallen op iemand die ik denk ik goed kan gebruiken.'
'Ewa ja. Kijk maar. Ik ga aan het werk.' Ik wilde weglopen maar hij trok me terug aan me arm.
'Je hoeft niet meteen zo een afstandelijke houding aan te nemen hoor.'
'Mijn god. Ik doe toch niks. Ik heb geen behoefte om hier verder op in te gaan.'
'Ik snap jou niet. Wollah meh ik begrijp jou! Altijd als wij het over Najoua hebben komt er ruzie? Kifesh?'
'Moet je nagaan wat er gebeurd als ik haar hier elke dag ga zien.' Beet ik hem toe.
'Eh Amal luister en luister goed naar me. Speciaal voor jou, ik neem haar niet aan oke? Wil je nu alsjeblieft normaal tegen me doen. Gedraag je.'
'Ik gedraag me. Je moet niks speciaal voor mij doen. maak je eigen beslissingen op zakelijk gebied.' Zei ik koppig.
'Ik denk niet dat ik het aankan om een van mijn beste medewerkers weg te zien gaan.'
'Misschien moet dat een keer gebeuren om beter dan de beste medewerkers te krijgen. Weet je wel, variëren.' Zei ik beledigd dat hij me beschrijft als een 'medewerker.'
'Pardon? Wat wil je me nu zeggen?'
'Wat wil jij mij zeggen Rayan?' ik ging voor hem staan en deed mijn armen over elkaar heen.
'Ik wil helemaal niks zeggen? Wat heb jij? Ik geef je een compliment en jij doet zo?' vroeg hij met zijn handen in de lucht.
'Ow niks hoor. Je komt alleen over als een bedrijfsleider die eigenlijk iemand wil aannemen, Najoua dus, maar het toch maar niet gaat doen omdat jou beste Medewerker, met nadruk op medewerker, ik dus, AMAL weetjewel niet te verliezen. Dan heb ik liever dat je die beste medewerker verliest zou ik zeggen!' riep ik hem toe.
'Wow wow wow doe eens rustig! Amal wat heb jij? Je hebt me dan verkeerd begrepen. Echt. Je bent meer voor mij dan een medewerker. Dat weet je. En al zou je willen weggaan, dan zou ik je tegenhouden. Ik kan jou niet kwijt. Doe normaal gek.'
Ik keek naar de grond.
'Sorry.' Zei ik zacht.
'Wat zei je?' vroeg Rayan.
'Ik zei sorry.' Hij glimlachte.
'Geen probleem. Jij hoeft geen excuses aan te bieden, Amal.' Zei hij zacht. Ik glimlachte.
'Ik ga nu weer aan het werk Rayan. Anders ga ik vanavond laat pas naar huis.'
'Doe alsjeblieft rustig aan met jezelf. Ga gewoon naar huis om 6 uur. Wat je niet afhebt doen we morgen wel.' Zei hij geruststellend.
'Ja komt goed. Ik ga ja.'
'Ja bel me als er iets is saffi?'
'Ja. Bedankt Rayan.' Zei ik nog voordat ik wegliep.
Wat een gevoel. Wat een gevoel. Hoe kan hij me zoveel laten voelen hoe?