Verwacht het meest onverwachte

Deel 75

Nog een week in Marokko, dan is de vakantie voorbij. Ik probeerde er zo min mogelijk aan te denken.
Vandaag zouden mijn nichten Safae en Najoua komen. Tarik en zijn ouders, en de schoonfamilie van Walid. Sinds vorige week, toen ik samen met Rayan naar het strand was gegaan, en ik hem vertelde over Hatim, sinds die dag spreken we elkaar iedere dag via de app. Niemand stoort ons en niemand bemoeit met wat we zeggen.
Ik heb beseft dat Hatim het niet meer waard is. Eergisteren kwam hij nog pronken met zijn vrouw.
Waar dat op sloeg weet ik echt niet. Het zou vandaag druk worden. Ik denk dat Hatim ook komt met zijn vrouw. Ik heb het gevoel dat ik die zwak voor hem begin te vergeten. Dat die zwak voor hem probeert te verdwijnen. Het doet me bijna niets meer als ik hem zie. Ik hoop dat het de goede kant op gaat. Sinds ik elke dag met Rayan spreek heb ik alleen maar aan hem gedacht.
Onze gesprekken gaan niet altijd over bijzondere dingen, meestal is het alleen maar: heey, alles goed? Lekker geslapen? Wat doe je? Maar toch. Zijn naam op mijn scherm. Het zien dat hij aan me gedacht heeft. Dat doet zo echt ontzettend veel met me. Ik vind het heel bijzonder wat ik voor Rayan ben gaan voelen. Ik durf niet vooruit te denken, noch stappen vooruit te zetten. Ik doe het rustig aan, maar ik kan wel een ding bekennen, ik ben verslaafd aan het contact met hem. Als hij me een dag niet apt, dan voel ik me zo leeg, en alleen. Heel vreemd. Ik denk dat ik iets goeds verloren ben voor iets veel mooiers. Ik glimlachte toen ik uit het raam naar de lucht keek.
'Allah is groot, Hij weet, Wij weten niet..' zei ik naar boven.
'Lekker geslapen?' apte Rayan.
'Ja jij ook?' apte ik terug.
'Ja alleen ik werd steeds wakker, door de hitte.' Apte hij nadat ik gedoucht en omgekleed was.
'Meskien, ik heb er ook last van gehad.' Reageerde ik.
'Ik zie je strakjes Insha'Allah.'
'Insha'Allah.' Apte ik terug.
Mijn telefoon ging af terwijl ik naar beneden liep. Het was Najoua.
'Hey mop. Wie komt er straks allemaal?' vroeg ze meteen. Ik lachte.
'Hey schat, met mij gaat het goed hamdoullah, met jou ook?' deed ik sarcastische terwijl ik naar de keuken liep waar mijn moeder aan het opruimen was.
'Haha sorry mop, ik ben aan het rijden vandaar. Mesha gaat alles goed met je?' vroeg ze.
'Ja hoor met jou ook?' Zei ik.
'Ja ja goed hamdoullah, maar uhm wie komt er allemaal bij jullie, hele familie nigh?'
'Hahah nee joh. Alleen schoonfamilie van Walid, Selma en haar ouders enzo, hoezo? Verwacht je iemand?' zei ik lachend.
'Nee nee ik dacht gewoon dat je moeder tantes ook had uitgenodigd daarom. Had geen zin in die nicht van ons.'
'Ow nee joh. Alleen schoonfamilie, en jullie omdat jullie de geweldigste zijn!' riep ik blij.
'Hahah fijn om te horen schatje. Ik ga nu hangen, ik zie allemaal marokkaanse polities staan. Ik weet niet of je hier met telefoon mag rijden haha, ik zie jou straks Insha'Allah!'
'Is goed moppie. Tot straks.' Zei ik lachend en ik hing op. Ik vond het een apart gesprek maar ik was het al na één minuut vergeten. Ik legde mijn telefoon op de keuken tafel en hielp mijn moeder met het eten. Ook voor het eerst, dacht ik lachend in mijn hoofd. Mijn moeder keek me verbaasd aan.
'Ja mama, het wordt druk vandaag, daarom help ik.'
'Abdelmalik haal camera, Amal is mij aan het helpen met koken!' riep mijn moeder naar mijn vader. Mijn vader kwam met de telefoon van Walid en begon me te filmen.
'Papaaa doe normaal!!' riep ik naar de camera.
'Zo keukenprinsesje is geboren.' Zei Walid terwijl hij glimlachend tegen de deuropening aanleunde en toekeek hoe mijn vader me filmde met zijn telefoon. Ik begon gekke bekken te trekken terwijl ik de aardappelen aan het schillen was. Walid kwam naast me staan en begon met me mee te dansen. Mijn vader en mijn moeder huilde van het lachen.
'Geweldig dit!' Riep mijn moeder.
'Ja saffi, gaan jullie nu serieus opruimen!' riep mijn moeder nadat ze vond dat het genoeg is geweest.
Op een gegeven moment deed iedereen wat. Walid en mijn vader waren druk bezig met de sta7 dweilen en de trappen en de middelste verdieping. Bilal was de vaatwasser aan het vullen en de natte kleren aan het ophangen en alle slaapkamers aan het opruimen. Ik was op het eten aan het letten en de bestek en glazen aan het klaar leggen.
De bel ging. Bilal deed open. Het waren me oom en tante, Tarik, Safae en Najoua. Ik omhelsde en kuste ze allemaal. De leukste gezin in mijn familie, dacht ik gelukkig in mijn hoofd.
