Verwacht het meest onverwachte

Deel 23

Met hem in mijn gedachten sliep ik in.
De volgende ochtend werd ik gebeld. Zuchtend draaide ik me om en knipperde met mijn ogen terwijl ik tastte op de grond, op zoek naar mijn telefoon.
'hmmjaa?' zei ik schor.
'haha, goeden dag amal.' Zei een mannenstem aan de andere kant van de lijn.
'wie is dit?' zei ik knipperend met mijn ogen terwijl ik me oren splitste.
'ken je me niet meer, ik vindt het wel erg hoor. Geen dag, en je bent me nu al vergeten.' Zei hij spottend.
'samir?' probeerde ik.
'je komt in de buurt.'
'ow ilias!' wist ik plotseling.
'correct. Slaap je nog?' vroeg hij grinnikend.
'ja, bedankt nog voor het wakker bellen.' Zei ik cynische.
'ja, graag gedaan. Weet je wel hoe laat het inmiddels is?' vroeg hij.
'tuurlijk weet ik dat. Ik ben op vakantie hoor.' Zei ik terwijl ik wanhopig om me heen keek op zoek naar een klok, of iets wat daar in de buurt kwam. Ik hoorde hem hard lachen aan de andere kant van de lijn.
'ben blij dat er iemand hierom kan lachen.' Zei ik droog.
'sorry. Met verkeerde been uit bed gestapt?'
'nee. Zover ben ik nog niet.' Zei ik terwijl ik me op mijn zij draaide.
'dat meen je niet!' riep hij.
'toch wel.' Zei ik lachend.
'sta op. ik wilde wat leuks met je doen.' Zei hij neutraal.
'wat had je in gedachten?'
'weet ik nog niet. Terrasje pakken?' vroeg hij onzeker. Wat hem iets schattigs gaf.
'oke. Klinkt relaxend. Hoe laat?'
'ik dacht aan een half uurtje, maar aangezien mevrouw nog niet eens de kans heeft gekregen een verkeerde been uit bed te zetten, dacht ik aan over een uurtje zoiets?' vroeg hij. ik moest spontaan lachen om zijn humor.
'oke, oke. Om de hoek?'
'ja nee, ik bel wel even bij je vader aan. Kan ik meteen even kennis met hem maken.' Zei hij giechelend. Ik moest lachen om zijn manier van doen.
'ja joh. Blijf jij maar veilig in je wangentje om de hoek. Anders is er voor jou geen morgen meer.' Zei ik melig.
Ik stond op en nam een uitgebreide douche. Na een heerlijk ontbijt verliet ik het huis met een vaag excuus van winkelen en vriendin. Toen ik de deur achter me dicht deed en de hoek om liep herkende ik ilias. Hij was verbrand gewoon. Jaloers op zijn kleurtje beende ik op hem af.
'hoe heb je dat voor elkaar gekregen man!' wees ik naar zijn blote bovenarmen. Hij keek er trots naar en spande even voor de show zijn spieren.
'wil je wel weten, hé' zei hij terwijl hij een gekke bek trok. Ik stapte in en schudde lachend met mijn hoofd. Hij spoort niet.
In een leuke terrasje nam ik plaats in een rieten stoel. Ilias nam tegenover mij plaats.
'jij hebt ook een mooi tintje gekregen.' Zei hij terwijl hij een blik wierp op mijn armen.
'nou, vergeleken met die van jou, stelt mijn 'tintje' weinig voor, hoor.' Zei ik zielig.
'komt wel goed, je bent er pas.' Zei hij troostend.
de ober bracht ons een koele drankje.
'heerlijk dit. Dit had ik echt nodig.' Zei ik terwijl ik achterover leunde en me ogen sloot.
'stress?' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw.
'ja, laat gaan.' Zei ik waarmee ik duidelijk maakte dat ik het hem niet wilde vertellen.
'ik wil wel weten wat daar allemaal gebeurd in dat koppie van jou.' Zei hij.
'als je die kans krijgt, krijg je meteen spijt dat je het gezien hebt, het is hier binnen een chaos.' Zei ik tikkend tegen mijn hoofd.
'dus er is chaos?' vroeg hij.
'zoiets. Maar ik wil het er liever niet over hebben. Wil nu gewoon genieten.' Sloot ik dit onderwerp af.
'oke. Van mij heb je geen last.' Hief hij onschuldig zijn handen op.
'kom we gaan wat rondlopen, hier.' Zei ik toen ik de omgeving wat meer in me opnam. Ik ben hier lang niet geweest.
we liepen langs de drukke winkelstraten en liepen door naar het strand.
'het zand is heet.' Zei ik nadat ik een tijdje op blote voeten liep.
'oow geen probleem hoor, ik koel je wel af.' Zei hij. voor ik wist wat er gebeurde tilde hij me op en rende met me richting het water.
'aaaah ilias, doe niet! Leg me neer! Die mensen kijken. Nu!!' gilde ik. Maar tevergeefs. Hij legde me zonder pardon in de koude golven. Ik trok expres aan zijn kraag zodat hij mee zou vallen. Op goed geluk. Samen vielen we in het water.
'ow maar gaan we dat zo spelen. Amal.' Zei hij terwijl hij me onder water trok.
'iliaaaas!' gilde ik het uit. Maar ik geef toe dat ik plezier had. Trappelend en struikelend rende ik naar de duinen toe. Met ilias in mijn kielzog. Hij greep naar mijn middel en trok me weer het water in. Dit keer vielen we gevaarlijk achterover. Het ging net goed.
toen zijn greep om mijn middel verzwakte rende ik snel het water uit. Ik rende naar totdat ik veilig van het water verwijderd was. Na enkele minuten rende ilias hoesten en lachend op me af.
'is de chaos in je hoofd wat afgekoeld?' vroeg hij zonder te stoppen met lachen. Ik knikte.
'maar doe dat nooit meer.' Zei ik terwijl ik die schrik van net nog steeds niet verwerkt had. Hij proestte het uit van het lachen.
'was amal bang?' vroeg hij op een moederlijke toon. Alsof hij tegen een kleuter sprak.
'hou je bek jij. Kom we gaan in de zon liggen, ik kan onmogelijk zo thuis aankomen.' Zei ik.
Om het hoekje stopte hij.
'bedankt voor deze geweldige dag, ilias.' Zei ik gemeend.
'ach, tis niks.' Zei hij terwijl hij verlegen voor zich uit keek.
'aah wat schattig, ilias bloost!' gilde ik. Het rood in zijn wangen nam toe. Voor ik er erg in had kuste ik hem op zijn wang.
'tot gauw, gekkie.' Zei ik vrolijk waarna ik vervolgens de portier achter me dicht sloeg en naar mijn straat liep. Dit was een geweldige dag.