Verwacht het meest onverwachte

Deel 131

We hebben letterlijk twee uur lopen bijpraten en alles uitpraten. 90 procent was natuurlijk privé en dat kan ik hier niet vertellen, maar ik ben super blij dat Rayan eindelijk eerlijk en open met mij is geweest. Ik stond op het punt op te geven.
We hebben besloten het nog even voor ons te houden puur uit angst. Als mensen weten dat we bij elkaar zijn zullen ze er alles aandoen ons uit elkaar te halen.

Die avond reed ik met een grote smile van oor tot oor naar huis. Ik voelde me rustig en was helemaal tevreden. Zelfs dat een auto heel traag voor me reed vond ik best.
Ik kwam thuis en belde Selma op.
'Selmaaaa!'
'Amal?' vroeg ze.
'Rayan en ik....' 'Amaaaaal zeg wollaah!' onderbrak ze me.
'Ja maar stil. Moest het voor me houden.' Besefte ik me te laat. Ik beet op mijn lip.
'Duuh omg omg omg je wordt mijn schoonzusje!!!' riep ze blij.
'Nee weet je nog niet hou je kop. Straks hoort je moeder je.'
'Waaaahhhhh omg ben super blij vooor je awillieeee!' riep ze nog harder uit. Ik kreeg tranen van het lachen om dat gekke kind.
'Tis klaar saffi.' Zei ik lachend.
'Oke oke maar ik wil details!'
'Nee wanneer ik je zie..' zei ik snel.
'Ja je ziet me morgen.' Zei ze.
'Nee hoor. Morgen werk ik.'
'Nee je moet mij brengen, heb geen auto meer toch. Mijn jurk ophalen.'
'Shit maar, oke ik bel Rayan.'
'Omg je gaat Rayan bellen!! Kan ik niet met jullie mee hangen als derde persoon?' vroeg ze als een klein kind.
'Ben je ziek nigh? Ik ga nu hangen en app jou hoe laat ik je morgen ophaal.' Ze hing lachend op.
Twee minuten later apt ze me met; 'Mijn moeder vroeg of mijn hand tweede keer is gevraagd doordat ik zo histirische aan de telefoon ging doen!' ik lachte en belde Rayan op.
'Salaam.' Zei ik toen ik hoorde dat hij opnam.
'Oualaikoem Salaam liefje. '
'Ik heb een probleempje. Selma heeft morgen iemand nodig die haar brengt naar Rotterdam. Haar bruidsjurk is klaar.' Zei ik. Ik moest moeite doen om volwassen te lijken. Ik wilde springen van geluk. Zijn stem! Omg zijn stem!
'Ow maar ik kan je niet missen morgen?' zei hij geschrokken.
'Ja mesha kan toch besprekingen verplaatsen naar de middag, zijn toch besprekingen met interne mensen.' Stelde ik voor.
'Ow saffi is goed dan bel ik morgen ochtend wel. Komt goed.' Zei hij. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen en hoe ik het gesprek moest afsluiten.
'Isgoed dankjewel. Ik ga nu lekker mijn bedje in.' Zei ik.
'Goed zo. Je moet je rust pakken.'
'Ja jij ook.'
'Tuurlijk kleintje. Ik zie je morgen middag insha'Allah.'

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker en nam meteen een douche. Het begon weer warmer te worden deze tijden. Ik trok wat luchtigs aan en reed richting Selma. Ik had begrepen dat Walid daar ook even was. Ik belde aan en werd binnengelaten door haar moeder die me omarmde en kuste.
'Amal omg Amall gefeliciteeeeeeerdddd wejooooowwwww!!!' riep Selma toen ze me zag. Walid en Bilal zaten op de bank naar haar te kijken. Ik liep rood aan.
'Hahah jij ook gefeliciteeerd met jezelf. Het komt nu dichterbij heh!!' verdraaide ik haar woorden.
Bilal keek scheef naar mij. Tfoe dit kind kan niks voor zich houden. Ze begon te stotteren en stuikelde over wat ze wou zeggen.
'Jaaahaa spannend heh. Voor Walid en jullie.' zei haar moeder die er wel in trapte.
'Ja pfff superspannend. Ik weet niet hoe zelfstandig mijn grote broer is heh.' zei ik overdreven luid. Selma keek mij subtiel dodelijk aan. Oke nu ging ik weer te ver. Wij worden zoiezo verhoord door een van hen.
'Zied rennen. Ik moet vanmiddag werken.' zei ik. Ze keek me met grote ogen aan.
'Moet je werken?????'
'Ja zoals altijd.' Zei ik droog.
'Owww maar met RAYAN toch?' zijn naam sprak ze overdreven hard uit.
Ik kuchte. 'Ja en Bilal en Baderdinne.'
'Ow gewoon samen? Niet alleen met Rayan?' vroeg ze zwaar teleurgesteld.
'Nee Selma. Want het werk wat we doen is momenteel veel.' Zei ik met nadruk op werk. Niemand kon ons meer volgen en ik vreesde voor mijn leven.
'Zied Selma. Anders kom ik te laat.' Zei ik. Bilal en Walid liepen met ons mee naar buiten want zij moesten gaan werken. Ik kuste Selma's moeder en stapte de auto in. Toen de jongens wegreden sloeg ik Selma keihard op haar schouder.
'Kon je nog subtieler zijn net?!' vroeg ik haar boos.
'Huh, ik heb toch niks gezegd?'
'Nee maar zoals je deed heb je meer gedaan dan gezegd. AWILIEEE GA JE MET RAYAN ALLEEN WERKEN?' deed ik haar na. Ze proestte het uit van het lachen.
'Het stond op je voorhoofd geschreven Selma.' Zei ik er lachend bij. Ze heeft me net niet verraden. Maar de jongens weten zoiezo dat er iets is.