'Komen jullie mee naar de keuken? Ik ben even op het eten aan het letten. Mijn moeder is met mijn vader op sta7. Ik ga even mijn ouders naar beneden roepen, ga maar in de woonkamer zitten.' Zei ik tegen mijn oom en tante.
'Amal.' Riep Bilal toen ik op de eerste verdieping aankwam.
'Ja schat?'
'Kom eens hier.' Zei hij terwijl hij zijn armen uitstak. Ik gaf hem een knuffel. Walid kwam naar beneden en trok mij uit de armen van Bilal en omhelsde me.
'Willen jullie iets van me ofzo?' vroeg ik argwanend.
'Nee, we houden gewoon van je.' Zei Bilal. Walid bevestigde het met een knikje.
'Vreeeeemd.' Zei ik lachend.
'Tazz, doe je aardig is het ook niet goed!' zei Walid. Ik kneep in zijn wang.
'Sorry lieverd.' Zei ik en gaf hem een kus op zijn wang. Ik liep door naar boven en riep mijn ouders.
'Ze zijn er, ze zitten in de woonkamer, komen jullie?' Zei ik. Ze knikten.
Ik liep naar beneden. Selma belde me.
'We zijn onderweg, ben je thuis nigh?' vroeg ze.
'Ja ik heb vandaag keukenprinses gespeelt.' Zei ik lachend.
'Oewhhhh zal Rayan leuk vinden om te horen.' Zei ze lachend.
'Je verteld hem niks, geen letter hierover! Hoor je me.' Schreeuwde ik lachend terug.
'Hoezo niet dan?'
'Dan gaat hij niks eten.' Zei ik bijna fluisterend. Ik hoopte vanbinnen dat ze niks gehoord heeft.
'waaaaaaaahaaaaaaahaaaaaaa Rayan kom horen kom eh broertje!' riep ze heel luid. Ik moest die telefoon van mijn oor halen om oorbeschadiging te voorkomen.
'Je bent niet leuk!!! Wollah kom hier aan mijn deur ga ik je laten zien!' riep ik en hing snel op. Ik ging bij Najoua en Safae zitten.
Het viel mij op dat Najoua zich een beetje gereserveerd gedroeg. Ze was of leek zenuwachtig en ze zag er bijna feestelijk uit.
'Najoua, je ziet er leuk uit.' Zei ik subtiel.
'Dankjewel mop. Ik trok zomaar wat aan joh.' Zei ze nonchalant. Ik zag dat Safae haar een blik gaf dat bevestigde dat het niet helemaal klopte wat Najoua zei. Ik besloot er niet op in te gaan. Walid, Tarik en Bilal kwamen bij ons zitten voor de deur. Schuin tegenover was er een winkeltje.
'Wie gaat pippa voor me halen?' vroeg ik in het rond.
'Jou mooie benen.' Zei Tarik irritant.
'Walid? Bilal?' keek ik smekend naar hun.
'Ja doei schatje.' Zei Bilal terwijl ze me met z'n drieën uitlachte. Safae wreef liefkozend over mijn rug.
'Niet zo gemeen tegen onze kleine nichtje jullie!' riep Safae naar hun.
'Oke ik ga zelf. Dan kan die hassan van die winkel naar mijn mooie benen kijken.' Zei ik sarcastische terwijl ik vies naar Tarik keek. Tarik, Walid en Bilal rende met z'n drieën richting de winkel.
'Blijf maar rustig op je kontje daar zitten, we halen alles voor je!' riep Walid over zijn schouder. Safae en Najoua keken mij verbaasd aan. Ik veegde kapsones over mijn shirt.
'Zo doe je dat, dames. Gewoon temmen die handel.' Zei ik stoer. We schoten met z'n drieën in de lach. Najoua lachte het hardst. Ik keek haar aan met een blik. Safae zag dat en gaf Najoua een subtiele stomp, die ik alsnog gezien heb. Zocht ze nou aandacht door haar stem te verheffen? Of deed ze dat doordat ze heel zenuwachtig is? Ik begreep er niks meer van. Ik vergat Najoua meteen toen ik een witte auto toeterend op ons af zag rijden.
'Rayan!!' riep ik blij. Rayan stapte uit met Selma en zijn ouders.
'Ik groette zijn moeder met een dikke knuffel en kuste zijn vader. Selma knuffelde me dood. Rayan leunde op de auto en keek me aan.
'Hey kleine.' Zei hij nadat iedereen naar binnen was gelopen. Selma ging bij de deur zitten met de meiden. Ik liep op hem af en gaf hem een knuffel. Hij streelde zacht over mijn rug. Ik sloot voor een seconden mijn ogen. Tot ik ineens gekuch achter me hoorde. Rayan liet me los. Het waren Tarik, Walid en Bilal.
'Hey man!' zei Rayan tegen Walid. Sinds die ruzie tussen Walid en Rayan hebben ze een betere en hechte band gekregen. Ze hebben het goed gemaakt en trekken nu meer met elkaar op. Godzijdank. Alleen staat hij het niet altijd toe dat Rayan Handtastelijk met mij omgaat. Hij weet ook niet dat we elkaar elk dag spreken via de App. Het leek ons verstandiger het voor ons te houden.
'Ewa broer. Hoe is het?' vroeg Walid aan Rayan.
'Rustig, tranquila life je weet het.' Zei Rayan stoer. Ik werd er warm van.
'Netjes netjes.' Rayan groette zijn broertje Bilal en Tarik.
'Waar is Hatim, is die er niet?' vroeg Rayan. Hij keek mij per ongeluk aan toen hij dat zei. Ik keek weg.
'Hij is onderweg.' Zei Walid nietsvermoedend. Pff opluchting....