Verwacht het meest onverwachte

Deel 74

Ik keek naar de deur waar Rayan uit zou komen. Het duurde lang.
Selma apte me.
'Ik heb alles gehoord van Rayan, ik dek je.' Ik glimlachte.
'Bedankt.' Appte ik terug. Ik keek om me heen. Door alles stress vergeet ik af en toe dat ik in Marokko ben. Ik zuchtte. Rayan stapte in. Ik reed meteen weg.
'Salam.' Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak toen ik bij de stoplicht stopte. Ik nam zijn hand aan.
'Alikoum Salaam.' Zei ik zacht. Ik probeerde me sterk te houden. Ik reed naar het strand waar ik gisteravond met Rayan was. We stapte uit. Gelukkig vroeg hij niks en liet hij de autoradio de stilte vullen. Ik kreeg wel af een toe blikken. Maar ik was hem zo dankbaar dat hij zijn mond hield, de hele reis. Ik liep naar de duinen toe met hem achter me aan. We plofte neer in het zand. De zon was aanwezig, en dat voelde je ook echt.
'Hoe was je avond afgelopen?' Vroeg hij voorzichtig.
'Chaos. Walid begon te stoken. Mijn ouders kwamen steeds voor mij op. Hatim was er niet gisteravond. Hij was naar zijn vrouw. Ik schaam me dood dat ik mijn tijd zat te verdoen door over hem te janken gisteren. Hij leeft zijn leven ik zit hier vast met mijn onzin gevoelens.' Zei ik. Ik keek strak naar de golven.
'Dat is heel normaal, Amal. Jij bent tenminste eerlijk tegen jezelf, jij stapt niet zomaar over.' Zei hij troostend.
'Toch is het zo verschut.' Zei ik.
'Dat snap ik.' Zei hij zacht. We staarde met z'n tweeën naar de golven. De zee was wild vandaag.
'Misschien moet je je niet zoveel focussen op hem.'
'Geloof me, ik ben zo hard bezig me niet op hem te focussen dat ik me op hem focus. Ik weet niet meer wat ik moet doen.' Rayan keek me aan.
'Ik wist niet dat het zo diep zat?' Merkte hij verbaasd op.
'Wat denk je zelf? Dat ik voor de lol bijna kapot ga onder werktijd. Nu is dat gelukkig niet meer zo, maar bedoel aan het begin enzo..'
'Ja nu snap ik het.' Knikte hij.
'Ewa ja. Ik moet verder.'
'Ik ben bij je.' Zei Rayan.
'Goed om te weten.' Zei ik terwijl ik naar hem glimlachte.
'Mag ik een hele grote dikke knuffel van jou?' zei hij. Ik sloot mezelf op in zijn brede armen.
'Je bent dik man.' Zei ik tegen zijn borst aan.
'Haha had je gedroomd. Ik ben breed.' Zei hij stoer. Hij spande zijn spieren aan zodat ik het zogenaamd zou voelen.
'Rayan?' zei ik nadat ik zeker een half uur in zijn armen gelegen had.
'Hmm.' Zei hij zacht.
'Selma dekt ons. We moeten terug.' Hij kreunde als tegenspraak.
'Ja jawel, moet wel.' Zei ik toen ik besefte dat zij nog meer ruzie kan krijgen met Walid door ons.
We stonden na nog een half uur pas op. Ik sleepte mezelf met tegenzin naar de auto toe. Ik voelde me zo goed, zo goed bij Rayan in de buurt.
Bij Rayan thuis aangekomen was Selma helemaal aan het trippen. Ze trok me aan me arm mee. Ik viel bijna op mijn bek door haar. Ik rende met haar mee naar boven. Ze duwde me haar kamer in. Ik viel net niet op haar bed. Selma stond als een hond te hijgen toen ze de deur op slot had gedaan.
'Waar the fuck heb jij last van? Mijn arm is bijna uit de kom getrokken door jou.' Zei ik verbaasd.
'Walid is hier. Hij is met Bilal op sta7. Ik zei dat jij verdrietig in mijn kamer zit. Godzijdank kwam je net binnen.' Hijgde Selma met een ondeugende lach.
'Kleuter. Had me dan gebeld?' zei ik lachend.
