Verwacht het meest onverwachte

Deel 139

Bij hem aangekomen plofte ik neer op de bank. Mijn katje rende meteen op me af. Wat was ie groot geworden!
'Wil je iets drinken? Tezz wat bied ik eigenlijk aan. Het is jou huis.' Zei hij.
'Nee bedankt. Sukkel. Wat is er?'
'Ik wilde je even vragen of je hier naar wou kijken.' Hij gaf me een brief in mijn hand. Het was een mailtje van een sollicitatie en een cv namens mij aan het bedrijf van Stekelenburg. Ik knipperde ongelovig met mijn ogen.
'Dit heb ik niet geschreven, en dit is niet mijn cv!' riep ik meteen uit.
'Dacht ik al. Waar slaat dit op? Ik had vandaag gesprek daar met die Marokkaanse assistent van hem en hij liet het mij zien.'
'Heeft Stekelenburg dit gezien?' vroeg ik.
'Nee volgens Mo niet. Hij beheert zijn mails meestal. Ik heb ook aangegeven dat het een misverstand moet zijn geweest of een flauwe grap. Want hij wilde je meteen bellen om je uit te nodigen.' Ik keek verbaasd voor me uit.
'Jeetje, wie heeft het zo op me gemunt?' Bilal keek me stil aan.
'Ik ga naar huis. Heb een beetje tijd nodig om dit te verwerken denk ik.'
'Dat begrijp ik.'
'Zeg maar niks tegen Rayan. Hoe minder mensen we hierbij betrekken hoe beter.'
'Is goed wat jij wilt mop.' Ik bedankte hem en nam afscheid. Ik stopte dat mailtje in mijn jaszak en liep naar de auto. Ik keek nadenkend voor me uit. Waarom? Hoe? Wie?

Eindelijk weekend! Ik had mijn tas ingepakt en ik zou een weekendje naar belgië gaan met Walid en Selma. Rayan die was kortaf en wilde niet met ons mee omdat er veel 'werk' was.
Bilal zou hem 'Helpen' zei hij. Het interesseerde me allemaal even niet meer. Ik wilde even rust van alles.

Genieten genieten en nog eens genieten. We zijn naar de stad geweest en hebben alleen maar onzin gekocht. Selma en ik genoten ervan. Walid daar aantegen moest alles dragen.
Ik was even alle onrust en stress vergeten. Rayan die apte me dat hij me miste en dergelijke maar ik deed alsof mijn neus bloedt en ging erin mee. Als jij met twee gezichten wilt lopen dan kom ik met duizenden.
Zondag naderde helaas. We zaten in de avond in ons gehuurde appartementje films te kijken.
Mijn tas stond in de hoek van de kamer, klaar om terug te gaan naar de ellende waar ik in belandt ben.
Mijn telefoon trilde in mijn zak. Ik had Rayan verwacht maar het was Fouad.
'Bel me.' Stond er.
Ik stond op en liep naar mijn slaapkamer. Het was een wonder dat hij me dit weekend met rust heeft gelaten tot nu dan. Normaal moest ik hem altijd wel met iets helpen wat werk gerelateerd was.
'Hey, wat is er?' vroeg ik verveeld.
'Wanneer kom je terug van België?'
'Morgen ochtend, why?'
'Wanneer begin je morgen met werken?'
'Ik werk morgen thuis, heb ik geregeld met Rayan. Jij kan met Bilal meelopen.'
'Nee ik kom morgen niet, als jij er niet bent. Dan werk ik wel op kantoor van mijn taxibedrijf, aan mijn stageopdrachten ofzo.'
'Is ook goed, we moeten nu een beetje afwachten op de documenten van Stekelenburg daarom valt er even niets te doen.'
'Ja, dat snap ik...alleen...vindt je het niet een beetje vreemd dat het zo lang duurt? Ik bedoel die gast zei dat het een weekje zou duren, we zijn nu twee weken verder en wij zijn al klaar met alles. Bilal heeft toch gesproken met die Mo, waar blijft hun deel dan?'
'Ik weet niet Foaud, dat zou je met Rayan moeten bespreken.'
'Nee met jou, jij hebt directe contact met hem. Vindt je niet dat we langs moeten gaan?' vroeg hij aarzelend.
'Morgen bedoel je?'
'Ja. Ik haal je op.'
'Isgoed dan..' zei ik aarzelend. Hij heeft wel gelijk. We hebben nu een dikke week vertraging opgelopen, maar ik was er die week ook niet bij met mijn hoofd.
'Top, dan zie ik je morgen, fijne avond.' Zei hij. Ik wilde wat zeggen maar hij hing al op.
'Nou lekker beleefd.' Zei ik in zijn hangende tuut tuut tuut. Ik liep terug naar de woonkamer. Walid keek me van opzij aan.
'Fouad, vragen over zijn bedrijf.'
'Hij moet je betalen voor al die goude tips van je.' Ik lachte naar hem.
'stop jou hoofd in die film en hou je mond eh spijker.'
'Haha deze man denkt alleen maar aan geld.' Zei Selma terwijl ze met haar ogen rolde.
'Ja bijna ga je moeten betalen als je naar hem gekeken hebt per ongeluk.' Zei ik zuur. Ze schoten in de lach. Ik was niet zo in de stemming om mee te lachen. Ik kondigde daarom aan om te gaan slapen. Gelukkig waren zij ook moe en stemde in.
Tijd om mijn rust te pakken.

