Verwacht het meest onverwachte

Deel 109

We hebben veel gelachen en veel gegeten, we hebben veel rare dingen gedaan en we hebben elkaar voortdurend verschut gezet op straat. Maar zo gezellig als vandaag, heb ik het nog nooit gehad. Ik heb zo hard gelachen dat ik er van moest huilen.
Ik heb een mooie marokkaanse jurk gevonden bij een marokkaans winkeltje. Ik heb het daar achter gelaten om het in te nemen. Rayan heeft een pak uitgezocht en die gevonden. We moeten volgende week terug om een overhemdblouse in zijn maat te halen en mijn jurk ophalen.
Vervolgens reden we terug naar mijn huis. Rayan zette me daar af en ging zijn ouders ophalen. Ze zouden bij ons op bezoek komen. Selma en Walid waren naar de zaal gaan kijken. De voorbereidingen zijn begonnen.

Ik gaf Rayan een knuffel en liep mijn huis in. Ik voel me goed bij hem.
Ik liep naar binnen. Bilal, Hatim en Tarik zaten in de tuin. Najoua was weg. Wilde ook niet weten waar naar toe.
'Ewa Amal!' riep Bilal.
'Hey kom eens.' Zei ik tegen Bilal en sleurde hem mee naar mijn kamer.
'Wat is upp?'
'Waar is Najoua heen?'
'Haha ik weet niet, ze was vaag. Ze kwam, jij ging weg, Selma ging met Walid mee toen zei ze ik ga naar een vriendin. Niemand heeft haar uitgenodigd, Tarik zei dat ze met hem mee wou.'
'Zij moet uit mijn buurt blijven. Dat moet zij.' Zei ik zacht.
'Waar is Rayan?'
'Jou ouders hierheen brengen.'
'Ow zo. Hatim heeft ruzie met zijn vrouw?' vroeg hij na een lange stilte.
'Yes.' Zei ik kortaf.
'Gaat hij haar in de steek laten nu ze zwanger is?!' vroeg Bilal boos.
'Je weet niks Bilal. Hij laat haar niet zwanger in de steek. Zo ver zou hij niet gaan.'
'Ow nee?'
'Nee, als er iemand loyaal is naar zijn omgeving dan is hij dat wel.'
'Jullie gingen niet meer met elkaar om toch? Kifesh je geeft je huis.'
'Omdat ik weet dat hij dat nodig heeft. En ik ben geen haatdragend persoon.'
'Nee dat ben je zeker niet, maar je kon niet zo goed met hem overweg toch?'
'Bilal laten we erover ophouden beter.'
'Wat jij wilt.'
'Ja het zijn niet mijn zaken Bilal.'
'Daar heb je gelijk in. Mohiem ik ga naar de boys.'
'Ja isgoed. Ik ga even boodschappen doen.' zei ik.
Ik liep naar de keuken en vroeg aan me moeder of ze iets nodig heeft.
Na een waslijst liep ik lachend de deur uit.
'Amal!' riep Hatim mij terug.
'Ja?'
'Ik loop even mee. Moet ook wat hebben.' Zei hij.
'Je eet bij ons thuis toch?' vroeg ik.
'Ja maar ik loop toch even mee.'
'Ja dat is goed.' Zei ik bijna zakelijk. Ik moest ervan lachen.
'Heb je gewinkeld?'
'Meer gekloot maar heb wel eindelijk een jurk gevonden, en Rayan een pak.' Zei ik terwijl ik de auto instapte.
'Oke dat is mooi toch?' vroeg hij.
'Ja zeker.'
'Wanneer is die bruiloft eigenlijk?
'Drie weekjes zoiets.'
'Ow zo. Je gaat goed met Rayan om?' vroeg hij direct.
'Ik werk voor hem. Met hem is het meer.'
'Ja dat is mooi toch? Dat contact goed is.' Zei hij zacht. Ik knikte en parkeerde voor de winkelcentrum.
'Karretje of mandje?' vroeg hij.
'Doe maar karretje. Me ma gaat zich uitsloven denk ik.'
'haha Marokkanen heh.'
'Echt heh.' Ik liep met de kar tussen alle afdelingen. Bij melk bleef ik even staan. Er stond iemand naast me die me bekend voorkwam. Ik keek subtiel en liep naar achteren om hem van opzij te bekijken. De postuur pakte drie pakken melk en liep langs me verder. Ik liep achter hem aan en keek naar zijn schoenen en outfit.
