Verwacht het meest onverwachte

Deel 83

Selma's perspectief.

Ik zat naast Najoua te overdrijven voor me leven. Dat ik heel zenuwachtig ben voor mijn bruiloft en dat ik echt steun bij iemand zoek. Ze moest eens weten dat ik nog niet eens een datum heb voor mijn bruiloft. Maar dat dramatische zielige acteerwerk van mij zorgde er wel voor dat Najoua niet achter Rayan aan zou gaan. Amal had tijd nodig. En ik hoop dat ze niet makkelijk gestoord worden. Amal en Rayan zijn wel zo dom om in de woonkamer hun problemen te bespreken of de deur van Rayan's kamer niet op slot te doen. Volgens mij weet Rayan niet eens dat die deur op slot kan.
'Echt geloof me schat. Walid is een geweldige jongen. Ik denk niet dat je je zorgen moet maken.' Hoorde ik Najoua ineens zeggen. Owja shit, zielig kijken Selma!
'Nee dat hoop ik ook niet. Maar ja de zenuwen zijn zo heftig snap je.' Ik staarde met een pruillipje naar de grond.
'Ach meisje toch.' Zei streek over mijn rug. Ik beet op mijn lip om niet te lachen.

Amal's perspectief.

Ik schrok wakker. Rayan lag naast me. Shit hoe laat is het? Ik zocht snel naar een horloge of een telefoon. Ik trok de telefoon uit Rayan's zak en zag dat we inmiddels twee uur verder zijn. Shit shit shit.
Ik belde naar Selma.
'Rayan?!' hoorde ik Selma schreeuwen.
'Nee ik ben het. We zijn in slaap gevallen. Rayan slaapt nog. Waar is iedereen?' vroeg ik buiten adem.
'Jou ouders zijn naar huis, gelukkig zijn de jongens ook weg. Uhm ik heb tegen je moeder gezegd dat je in mijn kamer in slaap bent gevallen. Najoua wou je zogenaamd wakker komen maken maar ik hield haar tegen door te huilen om mijn angst voor de huwelijksnacht. Zij denkt zoiezo dat ik nu niet goed bij mijn hoofd ben, maar dat is nu even bijzaak. Pak de sleutel van mijn kamer hij is op het kastje onder Rayan's broeken. Ga zo snel mogelijk naar mijn kamer om zogenaamd verder te slapen. Je ouders zijn nu weg maar mijn ouders maken zich nog steeds zorgen om je, vooral me moeder, dus die kan elk moment komen kijken hoe het met je gaat. Bilal leidt mijn vader af, en ik mijn moeder.' Legde Selma fluisterend uit.
'Oeff oke. Najoua is ook weg?'
'Ja schiet op.'
Ik rende op mijn tenen naar de kamer van Selma. Van de zenuwen ging de sleutel niet in het slot.
'Tfoe echte marokkaanse kwaliteit.' Vloekte ik in mezelf. Ik hoorde iemand de trap op lopen. Shit dubbel shit. Ik was met de sleutel aan het kloten maar tevergeefs. Iemand kwam naar boven. Ik draaide me om en gaapte zogenaamd.
'Hey lieverd, krijg je de deur niet open?' vroeg Selma's moeder.
'Uhm nee ik deed hem juist dicht. Ik was aan het slapen daar.' Zei ik.
'Ja klopt. Ik wou even komen kijken hoe het ging, je was vandaag een beetje verdrietig.' Zei ze bezorgd.
'Dankjewel, shoukran echt lief van je. Maar het gaat al wat beter. Ik heb lekker op Selma's bed geslapen was rustgevend. Had ik even nodig.' Verzon ik bij elkaar.
'Ow hamdoullilah. Fijn om te horen dochter van me. Wat toevallig Rayan slaapt ook in zijn kamer.' Zei ze glimlachend.
'Haha ow echt? Wat grappig!' zei ik lachend. Ik vergat dat ik Rayan's telefoon in mijn hand had. Hij ging ineens over.
'Ow schat je telefoon gaat.' Zei ze toen ze weg wou lopen, maar ineens bleef staan.
'Ow ja ik zie het, even opnemen.' Zei ik stotterend. Ik nam op omdat ze me bleef aankijken.
'haha Walid weer.' Zei ik fluisterend en wuivend met mijn hand. Ze glimlachte en liep naar beneden.
'Hallo met wie spreek ik?' zei een jongen aan de andere kant van de lijn.
Ow ja shit, Rayan's telefoon!
'Uhm, hey jij bent...uhm Nadir.' Zei ik toen ik snel op het schermpje keek.
'Ja klopt. En ik bel hoop ik niet de verkeerde, ik heb Rayan nodig namelijk.'
'Nee nee dit is Rayan's telefoon, alleen uhm, hij slaapt. Ik nam per ongeluk op. Nou ja niet perongeluk, maar je weet wel, dan zou hij wakker worden van die harde ringtone en hij is echt moe weet je... uhm haha ik praat een beetje veel, weet je wat. Ik geef door dat je gebeld hebt goed?'
'Hahah ja geef maar door hoor. Groetjes.' Ik hing snel op. Twee minuten later rende Bilal en Selma naar boven en keken mij vragend aan.
'Nadir?' vroeg ik vaag.
'Hahah goeie kennis van ons. Waar is Rayan?'
'Wow jongens!! Waar is Amal? Waar is mijn telefoon?' schreeuwde een verstrooide Rayan die de slaapkamer uit kwam. Ik moest zo hard lachen.
'Hier hier zijn ze allebei.' Zei Bilal fluisterend.
'Hou je kop man. Moeten we alsnog gepakt worden?' vroeg Selma.
'Deze situatie is echt harrira soep geworden man. Ene drama na de andere.' Zei Rayan schor en slaperig.
Bilal moest lachen maar kuchte zijn lach weg.
'Kom we gaan bijkomen voor de deur met pippa.' Zei Selma die orde wou scheppen en ons wou kalmeren.
'Ik ga eerst even douchen.' Zei Rayan.
'Ik ga mee.' Zei ik gapend. Iedereen keek mij vaag aan.
'Sinds wanneer douche jij met Rayan?' vroeg Bilal boos terwijl hij voor me kwam staan.
'Gast je adem stinkt. Ik bedoel dat ik mee ga pippa eten.' Zei ik moe. Ik was uitgeput.
'haha met mij mee mag ook hoor.' Zei Rayan met een knipoog.
'Scheer je weg.' Zei Selma op een moederlijke toon terwijl Bilal beschermend voor mij ging staan toen Rayan voor de grap naar me toe wou lopen.
Ondanks alles schoot ik in de lach. Ik liep hand in hand met Bilal naar beneden. Die dacht dat ik niet meer zelf kon lopen ofzo.
'Ik bescherm je tegen die Tijger daar.' Zei Bilal toen ik mijn hand wegtrok.
Selma giechelde achter me. Ik stak mijn middelvinger naar haar uit.
Wat een dag....