Verwacht het meest onverwachte

Deel 16

Ik voelde zijn blik op me rusten.
'en jij heet hatim toch?' zei mijn tante. Ze sloeg meteen haar arm om haar dochter. Nee he. Ze is op hosseltoer. Hij knikte met zijn kaken strak op elkaar. Vraag maar raak, uit hem krijg je toch geen informatie waar je duidelijk wat aan hebt. Zelfs oma is niet beter.
'en hoe oud ben je, jongeman.' Vervolgde ze haar verhoor.
'hoe oud denkt uw?' beantwoorde hij haar vraag met een vraag. Slim.
ik zag dat mijn tante dit niet verwachtte. Ze fronste bedenkelijk haar wenkbrauwen.
'rond de 22 ongeveer?' vroeg ze. Hij haalde zijn schouders op.
'zou kunnen.' Antwoorde hij daar vaag op. ik schoot in de lach, waarna ik een dodelijke blik van haar dochter kautar ontving. Ze kon me niks maken. Maar toch zweeg ik. In werkelijkheid is hatim 21 bijna 22. Ze kwam akelig dichtbij maar toch gaf hij zich niet gewonnen. Dit zou een lange verhoor kunnen woorden. Ik genoot hier werkelijk van.
'en heb je een baantje, of studeer je nog?' vroeg ze.
'ja ik werk.' Gaf hij hierop normaal antwoord.
'wat voor werk doe je?'
'iets dat een beetje ingewikkeld is. als ik het nu uitleg zul je er niets van begrijpen.' Zei hij sluw. Logische. Met een zakenman iets beginnen is een grote risico nemen.
'maar het verdiend wel goed toch?' vroeg kautar ineens. Ik zag die euroteken zo in haar ogen.
'uhm.. pardon. Maar ik was in gesprek met je moeder.' Zei hij dodelijk onschuldig. Ik moest me letterlijk omdraaien om geen klappen van mijn moeder te ontvangen want mijn lach in houden kon ik allang niet meer. Hij schonk haar een glimlach die ik maar al te goed kende. En dat betekende in ieder geval niets goed.
'waar woon je in marokko?' vroeg mijn tante die troosten haar dochter naar zich toe trok. Ik kreeg serieus braakneigingen.
'ook hier.'
'dus je bent berbers?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. Goedgekeurd betekende dat.
'nee, eigenlijk ben ik een Nederlander. Maar ik spreek het berbers dialect wel goed.' Bracht hij haar expres in verwarring.
'dus je bent geen Marokkaan?' vroeg ze minachtend.
'Jewel. Mijn ouders zijn hier geboren. Maar ik ben geboren in Nederland. Dus ben ik een Nederlander.' Zei hij. hij weet dat de meeste rif mensen dit niet tolereren. Respect gewoon.
'ow.' Zei me tante duidelijk van haar stuk gebracht.
'en waar wonen je ouders precies in marokko?' nam oma het van me tante over. ik had oprecht medelijden met hem.
'ergens in nador. We hebben niet echt een straat zoals eigenlijk iedereen hier in nador. Of anders ken ik die straat niet. Ik weet wel dat het ergens naarst de boulevard is. meer kan ik ook niet kwijt, sorry.' Zei hij. hij was haar aan het jennen.
'mooi. En je ouders hebben je manieren geleerd volgens het marokkaanse cultuur toch?' viel mijn oma aan.
'ja, hoe dat zo?' vroeg hatim lichtjes verward.
'ow, puur uit interesse aangezien je net zei dat je een Nederlander bent.' Kaatste ze de bal.
'ja de marokkaanse manieren beheers ik. maar die zijn er minder dan de nederlandse manieren. Dus doe ik er niet echt wat mee.' Speelde hij de bal weer haar richting op. Me oma keurde hem van top tot teen. Ze wist niet wie ze voor zich had.
'ja, hatim heeft gelijk. Welke marokkaanse manieren moet hij leren. Marokkanen hebben hier geen manieren.' Hielp mijn opa hem een handje.
'juist, maar ik heb het over de normen en waarde van het cultuur. Je weet bijvoorbeeld wel dat je een meisje om haar hand moet vragen voordat je wat met haar begint. Of niet.' Zei me oma die de strijd nog niet leek op te geven.
'natuurlijk weet ik dat.' Zei hij lichtjes geïrriteerd.
'mooi. En heb je al een vrouw in het oog.' vroeg me tante die duidelijk weer vast grond onder haar voeten had.
'momenteel niet nee.' Zei hij ontwijkend. ' en ik heb daar eerlijk gezegd ook geen behoeft aan.' Zei hij er meteen bij toen kautar 's ogen ineens sprankelde en haar moeder blij aankeek. Ga toch schapen hoeden ofzo. Dacht ik bij mezelf.
me oma maakte aanstalten om nog iets te vragen en aan hatims blik te zien had hij niet zo veel geduld meer.
'hatim, je bent je portemonnee trouwens in de auto vergeten.' Zei ik expres in het berbers.
'ow ja. Wacht ik ga het halen.' Zei hij me dankbaar aankijkend. Uit ervaring wist ik dat hij nu de komende 3 uur niet zou opdagen. Ik gaf hem de autosleutels en snel ook de autopapieren. Hij knipoogde naar me en verliet de ruimte. Hij leek zo groot nu hij zo liep. Ik zag hoe kautar hem bewonderend aankeek. Tfoe.
Ze wist niet wie hatim was....
Maar ik was ook vergeten wie Kautar kon zijn....