Ik was thuis bij mijn ouders, aan de keukentafel met mijn laptop aan het werk. Ik schrok op van de bel. Mijn moeder deed open. Ik herkende Fouad's stem. Is hij gestoord? Mijn moeder kwam de keuken in.
'Fouad..?' vroeg ze met haar ene hand in haar zij en in haar andere hand een soeplepel. Haar blik vroeg mij om een uitgebreid verklaring.
'Heb je hem binnen gelaten?'
'Wat moet ik anders, straks kom je nog met een rastajongen aan de deur.' Ze keek me nog steeds serieus aan.
'Mama wat denk je, ik heb geen sociale leven meer hoor. Hij is mijn stagiaire, ik leid hem op. En we moeten naar die andere bedrijf waar we nu mee samen werken, die ene met die dikke advocaat die ik vertelde.' Ze keek me verbaasd aan.
'Ben jij hem aan het opleiden of hij jou?' vroeg me moeder ondeugend.
'ja hij is wat ouder ja, maar nog lang niet wijzer.' Zei ik stoer terwijl ik mijn laptop dichtklapte.
'Dat hoorde ik.' Hoorde ik in de gang. Mijn moeder begon stiekem te lachen.
'Gewoon werk eh mama. Doe normaal.' Zei ik toen ze me pesterig aankeek.
'Ewa Allahie3aounek eh benti.' Zei ze bijna sarcastische. Ik liep de gang op en pakte mijn jas van de kapstok. Ik keek Fouad vies aan.
'Ja hoor met mij gaat het goed hamdouallah. Lief dat je ernaar vraagt.' Mijn moeder stond ons toe te kijken. Ik schaamde me dood. Dit is zo geen gezicht. Opgehaald door een jongen.
Ik liep naar buiten.
'Serieus Fouad? Bij mijn moeder aanbellen? Je hebt geluk dat mijn vader niet thuis is!' zei ik terwijl ik boos zijn auto instapte. Hij begon te lachen.
'Wat loop je nou te zeiken mens, ik zei gister nadrukkelijk tegen jou, ik haal je op. Wat versta je daar niet aan? Dacht je net als een puber om de hoek van je huis stiekem wachten tot jij schijnheilig en alleen je straat uitloopt? Nee daar ben ik veels te oud voor. Ik hoop jij ook.' Zei hij bespottelijk.
'Tfoe geen woorden voor jou, wat voor hoek van de straat, ken je geen schaamte ofzo.'
'uhmm nee..'
'Ja dat is gebleken ja, ga je nog rijden of mag de hele buurt eerst zien door wie ik opgehaald ben, wat voor auto en de kenteken ervan?'
'Jeetje wat kan jij zeuren zeg.'
'Licht aan jou negatieve bestaan hier zo.' Zei ik terwijl ik hem minachtend van top tot teen bekeek.
'doe stoer ga je zien of je je bestemming haalt.' Zei hij lachend. Ik beet op mijn lip en keek uit het raam.
'De kans is zoiezo klein dat we onze bestemming halen, want je rijdt als een oma.'
'Waarom haat je op me skills Amal? Je hebt net zelf gezien hoe ver ik kan gaan toch?' zei hij doelend op het feit dat hij schaamteloos in mijn woonkamer stond.
'Ja even daarover heh, als je toch zo een dwaas mijn woonkamer in bent gelopen, waarom heb je dan niet even het fatsoen om je schoenen uit te doen eh lelijkerd.'
'Wat lelijk ik ben mooi, en je moeder wilde niet. Ze zei kom maar want Amal wilde vandaag niet de vloer dweilen.' Zei hij ondeugend. Ik sloeg hem op zijn schouder.
'Hou je bek jij.'
'hahaha nee grapje, maar ze zei echt je hoeft je schoenen niet uit te doen.'
'Ja omdat ze dacht ik schop hem er zoiezo uit dus hij kan alles aanhouden.' Zei ik terwijl ik kapsones naar buiten keek. Hij keek me van opzij aan en gaf me een stoot.
'Auwww.'
'Baby.'
'Monkey!' schold ik hem uit.
'Heks.'
'Flikker.'
'Schatje.' Zei hij ineens. Ik keek hem aan.
'Yallah nu je mond houden.' Zei hij met een kwajongenslach.
'Tfoe.' Zei ik zacht.
'Volgende keer beter kleine drol.'
'Hou de weg in de gaten ehh grote kwal.'

Laatste voor vandaag❤️.