Verwacht het meest onverwachte

Deel 92

We hadden een drankje gedaan en alles op zakelijk vlak besproken. Al zou ik het beter hebben in het bedrijf van Hatim of Tarik, ik zou het niet over mijn hart verkrijgen om Rayan mijn rug toe te keren. Ik zou het niet kunnen, maar het zou niet eens eerlijk zijn. Rayan is niet zolang bezig als Hatim en Tarik. Die zijn ook ouder. Wat zij kunnen kunnen wij beter. En beter op eigen krachten dan met iemand anders succes meeliften.
We liepen als twee dronken de zaak uit.
'Jij gaat met mij mee hoorde ik?' grapte Rayan.
'Nee ik hoorde dat ik ontvoerd ben.'
'Owja dat is waar. Hoe kan ik vergeten zijn dat ik een strafbaar feit aan het plegen ben.'
'Klaar mijn buik! Ik ga stuk van het lachen.' Riep ik om genade.
Er reden twee politie agenten op de fiets. Ik was melig en riep naar ze.
'Helpppp ik wordt ontvoerddd!' ik begon te zwaaien en te springen. Rayan schrok en trok me mee. Hij deed zijn hand voor mijn mond.
'Hou je bek! Straks denken ze echt eh koe!' ik keek hem scheef aan.
'Ik was toch een rat? Woow transformatie enzo!'
'Ja duh, je hebt net gegeten nu ben je gewoon die oude bolle.' Zei hij serieus. Ik keek hem aan.
'Politieee!!! Burger in nood!!'
'Oke oke hou je bek, je hebt zandloper figuur nou goed. Stil eh rare.' Riep hij snel.
Een paar mensen keken ons aan.
'Zie je hoe ze naar ons kijken. Stap in voordat er vogels naar beneden gaan vallen van de schrik.' Zei hij geïrriteerd. Ik zag aan hem dat hij zijn lach aan het inhouden was.
Ik stapte de auto in. Zijn moeder belde en vroeg of we even langs de winkel wilde voor een paar dingen die zij vergeten was.
'Jeeeezus ik heb mijn witte slippers vies gemaakt!' riep ik toen ik bij het uitstappen in een plas trapte.
'Laat andermans god met rust, zelfs lopen kun je niet meer. Moet ik je gaan dragen nigh?' hij lachte me uit en liep de winkel in.
'Sorry hoor maar ik ga even chocola zoeken.' Zei ik terwijl ik alvast met mijn ogen naar die afdeling zocht. Voor ik het wist had die kwal mij al meegesleurd naar de plek waar hij wilde.
'Je bent al oud bolle.' Zei hij expres hard.
'Ze is hartstikke jong joh!' riep een dame die hem had gehoord.
'Ja he, vertel hem even, hij heeft stront in zijn ogen.' Bevestigde ik de mening van de dame. Ze lachte.
'Mooi koppel.' Riep ze naar me en knipoogde erbij.
'Dankjewel. Ze houdt gewoon haar adem in hoor. Ze is wel dik.' Zei Rayan die het niet kon hebben dat ik een compliment kreeg en hij niet.
'Als ik dik ben dan ben jij basketbal. Jij bent twee keer mij, letterlijk!' riep ik.
'Nee ik ben breed. Gewoon kast je weet niks.' Zei hij zelfverzekerd. In het voorbijgaan groette hij een jongen die hem een box gaf. Het was blijkbaar een bekende. Hij gaf mij een hand.
'Salaam alles goed?' vroeg hij aan mij. Ik staarde hem alleen maar aan omdat ik dacht dat hij het tegen Rayan had.
'Kan ze ook praten of heb je haar mond dichtgesnoerd?' vroeg die jongen die ons zoiezo heeft horen gillen door de hele winkel.
'Nee man, praten doet ze niet, alleen trompet dingen.' Zei Rayan die lachend naar de zuivel afdeling liep.
'Aangenaam Zakaria. Ik ben de neef van Rayan.'
'Ow zo, ik dacht al je lijkt een beetje op hem. Ik ben Amal aangenaam. En ik doe geen trompet dingen. Hij haalt alleen het slechtse in me naar boven.' Zei ik hard genoeg met een schuine blik naar Rayan. Rayan stond me aan te staren. Ik werd er warm van. Ik had niet door waarom. Ik had namelijk ook niet in de gaten dat deze Zakaria mijn hand nog vast had. Ik trok me hand zachtjes uit de zijne. Zakaria keek me aan en liep toen naar Rayan om afscheid te nemen.
'Beslama Amaltje.' Zei hij en liep toen weg. Hij draaide zich nog een keer om en bekeek me.
Rayan keek hem aan en keek toen naar mij.
'Jou neef?' deed ik een poging deze onbegrijpelijke stilte te verbreken.
'Ja. Hij komt straks ook.'
Ik kneep in zijn wang.
'Wat ben je toch een toettiefroettie jochiee!!' zei ik erbij. Hij schoot in de lach.
Gelukkig hij lacht weer dacht ik.
'Zied jou moeder wacht op ons ehh trage kast.' Zei ik terwijl ik met mijn xl chocola en mijn Chocolate Mocha naar de kassa liep. Ik zag Zakaria net voorbij rijden in een mooie auto. Hij remde en stak zijn hand naar me op. Ik zwaaide.
'Zoveel onzin?' vroeg Rayan toen hij naar mijn spullen keek.
'Is mijn leven eh onzin.'
'Blijf zo door gaan, bijna krijg je ishen goeie platte hand van mij.' Zei hij uitdagend. Ik lachte hem uit.
'Kast zonder inhoud. Wellou kracht niks. Wat voor platte hand?' daagde ik hem ook uit. Hij pakte alles in en zei geen woord tegen me. Ik ging op een venster zitten en begon aan mijn chocola. Toen Rayan klaar was liep ik achter hem aan naar de auto. Het is duidelijk dat Rayan niet leuk vond wat er net met Zakaria gebeurde. Althans dat denk ik.