Verwacht het meest onverwachte

Deel 143

Amal's perspectief.

Ik reed naar huis. Mijn werkdag zit er gelukkig op. Rayan had zijn kantoor deur op slot dus liep ik maar weg zonder gedag te zeggen. Ik wilde hem nog even gezien hebben. Maar hij sloot zich op. Dan niet.
Ik kwam thuis aan en nam een douche. Ik had geen eetlust dus besloot ik meteen naar bed te gaan. Eindelijk weekend...
De volgende morgen werd ik vroeg wakker. Ik had diep geslapen. Ik werd uitgerust wakker.
Mijn ouders waren vroeg de deur uit, boodschappen doen.
Bilal had mij gebeld. Ik belde hem terug.
'Hey kleine. Hoe gaat het?'
'hey ja goed hamdoulilah met jou?'
'Ja ook goed mop. Hatim is vandaag officieel gescheiden.' Zei Bilal ineens.
'Ow.' Zei ik alleen maar. Waarom vertel je me dit? Dacht ik. Het was zo random.
'Ja.' Zei hij kortaf.
'Leuk voor hem toch.' Zei ik ongeïnteresseerd.
'En voor jou?' vroeg hij me.
'Wat is dat voor een rare vraag? Ik ben zijn vrouw toch niet? Ik stond niet in de wacht als je dat soms denkt.' Hij lachte ongemakkelijk.
'Nee nee maar ik vraag me wel af wat het nu met je doet?'
'Het doet me niks mop. Het is niemand van mij. Dus ik zou niet weten wat het met mij zou moeten doen.' En ik meende ook wat ik zei. Voor mij voelt het alsof ik mijn tweede 'Relatie' aan het stukbreken en afsluiten ben. Althans zo voelt het op dit moment.
'Hmm oke. Ik geloof je. Wat zijn je plannen voor vandaag?' vroeg hij. Hij wilde snel van onderwerp veranderen zodat ik niet boos zou worden.
'Ow niks bijzonders. Bankhangen denk ik. Of naar Walid toe.'
'Ow ik dacht ik ga ook even naar Walid toe. Misschien als ik jou daar zie?'
'Ja dat is goed. Ik bel even Selma om te kijken of ze geen plannen heeft.'
'Vast niet. Dat kind heeft geen leven. Mohiem tot zo.' Hij hing snel op. Waarschijnlijk was hij aan het rijden en zag hij weer eens de politie langsrijden. Ik moest lachen om hem. Ineens ging de huis telefoon. Ik rende naar beneden en nam op. Het was me tante uit Marokko.
Ze brabbelde een heel gesprek in het berbers waarbij ze 40 keer aan me vroeg hoe het met me ging, of ik groot ben geworden en wat ik voor werk doe. Ze vroeg het zo vaak achter elkaar dat ik bijna mijn opmetingen wou geven van mijn lichaamspostuur en mijn online bankieren wou openen om even aan te geven hoeveel ik per maand verdiende. Ik moest lachen om mijn eigen gedachte. Het interesseerde me niet meer wat ze zei, ik antwoordde af en toe met 'Uhmm ja...uhhumm...wehh.'
Tot ze ineens zei; 'Mijn dochter heeft een visa gekregen om naar Nederland te komen om als oppas te werken voor drie maanden en ik wilde jou vader vragen om haar op te vangen daar.' Ik stikte in mijn eigen speeksel en mijn hart bonsde in mijn keel.
'Drie maanden?' hoorde ik mezelf zeggen.
'Ja en dan komt ze insha'Allah met jullie mee terug in de zomervakantie. Ze wilde dit al heel lang en heel graag. En Najoua, weetje wel van tante Farida met Tarik enzo die heeft haar overgehaald en een beetje geholpen aan een oppas baantje enzo.' Ik was een en al oor. Ik hoorde letterlijk alles wat ze zei.
'Uhm waarom kan ze dan niet bij Najoua verblijven?' vroeg ik heel brutaal. Ik schrok van mezelf.
'Want ik bedoel. Zij heeft haar geholpen. En ik werk fulltime dus dan kan ik haar niet verder helpen hier. Begrijp je.' Zei ik snel.
'Ja je hebt eigenlijk wel gelijk. En dat is ook haar oom eigenlijk. Maar ik vond het een beetje hshoema omdat Tarik daar woont snap je.'
'Neee joh, Tarik woont daar allaaaang niet meer. Hij heeft een eigen huis. Veeerrr van zijn ouders vandaan.' Overdreef ik.
'Hmm echt? Wist ik niet! Ewa dan ga ik gauw je oom Abdul bellen. Saffi shokran. Want ik weet ook dat jij heel druk bent dus dan kan ze beter bij Najoua ja!' ze was meteen enthousiast. Ik haalde opgelucht adem.
'Wagge shoukran voor je belletje. Beslamaa.' Hing ik op. Ik moest letterlijk een paar seconde bijkomen en ik wist niet wat ik moest denken. Najoua die deze nicht uit Marokko probeert te halen?
Laat ik even uitleggen wie deze tante is. Deze tante is dus de zus van mijn vader en de zus van de vader van Najoua. Ze zijn heel nieuwsgierig naar andere mensen en graven het liefst heel diep in je leven, als het aan hun ligt weten ze zelfs hoe je organen eruit zien en hoe deze werken. Die nicht van ons, die is 2300 procent niet te vertrouwen. Als wij in Marokko op bezoek moesten, gingen Walid en ik nooit mee. Walid was bang dat hij ineens met haar moest trouwen en ik was bang dat ik werd gekoppeld aan haar broer. Ik heb haar dus jaren lang niet meer gezien. Dus dan snap je wel dat ik haar veeeeerrr uit mijn buurt wil houden. Ik trilde helemaal van het nieuws. Het zat me niet lekker dat ze ineens komt door Najoua. Een paar minuten later kwamen mijn ouders thuis. Ik vertelde ze meteen het nieuws. Mijn vader was verbaasd en begreep er niks van. Mijn moeder evenmin.
Mijn moeder besloot op 'bezoek' te gaan naar Najoua's ouders om meer te weten te komen. Mijn vader ging met tegenzin mee. Ik kleedde me om en appte Selma dat ik naar haar toe kwam. Ze appte terug met dat ze op me wacht en dat ze geen leven heeft. Ik schoot in de lach en trok mijn jackje aan. Ik nam mijn autosleutels mee en liep naar buiten.