Verwacht het meest onverwachte

Deel 70

Toen we naar buiten liepen liep Rayan ineens naar de auto.
'Huh, we gingen toch lopen?'
'Uhm ja, wil je even instappen alsjeblieft?' vroeg hij kortaf. Ik stapte in en keek even op mijn telefoon. Ik kreeg een apje van Selma.
'Wat hoor ik nou? Op stap met onze Rayan?' ik schoot in de lach.
'Hij ontvoerd me hier denk ik.' Apte ik terug.
'Wauw, romantisch! Waar eindigt de ontvoering?'
'Ik app je als ik dat weet.'
'Mijn broer heeft het beste met je voor. Het zou fijn zijn hem een eerlijke kans te geven.'
Ik wist daarop niet zoveel te zeggen.
'Geniet jij maar van mijn oh zo romantische broer en zijn PlayStation.' Ontwijkde ik het onderwerp.
'Tot u dienst mop.' Ze begreep de hint.
'Interessant gesprek?' vroeg Rayan die me van opzij aankeek. Hij was niet blij met mijn houding. Dat voelde ik aan de sfeer.
'jou zusje stalkt me.' Zei ik schouderophalend. Zijn houding leek te ontspannen.
'Wat moet ze van je?'
'Mij erin peperen dat ik alleen met je ben.' Zei ik eerlijk.
Hij schoot in de lach.
'Wauw. Typische Selma.' Ik keek serieus.
'Ik ben blij dat Selma mijn schoonzusje is in plaats van een of andere heks.' Hij keek me scheef aan en schoot in de lach.
'Heb je het kunnen verwerken inmiddels? Dat we familie worden?'
'Tja, niet alles gaat zoals je wilt hea?' deed ik sarcastisch.
'Ga vooral zo door! Ik ben de enige die wél met je mee is gegaan naar buiten dus...?' zei Rayan lachend. Ik sloep hem speels op zijn schouder.
'Dankjewel daarvoor.'
'Waarom raak je eigenlijk mijn shirt aan?' veegde hij kapsones van zijn schouder.
'Ga toch knikkeren joh. Ik raak die shirt aan als ik dat wil, hoe ik dat wil en wanneer ik dat wil. Heb je dat begrepen?' deed ik bijdehand.
'Ja Baas. Sorry.' Zei hij terwijl hij als een klein kind knikte. Ik hield me adem in toen ik het uitzicht in de gaten kreeg. Het strand, zonsondergang, de duinen, de lichtjes om het hele strand heen. Wauw!!
'Wow, Rayan?!'
'Ja mop?'
'Kijk hoe mooi het er in de avond uitziet?!' hij glimlachte lief naar me.
'Ik ben blij dat het je bevalt. Kom we gaan een terrasje pakken.' Ik stapte uit en deed mijn slippers uit en rende richting het water. Wauw gewoon! Rayan liep lachend achter me aan.
'Je spoort niet helemaal hea?'
'Nee, jij wel dan?' keek ik hem scheef aan.
'Nee ik al helemaal niet.' Zei hij ondeugend. Ik ging op de grond zitten. Rayan staarde naar de lucht terwijl hij naast mij op de grond kwam zitten. Hij leek ver in gedachten. Ik pakte een beetje zand en veegde het aan zijn shirt die ik niet mocht aanraken.
'Je hebt lef?' Schrok hij uit zijn gedachten.
'Oud nieuws!' Hij glimlachte.
'Ik pak je morgen wel terug.' Zei hij terwijl hij achterover leunde tegen een lichtpaal.
'Zijn we oud aan het worden? Rayan die niet meteen wraak neemt?' Deed ik verontwaardigd. Hij schoot in de lach en keek me recht aan.
'Je wilt dat ik je terugpak, dat is het Amal.' Zei Rayan terwijl hij mij onderzoekend aankeek. Ik duwde hem weg.
'Droom verder.' Zei ik.
'Ik droom liever niet. Dromen zijn bedrog.' Zei hij.
'Wat bedoel je?' Vroeg ik serieus.
'Nou, je droomt alleen wat je niet hebt maar wel hebben wilt. Maar 90 procent kun je niet krijgen dus moet je niet geloven in je dromen want dan geloof je in een illusie. Snap je?' Zei hij terwijl hij me lief aankeek.
'Uhm. Ik ben het niet helemaal met je eens. Je dromen kunnen realiteit worden als je er voor werkt. Je moet natuurlijk wel het verschil kunnen zien tussen realistische dromen en dromen die nooit werkelijkheid kunnen worden. Als je dat kunt dan denk ik dat 90 procent juist waargemaakt kunnen worden.'
Hij dacht erover na.
'Daar heb ik een punt he?' Zei ik. Hij fronste zijn wenkbrauwen.
'Kom op Rayan geef maar toe. Het doet maar heel even pijn.'
'Oke oke. Je hebt gelijk. Ik bekeek het even te zwart wit. Mijn fout.'
'Omg Rayan die mij gelijk geeft?!! Wacht dit moet ik filmen, wil je het alsjeblieft nog een keer herhalen die woorden van net?' Zei ik terwijl ik mijn telefoon pakte.
'Ja doeiii Amal!' Zei hij terwijl hij me een harde duw gaf waardoor ik op me rug viel.
'Auw! Wat mishandel je je personeel sukkel!'