Verwacht het meest onverwachte

Deel 68

Ik liep met een brede neppe glimlach de wc uit. Ik liep naar de andere toe en plofte naast Selma neer.
Niemand leek wat op te merken. Hatim was inmiddels gearriveerd. Ik gaf hem een hand.
'Alles goed?' vroeg hij. Ik knikte.
'Met jou?'
'Hamdoullah.' Zei hij even nep als ik deed. Ik weet niet om wat, maar ik weet wel dat hij zich even rot als mij voelt. En beide zijn we een getalenteerde acteur.
Iedereen was luidruchtig in gesprek over iets, maar ik volgde het niet. En ik deed ook geen moeite om het te volgen.
Na een hele lange avond wandeling liepen de meiden en ik naar onze kamer. We maakte ons klaar om te gaan slapen. Tot er ineens op de deur werd geklopt.
'Wie?' riep Selma.
'Bilal.'
'Amal, plicht roept.' Riep Naoual op een schijnheilige manier. Ik gooide een kussen naar haar hoofd en liep de kamer uit.
'Rayan is hier. Waar is Selma.' Zei Bilal. Ik keek hem met grote ogen aan.
'Selma kom is!' riep ik hard. Selma stak haar hoofd uit de deur.
'Wanneer is de bruiloft?' vroeg ze met een big smile. Ik wilde een slipper naar haar gooien maar Bilal greep die pols vast.
'Wij weten beter. Kom Rayan is hier.' Zei Bilal volwassen. Ik was verrast door zijn volwassen houding.
'Ow gaat Rayan trouwen?'
'Nee jonge. Kom gewoon even.' Ik liep terug naar de kamer.
'Zien? Je trouwring?' vroeg Safae.
'Zo meteen ga je sterretjes zien als je zo doorgaat.' Viel ik haar lachend aan. We begonnen te stoeien. Ineens vloog de deur open. Tarik stond in de deuropening.
'Kun je niet kloppen malloot?!' schreeuwde Naoual en Safae.
'Nee, is dit jou huis?' vroeg hij spottend. Ik rolde met mij ogen.
'Wat wil je Tarik?' vroeg ik kalm.
'Uhm, 2 ton, een lambo, een hummer, een villa.. even denken wat wil ik nog meer..?'
'Doe even gezond, broer. Wat kom je doen?' vroeg Naoual. Ze kon hem wel killen.
'Haha niks, ik kom vragen of jullie met ons mee gaan naar buiten.'
'We wouden gaan slapen.' Stribbelde ik tegen.
'Beter begin je je om te kleden, als het Bilal was zou je meteen zijn meegegaan.' Zei hij.
'Gooi jezelf weg joh.' Zei ik gefrustreerd.
Nadat we hadden omgekleed liepen we naar beneden. Ik schrok toen ik Rayan met Hatim en Walid zag praten.
'Hey Amal.' Zei Rayan aardig. Hahahaha wacht? Rayan en aardig? Kifesh? Wie is er dood?
'Hey Rayan.' Zei ik terwijl ik zijn uitgestoken hand aannam.
'Alles goed met je?' Hij kan dit lang volhouden.
'Goed hamdoullah met jou?'
'Met mij wel hamdoullah.' Zei hij terwijl hij me strak aankeek. Shit wat is dit? Ik keek streng voor me uit.
'Goed om te horen.' Zei ik met een pokerface.
'Ja he. Ik zou nog een masker opdoen, deze is zo doorzichtig, ik kijk erdoorheen namelijk. Hij doet zijn werk niet goed.' Zei hij fluisterend. Ik verslikte me in mijn eigen speeksel.
'Je ziet spoken.' Zei ik knarsetandend. Hatim en Walid waren in een gesprek verwikkeld samen met Selma en Bilal. Rayan draaide zich naar me om.
'Misschien zie jij spoken, ik zie namelijk alleen een gebroken klein meisje, eentje die sprekend op dat ene meisje lijkt die pas bij me in dienst kwam.' Herinnerde hij me keihard aan mijn proeftijd. Toen keek hij ook al iedere keer door me heen.
'Ga toch spelen of zo.'
'Je draagt de wereld op je schouders. Geef mij een beetje, dan draag ik de helft.' Zei hij fronsend. Ik beet op mijn lip om niet te huilen. Ik was vandaag een emotionele wrak. Hij kon me pakken op mijn slechtste moment. Waarom? Dit is zo niet eerlijk.
'Ik deel niet graag.' Gaf ik me voor de helft gewonnen.
'Dan steel ik het op een dag van je.' Zei hij vastberaden.
'Je doet je best maar.' Zei ik zogenaamd ongeïnteresseerd.
'Jongens gaan we?' riep Tarik die al bij de deuropening stond met Safae.
'Bewegen jongens!' riep Bilal. Ik liep richting de deur met Rayan achter me aan.
'Ik ben er voor je.' Hoorde ik iemand fluisterend in mijn oor zeggen. Ik hoefde niet om te draaien om te weten wie dat is.
'Rayan..' zei ik zacht.
'Ik wil niks horen.' Werkte hij tegen. Hij duwde me zachtjes richting de auto. Zijn handen op mijn schouders voelde zo goed. Misschien te goed om waar te zijn. Toen ik omdraaide om te kijken of die handen echt zijn keek ik recht in de ogen van Rayan. Ik zag een glimlach. Maar ik ga niet buigen.
Ik stapte zonder verder iets te zeggen in. Rayan stapte voorin in. Net goed.