Verwacht het meest onverwachte

Deel 112

Rayan's perspectief.

Ik lag languit op mijn bank televisie te kijken. De bel ging. Ik deed open en liet Bilal naar binnen.
'Kifesh jij zo laat?' vroeg ik verbaasd.
'Ik lag te slapen en werd wakker. Mag ik hier blijven slapen?' vroeg Bilal.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ik bezorgd om mijn broertje. Zou je ook niet zeggen... sinds Amal in onze leven is gekomen is er zoveel veranderd. Meer positief dan negatief.
'Niks joh. Rare sfeer bij Amal thuis met Hatim.' Ik zat rechtop.
'Is Hatim bij Amal?' vroeg ik bijna kwaad.
'Nee jonge, we slapen toch in haar huis. Hij was boos, ruzie met Walid.'
'En nu zit je hier bij mij omdat?' ik merkte dat hij ergens omheen draaide.
'Omdat ik iets heb opgevangen. Maar laat maar we praten morgen wel.' Zei Bilal vaag.
'Nee we praten nu, anders krijg je geen slaapplek van mij.' Ik moest lachen om wat ik zei maar ik hield me in.
'Gewoon een rare telefoongesprek tussen Hatim en Walid. Het ging denk ik over Amal. Maar ik weet dus niet wat er is besproken, ik wist wel dat Hatim boos was en haar naam paar ik zei door de telefoon.'
Mijn hart sloeg een slag over. Hatim heeft natuurlijk voorsprong. Die heeft Walid aan zijn zijde die voor hem opkomt. Wat een kutstreek. Even overstappen van de en vrouw naar de andere. Wat denkt hij wel niet. Dat hij soenie is en vier vrouwen kan nemen zonder rekening te houden met andere mannen. Ieg tfoe.
'Ga maar slapen Bilal, morgen moet je werken enzo.'
'Ja klopt. Laters.' Hij ging ongevraagd in mijn bed slapen. Dat wordt de bank dus...
Ik keek verward naar de televisie. Waar is Hatim op uit? Wat wil hij van Amal? Ik snap hem niet. En weet je wat het ergste is van alles? Dat ik ook nog goed met Hatim om kan gaan. Ik wil geen ruzie met hem, maar hij kan zich ook niet gedragen zoals hij zich moet gedragen. Ik bedoel hij heeft zijn kansen gehad én verspild.
Een ding was duidelijk, ik zou niet slapen vannacht.