Verwacht het meest onverwachte

Deel 19

Dansend met de muziek mee reden we naar het strand. Nadat we een plekje machtigde in een rustig omgeving keek amira weer eens naar de ketting.
'kom op, amal. Geef toe dat er nog meer is dan alleen vrienden!' riep ze.
'nee er is echt niets. Wollah.' Zei ik naar waarheid. Want er was ook niets tussen ons.
'oke, maar vindt je hem leuk?' vroeg ze. Ik knikte.
'aaaaaah, wat lief! En hij?' vroeg ze.
'weet ik niet.' Zei ik gemeend.
'kom op! zo iets merk je toch?' vroeg ze ongelovig.
'nee, hij is heel anders, amira. Je kan geen enkel nuttige informatie uit hem halen als hij niet wilt. En hij is onvoorspelbaar. Mysterieus. Maar hij kan alles aan een persoon zien. Echt alles. Gisteren waren we hier nog samen. We waren gewoon aan het praten en zo. Hij is heel lief. Maar hij geeft zich niet snel bloot.' Zei ik treurig. Nu drong het tot me door dat hij echt moeilijk is.
'mysterieus. Daar houden meiden wel van! Maar als hij zo is moet je vooral doorzetten. Met de tijd mee gaat hij zich steeds meer thuis voelen bij jou. Ik bedoel er begint al wat te komen. Kijk maar naar die ketting. Je moet gewoon geduld hebben.' Moedigde ze me aan.
'ja maar ik zie in de verte al een obstakel.' Zei ik toen ik in een opwelling onheil voelde.
'hoe dat zo¬¬¬?'
'ik heb een nicht. Ze woont hier. En ze lijkt hatim leuk te vinden geloof ik. En het is een echt zwarte magie type. Het is in ieder geval zo een iemand die liever verliest, dan dat ze de handdoek in de ring gooit. Gevaarlijk op dit terrein dus. Ze zal krijgen waar ze op uit is, en ik weet bijna zeker wat dat is.' zei ik naar waarheid. Ze keek me een tijdje stil aan.
'je hebt wel veel op je hart liggen hé?' vroeg ze serieus. Ik knikte. Dat was ook zo.
'kijk. Je moet niets tegen haar zeggen hier over. maar houd haar in de gaten. Als jij wat signalen hier en daar opvangt. Dan moet je actie ondernemen. In ieder geval help ik. Dat je dat weet.' Zei ze terwijl ze haar armen om me heen sloeg.
'dat ga ik zeker doen. Dat is lief van je amira. Weet ook dat ik achter jou sta in moeilijke tijden. Maar voornamelijk in goede tijden, ik hoop dat je alleen zulke tijden zult meemaken samen met salim.' Zei ik gemeend. Ik gun dit meisje alle geluk op de wereld. In de verte zag ik 2 bekende gedaantes deze kant op lopen.
'amira. Me broer en hatim om 12 uur op 80 graden.' Zei ik bloedserieus. Ze schoot spontaan in de lach.
'oke vooral niet omkijken.' Zei ik knarsetandend. Je wist maar nooit met amira. Pas toen ze op gehoorsafstand waren deed ik normaal.
'ja die jurk zal jou ook heel leuk staan hoor, zo duur is hij niet!' riep ik.
'ja, maar ik weet niet of die kleur me wel gaat staan.' Deed amira godzijdank mee.
'hey, dames. Wat doe jij hier?' vroeg walid.
'hey. Amira. Dit is dus walid. Me broer. En dat is hatim, zijn vriend.' Zei ik zo neutraal mogelijk terwijl ik de opmerking van walid negeerde. Amira schudde de hand van walid en vervolgens die van hatim. Maar hatim nam ze overdreven van top tot teen op. zachtjes kreunde ik in mezelf. Ik wist wel dat ze zo zou doen. Hatim keek haar fronsend aan. Een wat-doe-je blik. Ik trok amira onopvallend naar achteren.
'zo is het wel genoeg geweest toch?' zei ik zacht terwijl ik heel normaal de andere kant opkeek.
'ik vroeg je wat.' Zei walid nog steeds wachtend op een antwoord.
'zie je toch?' zei ik geïrriteerd.
'we gingen ontbijten, en nu zijn we wat aan het zonnen. Zo meteen gaan we gezellig de stad in. Zin om mee te gaan?' vroeg amira alsof ze ze al jaren kent. Walid keek haar verbaasd aan. Even als hatim. En ik? Ik keek haar met open mond aan. Waar was zij mee bezig!?
'nee, wij gaan mannen dinge doen. Maar toch bedankt.' Zei walid die op het punt stond in lachen uit te barsten. Ik schonk hem een vernietigende blik. Tot hatims blik en de mijne elkaar kruisten. Hij glimlachte. Ik glimlachte voorzichtig terug.
'wij gaan.' Zei ik nadat ik me van hatims blik wist te bevrijden.
'hoezzo?' vroeg amira dom.
'we zitten hier best wel lang, vindt je niet?' zei ik gelogen.
'haha ben je de tijd kwijt. We zijn er net.' Gaf ze me een mooie schande. Walid schoot in de lach.
'daarmee bedoelde ze, ik wil van ze af.' Zei walid die me eerder begreep dan voor wie die opmerking eigenlijk bedoeld was. Amira keek me schuldig aan.
'je wilt me nu zeker neerknallen, is het niet?' zei ze luid genoeg zodat hatim en walid ook mee konden genieten.
'nee joh. Hoe kom je erbij.' Zei ik lachend alsof ik niets te verbergen had. In haar oor zei ik: 'ik wil je levend begraven.'
'nou het was leuk kennis gemaakt te hebben, maar zoals je hoort. De winkels roepen ons.' Zei amira die na mijn dreigement eindelijk begreep wat haar te doen stond.
'oke. Maar de auto nemen wij mee.' Zei walid lachend. hij had hier plezier in.
'nee, dat is niet mogelijk. Wij hebben hem nodig.' Zei ik in opstand.
''ha-ha-ha geef die sleutels geef.' Zei walid die geen discussie aan wilde gaan.
'maar en wij dan? Waar gaan jullie trouwens heen?' vroeg ik nieuwsgierig.
'ben je doof. Ik zei mannen dingen doen, voor de tweede keer.' Zei walid. Hatim schoot in de lach.
'wat voor mannen dingen?' hield ik vol.
'nou, jongens. Die mannen dingen worden oma dingen.' Zei hatim wijzend naar de andere kant. Toen we zijn richting volgde zagen we me oma, moeder en vader deze richting oplopen.
'fuck!' zei walid boos.
'nee, hé!!' riep ik.
'dit meen je niet.' Zei hatim die de andere kant op keek.
'schatje. Ik moet gaan. En jij blijkbaar ook.' Zei amira die een telefoontje kreeg.
'oow. Geen problemen hoop ik?' zei ik terwijl ik haar onderzoekend aankeek.
'nee, nee. Me broertje zei dat we naar oujida gaan. Voor de ouders van mijn vader.' Zei ze.
'oow, hoelang blijf je weg?'
'maar 2 dagen, dan zie ik je weer. En, euhh denk aan wat ik gezegd heb hé. Niet opgeven. Alles behalve dat!' zei ze terwijl ze me naar zich toe trok. Ik kuste haar op beide wangen en nam afscheid van haar na dat ik had moeten zweren door te zetten. Ze groette mijn broer en hatim en liep toen snel weg voordat mijn ouders en me oma eraan kwamen.
ik begreep haar volkomen. Het liefst had ik hetzelfde gedaan.