'Nee ik wilde 'het' moment niet verpesten. Want ik heb zo een vaag vermoeden dat je 'het' moment hebt gehad.' Zei ze terwijl ze haar wenkbrauwen op een neer deed. Ik schoot in de lach.
'Ga alsjeblieft een paracetamol innemen want het gaat allang niet meer goed met je.' Zei ik verbaasd en lachend. Ze spoorde echt niet.
'Ja goed idee. Ik ga nu.' Zei ze terwijl ze haar kamer uitliep. Ik liep haar achterna. Ze keek me verbaasd aan.
'Ja wat, verdrietige mensen lopen ook wel door het huis hoor.' Zei ik toen ik wist wat ze bedoelde.
'Ja toch. Je bent kapot melig aan het doen. Doorzichtige hoofd.' Zei ze lachend.
'Ewa ja. Met goed gezelschap kom je er wel.' Zei ik met een pruillipje.
'Awhh dat is zo lief!' deed ze overdreven.
'Klaar hou op, voordat ik mijn woorden terugtrek.' Zei ik lachend.
'Wat was er net aan de hand?' vroeg Rayan die de keuken inkwam.
'Huh niks, hoezo?' Deed Selma zogenaamd onschuldig. Rayan keek haar heel droog aan.
'Je was zowat met Amal aan het dweilen op die trap. Het verbaasd me dat haar arm er nog aanzit?' zei hij. Selma keek mij aan. Ik schoot in de lach van zijn woorden.
'Walid is boven. En Amal was in mijn kamer aan het uithuilen.' Zei ze zacht.
'Oww.' Zei Rayan fluisterend.
'Juist ja.' Zei Selma. 'Ik zet hier gewoon mijn huwelijk op het spel voor jullie.' Zei ze zielig.
'Awh schatje toch. Het spijt ons.' Zei ik troostend. Ze begon schijnheilig te lachen.
'Ja. Ik vergeef het jullie.' Deed ze overdreven verdrietig.
Rayan sloeg haar op haar achterhoofd.
'Gedraag je eh baby.' Zei hij geïrriteerd. Ik lachte zonder geluid zodat Selma me niet zou zien.
'Wollah als je aan het lachen bent, Amal ik maak je af.' Zei Selma zonder om te draaien.
'Nee.' Piepte ik.
'Jawel. Ze is paars aan het worden van het lachen.' Zei Rayan.
'hhaha nee, het is de zon joh. Zo heet, pfff Afrika hea.' Zei ik terwijl ik heel ondeugend naar haar keek.
'Ik ga jullie slaan!' riep Selma boos.
'Begin je dan wel bij Rayan?' vroeg ik lief.
'Jesh! Stank voor dank eh Amal? Is goed met je!' riep hij. Ik beet op mijn lip.
'Ik heb je 40 keer bedankt in de auto. Niet overdrijven.'
'Ik weet het kleinte. Ik zou het wel heel graag nog 40 keer willen horen.' Zei hij dromerig.
'Ja doei. Ga een end fietsen, pik!' zei ik op een verkaasde manier.
'Hahah met Hassan en Ali zeker, in de bergen.'
'Ja ik weet zeker dat zij ook een fiets hebben.' Zei ik lachend.
We schoten met z'n drieën in de lach.
'Het is definitief. Wij sporen niet. En niemand kan ons nog behandelen.' Zei Selma lachend.
'Zo is dat!' zei Rayan terwijl hij een arm om mij heen sloeg.
'Ik ben bij Hamza.' Zei hij tegen Selma.
'Een neef van ons.' Zei Rayan tegen mij toen hij me verbaasd zag kijken.
'ow oke. Veel plezier.' Zei ik. Hij legde zijn hand op mijn wang.
'Ik ben één telefoontje van je verwijderd. Dat weet je hea.' Zei hij. Ik knikte. Hij knipoogde naar me en liep toen naar de voordeur.
'Zo zo, één telefoontje en hij staat er. Pff dat heeft hij nooit tegen mij gezegd. Wat zou dat toch betekenen?' deed Selma overdreven dom. Ik gooide een lege fles Hawaï naar haar.
'Hahaha dom ben je niet Amal!' riep ze me na toen ik naar Bilal en Walid liep.
'Ik hoor je niet, nanananan!' riep ik terug. Ik hoorde haar lachen. Ik liep naar boven. Tijd om het uit te praten.