Verwacht het meest onverwachte

Deel 128

Toen ik naar beneden liep schrok ik van wat ik zag. Walid, Hatim, Tarik en Zakaria de neef van Rayan stonden daar. Ze stonden te praten en vielen stil bij het zien van mijn aanwezigheid.
'Wat doen jullie hier..?' vroeg ik verbaasd.
'Jullie steunen.' Zei Tarik met een glimlach. Ik voelde me benen trillen. Hatim keek me aan.
'Ik moet gaan. Ik zie jullie bij de presentatie.' Zei ik en liep door naar de balie waar Soraya met twee telefoons aan haar oor stond.
'Vol is vol Soraya.' Zei ik fluisterend. Ze knikte naar me met een knipoog. Ik snap dat iedereen erbij wil zijn. Maar ik hoef niet nog meer publiek.
'Amal we hebben een probleem.' Zei Soraya toen ze ophing.
'Wat?'
'Teveel mensen. Onze zaal is te klein.'
'Shit wat? En nu?'
'We moeten verhuizen naar een andere locatie.' Zei ze.
'Heb je een zaal afgehuurd?' vroeg ik. Ze schudde haar hoofd.
'Nee dat probeer ik dus te regelen, hoe laat begint het?'
'Anderhalf uur.' Zei ik.
'Moet lukken. Ik bel je, hou je telefoon bij de hand.' Zei ze gestrest.
'Je kunt het Soraya.' Zei ik terwijl ik bijna in me broek wilde plassen. Ik liep naar de kantine en zette mijn liefste glimlach op. Bilal keek mij onderzoekend aan. Maar ik wilde bijna flauwvallen toen Rayan me aankeek. Hij zag de stress in me ogen. Ik wenkte hem en liep subtiel naar buiten.
'We moeten een zaal huren. Hier past het niet met de hoeveelheid mensen die er komen.' zei ik direct tegen hem. Hij keek me twee lange seconden aan en besefte niet wat ik hem vertelde. Hij moest even tegen de muur leunen van schrik.
'Soraya is er mee bezig. Maar dan weet je dat. Wacht even.' Zei ik terwijl mij iets te binnenschoot.
Ik rende naar boven. Ik belde Soraya.
'Is het gelukt?'
'Alles is volgeboekt Amal ik kan wel janken!' zeurde ze.
'Oke ik bel je terug.' Ik wist een persoon die me zou kunnen redden. Eentje maar.
Ik zocht koortsachtig naar mijn tas. Ik haalde al mijn spullen eruit en gooide ze op het bureau.
Rayan stond in de deuropening naar me te kijken. Ik zei tegen hem wacht en niet loop achter me aan als een puppy die de weg niet meer wist.
'Wat doe je?' vroeg hij geïrriteerd.
Ik negeerde hem en vond het papiertje waarop Samirs nummer stond. Ik belde hem.
'Neem op...Neem op..' fluisterde ik in mezelf.
'Samir?'
'Hey Samir met Amal! Hoe is het?'
'Hey kleintje. Toch maar besloten mij te bellen?' vroeg hij blij.
'Samir ik schaam me dood dat ik je niet eerder heb gebeld maar ik heb je hulp nodig.' Zei ik.
'Tuurlijk kleintje zeg het me.'
'We hebben een zaal nodig. Per direct.'
'Voor?'
'Presentatie voor wethouders en hun aanhang.' Zei ik bijna huilend.
'Ik ga het voor je regelen kleintje. Geef me tien minuten ik bel je terug.' Zei hij meteen zakelijk. Ik zuchtte van opluchting en ging trillend op de stoel zitten.
'Wie is Samir?' vroeg Rayan in de war.
'Oude klasgenoot.' Zei ik zuur. Mijn telefoon ging direct af.
'Ja?' het was Samir.
'Ik heb een zaal gereserveerd op mijn naam. Kosten zijn al betaald. Ik stuur je het adres op.'
'Stuur mij je rekeningnummer. De manager stort het geld voor vanavond terug op je bank. Je bent een schat! Je weet niet hoe dankbaar ik je ben!' zei ik opgelucht.
'Graag gedaan. Dat is het minste wat ik voor je kan doen, maareh, wie leid die prestatie dan?'
'Ik.' Zei ik piepend.
'Owhhh zooo. Dan kom ik kijken.'
'Je bent welkom. Ik spreek jou. Ik heb ze benden gelaten.' Zei ik.
'Isgoed kleintje. Succes en tot straks!'
'Tot straks dankjewel.' Ik hing op en duwde Rayan voor me uit.
'Ik snap het niet.' Zei Rayan in de war.
'Teveel boekingen. Te weinig ruimte. Nieuwe zaal wacht op ons. We moeten weg hier zo snel mogelijk.' Vatte ik voor hem samen.