'Samir?' riep ik zacht en onzeker. Hij draaide zich om en glimlachte rustig naar me.
'Amal?' vroeg hij even zacht. Hatim kwam aangelopen en keek ons aan.
'Salaam neef.' Zei Hatim tegen Samir en liep toen verder om ons alleen te laten.
'Hoe gaat het met je?'
'Goed hamdoullah, hoe is het met jou?' vroeg ik aan hem.
'Z'n gangetje. Hamdoullah .' er viel een ongemakkelijke stilte.
'Nog steeds goede vrienden met Hatim?' vroeg Samir verbaasd.
'Nee. Allang niet meer.'
'Ik heb gehoord dat je bij Rayan werkt.'
'Je kent Rayan?' vroeg ik.
'Ja van mensen alleen. Dat hij bedrijf heeft overgenomen enzo.'
'Ja ik werk voor hem.'
'Netjes.'
'Maar ik ga weer verder Samir.' Zei ik nadat ik vond dat hij teveel begon te graven in mijn leven.
'Ja dat moet ik ook. Uhm spreken we een keer iets af?'
'Ik zie wel. Allahie3aounek.' Ik pakte mijn karretje en zocht Hatim.
'Alles wat je nodig hebt zit erin. We kunnen afrekenen als je klaar bent.' Zei hij. Ik knikte en liep stilletjes naar de kassa.
De laatste tijd, elke keer als ik de deur uitloop kom ik weer thuis met allemaal belevingen waar ik over moet nadenken. Waarom moest ik mensen uit mijn verleden weer tegen het lijf lopen?
Niet meteen stressen Amal, je hoeft niet met hem af te spreken. Ik rekende alles af en pakte alles samen met Hatim in.
'Lang niet gezien heh?' vroeg Hatim die het duidelijk over Samir heeft.
'Yes.'
'Jullie zijn niet meer goed bevriend door dat hij van mij en mijn ex wist heh?' Ik schrok toen hij zei ex. Ze zijn pas uit elkaar. Nog niet eens gescheiden.
'Misschien moest het gewoon zo zijn. Mensen die niet goed voor je zijn die blijven niet in je leven. Waarom erachter aan gaan en het opnieuw proberen?' Ik startte de auto. Hatim bleef stil. Hij wist dat ik het over Samir had. Maar het kan ook zo zijn voor hem en zijn vrouw. Waarom zou iemand moeten blijven, als hij slecht voor je is?
Ik reed naar huis en liep achter Hatim aan die alle tassen droeg. Rayan keek me aan toen ik in de gang stond met Hatim. We waren samen alle boodschappen aan het opbergen. Rayan keek ons strak aan. Ik snap dat het er raar uitziet. Maar wat wil je dat ik doe? Tegen hem zeg stop maar even met helpen. Ik zei niks en ging naast Rayan aan de keukentafel zitten toen ik klaar was. Hatim die nam plaats bij Tarik en Bilal. Er werd luid gelachen om domme grappen en er viel niemand wat raars op. Mijn moeder stond te keuken en lach iedere keer in een deuk door de domme grappen van Bilal. Mijn vader kwam even later de keuken in en omhelsde Bilal. We keken verbaasd naar hun.
'Dankjewel mijn zoon.' Zei hij tegen hem. Bilal sloeg verlegen zijn ogen neer en liep rood aan.
'Graag gedaan was kleine moeite.' Zei Bilal en wuifde het met zijn hand weg aslof er niks was.
'Wat heeft Bilal gedaan dan?' vroeg ik verbaasd.
'Hij heeft mijn auto laten maken, nieuwe lampen, banden alles, ga maar kijken hoe het eruit ziet.'
Hij heeft er net geen sportauto van gemaakt maar het zag er echt goed uit! Sinds we terug zijn van Marokko zeiden we dat we die auto zouden opknappen omdat het nog een nieuwe auto is maar wel een beurt nodig had. Maar Walid en ik hebben nooit tijd. Wat lief van Bilal. Ik omhelsde hem strak.
'Goed van jou, hou van jou!' zei ik zacht tegen hem.
'Ik ook van jou kleintje.' Zei hij bescheiden en aaide over mijn hoofd.