Verwacht het meest onverwachte

Deel 130

Ik werd de volgende dag veels te laat wakker. Ik had de hele nacht doorgehaald met Walid samen. Gelukkig is er niks gekopieerd of ontvreemd. Ik was er net op tijd bij. Volgens Walid is het dus iemand die in ons bedrijf met een tweede agenda loopt. Ik dacht er al een lange tijd over maar hield het voor me. Nu hij er uit het niets mee komt is het een bevestiging dat ik gelijk heb, maar wie?
In gedachten gaf ik al de schuld aan Stekelenburg, maar dat durf ik nog niet hardop uit te spreken.
Walid zei me niet teveel te communiceren met collega's en hou nieuwe ontwikkelingen tussen de bovenste team. Rayan en ik dus.

Ik belde met moeite naar Rayan. Hij nam op.
'Ik heb me verslapen, sorry.' Zei ik schor.
'ik ook. Zie je op werk.' Zei hij even schor.
Ik reed met een slaperige kop naar werk. Soraya groette mij met een kop koffie.
'Dankjewel lekker.' Zei ik en liep door naar de lift. Ik hoorde voetstappen achter me en keek om. Rayan sprong de lift in voor de deuren zouden sluiten.
'Goeiemorgen.' Zei ik zakelijk. Hij glimlachte.
'Ga je mee naar mijn kantoor?' vroeg hij. Ik volgde hem. Ik wist dat ik hem moest vertellen over de poging tot hacken maar ik wist nog niet hoe.
Hij wilde net iets zeggen maar werd onderbroken door de telefoon. Hij nam op.
'We komen eraan.'
'Wat?' vroeg ik gapend. Hij begon ook te gapend. Het was te zien dat geen van ons geslapen heeft.
'Bespreking nu.' Zei hij. Ik liep slepend achter hem aan. Hij pakte zonder wat te vragen mijn koffie en dronk ervan. Ik moest net niet glimlachen.
Baderdinne, Bilal en Soraya zaten klaar. Ik nam gapend plaats.
'Ja?' Vroeg Rayan.
'We hebben een aantal nieuwe en originele ideeën op kaart. Ik heb even een laptop nodig. Start is even op Amal.' Zei Bilal. Ik keek in paniek naar mijn laptop. Die mag niet aan van Walid. Straks gaat het hacken rustig door?!
'Nee joh. Zeg gewoon mondeling.' Ik keek verbaasd naar Soraya. Vond het een beetje apart dat zij er bij zat.
'Huh ik moet het toch laten zien Amal?' vroeg Bilal. Ik beet op mijn lip.
'Hij is traag enzo, moet nog laden vertel gewoon dan kunnen we het later op de grotere pc rustig bekijken. Of op de flat screen in Rayan's kantoor beter.'
Ze keken me allemaal raar aan. Rayan die wilde mijn laptop pakken maar ik schopte hem onder de tafel aan zijn been. Hij keek me fronsend aan en ik bleef hem strak aankijken.
'Jongens dit is geen geplande bespreking, dus zoiezo heb ik geen tijd hiernaar te kijken. Zullen we het in de lunchpauze even bekijken op de flat screen, is alles ook duidelijker.' Hij redde me eruit zonder te weten waarom.
'Oke eh stelletje luie.' Zei Bilal die gelukkig niks doorhad. Baderdinne begon mee te lachen. Maar Soraya keek me wel strak aan. Alsof ze zich buitengesloten voelde. Maar sorry, los van mijn laptop, wat doet zij erbij dan? Ik stond op.
'Kantoor Amal.' Zei Rayan in mijn oor. Ik zuchtte.

'Wat was dat voor vertoning?'
'Ik mag mijn laptop niet aandoen van Walid.' Zei ik direct en vaag.
'Waarom niet? Moet je eerst je huiswerk afhebben ofzo?' deed hij lullig.
'Gisteravond probeerde iemand mij te hacken. Ik heb het op tijd kunnen stoppen door mijn laptop uit te schakelen. Walid heeft ernaar gekeken en hij vermoed dat ze aan niks konden komen omdat ik er op tijd bij was. Hij raad me aan me laptop de komende dagen niet aan te doen. puur uit voorzorg.'
Het bloed trok weg uit zijn gezicht. Hij ging zitten op zijn bureau.
'Ik vermoedt al een tijdje dat iemand van ons hier met een tweede agenda rondloopt. Ik weet niet wie en waarom, maar sinds we bezig zijn met die nieuwe hotel gebeurd er van alles. Walid die raad ons aan niet teveel nieuwe ontwikkelen bloot te stellen. Ook niet aan directe collega's.'
Hij hapte naar adem en keek mij aan.
'Wanneer was je van plan mij dit te vertellen?'
'Vandaag. Wist ik veel dat we een bespreking hadden.' Zei ik. Hij knikte.
'Hier praten we later over. Ik wilde eerst iets anders met je bespreken.'
'Wat dan.'
'Ik kan begrijpen dat je niets deelde over het verleden met Hatim. Vooral omdat jij vond dat je klaar met hem was. Daarnaast heb je gelijk, we hebben niks met elkaar gehad om te kunnen spreken over naaien. Ik snap dan ook dat je mij niks gaat vertellen over Hatim en vroeger want wat ben ik van jou? Niet je vriend, niet je man niks in die richting, dus ik was je ook geen verklaring schuldig.
Maar ik neem je wel kwalijk dat je niks vertelde over de toenaderingen die Hatim pas heeft gedaan.
Als je toch niks van hem wilt, dan had je me dat toch ook kunnen vertellen gewoon?'
'Ja maar ik dacht juist als er toch niks is dan hoef ik het toch niet groter te gaan maken door er met andere over te praten en er aandacht aan te geven? Ik merkte dat we ruzie kregen door hem en wilde gewoon dat hij zou stoppen met stoken.' Zei ik schouderophalend. Hij knikte en leek het te begrijpen.
'Ik wilde mijn excuses aanbieden voor het feit dat ik je te snel beoordeelde en je de kans niet gaf om het uit te leggen.' Mijn hart sloeg een slag over.
'Excuses zijn aanvaard.' Zei ik zacht.
'Ik wil je zeggen dat door wat er is gebeurd, ik eigenlijk inzie hoe bang ik ben jou te verliezen. Ik...ik...ik geef om je Amal. Ik wil dat je van mij bent en dat we samen hard werken voor een mooie toekomst samen op een halal manier. Het spijt me zo dat ik er nu pas mee kom. Ik was zo druk in mijn hoofd en ik ben echt oprecht met je en speel geen spelletjes met je.' Zei hij verlegen. Ik keek hem met open mond aan. Een traantje rolde over mijn wang.
'Ow mijn god...' zei ik verslagen.
'Wil jij dat ook Amal?' vroeg hij terwijl hij mijn hand vast pakte en dichter naar me toe liep.
Ik beet op mijn lip.
'Ja dat wil ik..' Zei ik door mijn tranen heen. Hij veegde mijn tranen van mijn wangen en omhelsde me.
'Alhamdoulilah.' Zei hij zacht in mijn oor.

Stemm aub