Beneden aangekomen ging Rayan naar de kantine alles uitleggen. Ik liep naar Soraya onze secretaresse.
'Meid het is geregeld. Stop met bellen. Maak je klaar je gaat mee.' Ze keek me verbaasd aan.
'Ja luister. Jij neemt alles wat er is gezegd op. Maakt aantekeningen en zorgt ervoor dat we alles mondeling van hun zwart op wit krijgen.' Legde ik haar uit. Ze knikte.
'Dat moet lukken.' Zei ze.
'Ik weet dat. We vertrekken zo. Jij rijdt met mij mee. Jij bent mijn schild en dat meen ik. Alles kan tegen mij worden gebruikt. Dus wil ik alles wat zij zeggen vastleggen om tegen hun te gebruiken.' Ik merkte dat ik haar zenuwachtig maakte.
'Maar komt goed joh.' Zei ik meer om mezelf te troosten dan haar.
Aangekomen op de juiste locatie werden we ontvangen door een rode loper en beveiliging aan de deur. Ik keek met open mond naar Samir. Hij streek stoer over zijn licht grijze pak.
'Ik hou van jou.' Zei ik zonder geluid. Hij knipoogde naar me dat het goed zit. Je zag dat onze gasten onder de indruk waren. Ik zelf was dat namelijk ook. De inrichting en alles was zo luxe ingericht. Ik voelde me stoer dat ik dit heb kunnen regelen. Nou ja met Samir's hulp dan.
Rayan begon met de opening van de prestatie wat eigenlijk niet de bedoeling was maar oke... De heer Stekelenburg en zijn advocaat volgde. Bilal kwam met feiten en onderdrukte zijn mening bijna zowat.
En daarna was het mijn opkomst. Iedereen keek me nieuwsgierig aan. Ze hadden veel gehoord van dit kleine meisje. Maar nog lang niet alles van me gezien. Ik begon met mijn speech, mijn plan van aanpak en mijn toekomstige vooruitzichten.
'Wij zijn een veelbelovend bedrijf. Wij hebben maanden achter elkaar resultaten neergezet waar 90 procent alleen over kan praten en dromen. Ik suggereer bij deze absoluut niet dat wij beter zijn, maar dat onze harde werken beloont mag worden met nog meer hard werken.' Er werd even gelachen om mijn sarcasme.
'Ik als assistent heb vele dingen waar kunnen maken. Mijn geheimen waren, geloof, eerlijkheid en geduld. Als alles op een eerlijke manier, niet buiten het boekje om en met een toffe samenwerking gebeurt dan kan het niet anders dan dat je op een gegeven moment wonderbaarlijke dingen gaat bouwen samen. We hebben de kans nodig om deze vergunning te krijgen om aan jullie te tonen wat voor moois en krachtigs wij in huis hebben. We zijn kwaliteit en professioneel. We bieden andere kansen en kunnen prima samen werken met andere grote en succesvolle bedrijven waar ik veel waardering en respect voor toon.' Ik glimlachte lief naar Stekelenburg. Iedereen keek hem aan.
'Ik neem de verantwoordelijkheid volledig op me. Ik weet dat ik het aankan. Ik weet dat wij samen alles kunnen bereiken. Als kleine meisje was ik een temperamentvolle kind. Ik had een vaste slaaptijd. Maar soms begon ik te laat met knutselen, of met lego bouwen. Dan was het bedtijd maar was ik nog niet klaar. Mijn ouders waren ouders met principes. Want ik moest de volgende dag naar school. Ik heb toen de verborgen talent ontdekt te onderhandelen met volwassenen. En nu vraag je jezelf af wie kreeg zijn zin? Niet mijn ouders in ieder geval. Ik ging pas naar bed als mijn kunstwerk klaar was. En dat kreeg ik iedere avond weer voor elkaar. Ik bedacht de gekste smoesjes en de kronkeligste omwegen om mijn ouders te overtuigen en mijn zin te krijgen. Met de jaren mee heb ik deze eigenschap perfect ontwikkelt. Dus dan snap je nu wel dat die hotel er hoe dan ook gaat komen als Amal er aan is begonnen.' De hele zaal lag plat van het lachen. Ik glimlachte sneaky en ging door.
'We hebben de juiste gereedschappen in huis om dit waar te maken. De voorstelling van net en de rapporten die voor u zijn opgesteld spreken boekdelen. Meer dan duidelijk. Rome is niet in een dag gebouwd, maar hij is wel gebouwd.
Ik kan u vertellen, de heer Wethouder en zijn rechterhand, dat wij hoe je het ook went of keert niet gaan verliezen. En ik zal u vertellen waarom. Mochten jullie toestemmen, dan zal dit in jullie voordeel kunnen werken, er hangen zoals u weet grote bedragen aan winst aan voor ons allen. En mocht u toch de foute keuze maken om te weigeren, dan bedanken wij u voor u tijd, maar bouwen we alsnog alleen in een andere stad. Want verliezen kan ons bedrijf niet. Ik dank jullie allen.' Ik boog voor ze. Er werd hard geklapt en gefloten. Walid, Hatim en Tarik begonnen te juichen en triggerde het publiek om me luidruchtig toe te juichen. Ik ging iedereen langs met mijn ogen. Ik zag allemaal goedgekeurde blikken en respect. Ik ontmoete de ogen van Rayan. Hij keek me trots aan en stak zijn duim op. Ik keek iedereen met een ondeugende en trotse glimlach aan. Fuck de manager. Ik doe dit on my own vriend. Ik heb geen man nodig om mijn handje vast te houden. Ik heet Amal.