Verwacht het meest onverwachte

Deel 133

De bruiloft was in een woord; Geweldig!
We hebben zo hard gewerkt om de beste resultaten voor mijn broer en Selma neer te zetten.
En met goed gevolg. Iedereen heeft zijn uiterste best gedaan om er tip top uit te zien.
Dit was een bruiloft om niet snel te vergeten. Alleen al de collega's van Walid hebben er een hele show van gemaakt. Om nog maar te zwijgen over de rest van de familie en de aanwezigen.
Nu zijn ze voor een maandje gaan genieten in de heerlijke Malediven. Het is ze beide zwaar gegund.
Wij moesten helaas onze levens weer oppakken. Het huis was een chaos. Mijn huis en die van mijn ouders. Maar het was maandag.. dat betekent 8 uur de deur uit en er weer de hele dag tegenaan gaan.

Aangekomen op het parkeerterrein parkeerde ik en stapte uit. Ik liep met mijn tas en laptop naar binnen.
Rayan was er nog niet. De laatste tijd kom ik eerder dan hem. Ik ging ontspannen zitten en startte mijn laptop en mijn werk pc. Sinds de laatste keer dat iemand mij probeerde te hacken heb ik een andere laptop aangeschaft. Dat leek mij het beste.
Ik werd privé gebeld en nam direct op. Het was Najoua. Ze wilde afspreken met me. Ik had er totaal geen zin in en wimpelde haar af. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen. Het is niet logisch dat ze me na zo een lange tijd ineens wil zien. Misschien wil ze het ergens over hebben? Mijn nieuwsgierigheid overwon en belde haar terug.
'Hey meid, ik heb geprobeerd te schuiven hier en daar, zullen we samen lunchen in mijn pauze?'
'Ja graag! Wat lief van je! 12.00? dan heb ik namelijk ook pauze.'
'Dat is goed, ik zie je in het centrum.'
'Saffi isgoed Amal. Beslama!' Ik zuchtte. Er moet toch gegeten worden, troostte ik mezelf met het feit dat ik met Najoua tijd moest gaan doorbrengen.

Shit! Vandaag kreeg ik en stagiair. Gatverdamme. Tfoe.
Ik keek op de klok. Half 9. nog een half uurtje rust. Ik rende naar het kantoor van Rayan. Rayan kwam net binnen en was zichzelf aan het voorbereiden. Ik trok zijn lades open en gooide mapjes door elkaar.
'Voel je vooral vrij om te doen waar je zin in hebt.' Zei Rayan sarcastisch. Ik moest lachen en gaf hem een knuffel.
'Waar is het dossier van mijn nieuwe stagiair?'vroeg ik.
'Pff ergens daar zo.' Zei hij fronsend. Het was duidelijk dat hij zelf ook niet wist om wie het ging.
'Ik heb, ik heb. Ik ga me half uurtje voorbereiden, spreek jou later.' zei ik haastig. Hij trok me aan me arm.
'Waar blijft mijn kusje?' Hij keek me doordringend aan. Ik gaf hem een snelle kus op zijn wang. Zo eentje die je aan je vader geeft weetje wel.
'Daar moet ik het maar mee doen.' Zuchtte hij. Ik knikte ondeugend.
'Samen eten?' vroeg hij.
'Ik ga eten met Najoua.' Zei ik met een zure blik.
'Hoe dat zo?'
'Weet ik ook niet, ze belde. En ik ben té nieuwsgierig dusja.'
'Ja snap ik, je hebt nog 25 minuten om zijn dossier door te nemen.'
'Ja oke, ik spreek jou.'
'Isgoed kleintje.'

Ik liep naar mijn kantoor en keek naar de naam.
Fouad elahlafih.
25 jaar.
Universiteit. Deze gast is ouder dan mij, wat moet ik hem in godsnaam leren?
Ik belde naar Rayan.
'Hewa, mis je me nu al?' treiterde hij.
'Heey schat alles goed?'
'Amal waarom slijm je?'
'UHm wil jij niet toevallig een stagiair opleiden?'
'doeeeeeii Amal!' hij hing op voordat ik tegen hem in kon gaan. Shit ey.
Ik ging naar de kantine om koffie te halen. Baderdinne en Bilal waren aan het discussiëren over terroristen en normale islamieten. Ik wilde ontsnappen maar ik hoorde mijn naam al.
'Ja?' zei ik droog.
'Heb ik gelijk Amal?' vroeg Bilal. Ik wou hem afsnauwen maar bedacht me en forceerde een glimlach.
'Ja schat. Jij altijd, dat weet je toch. Maar lieverd wil je niet toevallig een stagiair opleiden?'
'Nee laat maar, ik hoef geen gelijk meer te krijgen.' Zei hij zuur.
'Alsjeblieft?'
'Nee Amal.'
'Bilal kom op. Ik heb het meeste werk van iedereen hier.'
'Juist daarom, zie hem als shi secretaresse, gewoon de helft van je werk aansmeren joh.' Zei Baderdinne. Ik liep boos weg.
Na een paar minuten ging mijn werktelefoon. Het was Soraya.
'Hey ik heb hier...sorry wat is je naam?....Fouad...?' zei ze.
'Het is nog geen 9 uur. Laat hem maar wachten.' Zei ik toen ik zag dat ik nog 3 minuten had.
Ik mag die 3 minuten toch wel rustig doorkomen? Hoezo moet ik hem 3 minuten eerder al ontmoeten. Ik nam uit de hoogte een slok van mijn koffie.
'Amal aangenaam, wil je iets drinken?' We schudde elkaar de hand.
'Ja graag, koffie.' Zei Fouad, mijn nieuwe stagiair.
Ik belde Soraya. 'Kun je twee koffie voor me meenemen alsjeblieft?' zei ik.
'Komt eraan, maarehh, wie is die lekkerding!!' riep ze uit. Ik beet op mijn lip. Ik probeerde zo serieus mogelijk te kijken.
'Dat bespreken we later, ik zit nu in een bespreking.' Zei ik zakelijk. Ze schoot in de lach.
'Hoe oud is hij?' vroeg ze nieuwsgierig.
'25 hoofdstukken.' Zei ik in codetaal.
'25 jaar? Hij is knapppp! Heeft hij een trouwring om zijn vinger?' vroeg ze. Ik keek subtiel naar zijn handen.
'Ik zie geen ring. Ik bedoel het is een mapje met hoesjes geen ringen!' herstelde ik me snel. Soraya ging kapot van het lachen aan de andere kant van de lijn.
'Je bent zelfstandig genoeg dit zelf op te lossen. Kun je me hier buiten laten alsjeblieft.' Zei ik terwijl ik rood aanliep. Ik legde de telefoon neer en probeerde niet te lachen.
'Goed, sorry voor de onderbreking. Vertel eens. Wie heb ik voor me, wat is de inhoud van je huidige opleiding, wat zijn je verwachtingen en wat kunnen wij van jou verwachten?' ik ontweek oogcontact anders zou ik in zijn gezicht lachen. Ik hoorde nog die kakkelende lach van Soraya op de gang.
'Nou ik ben dus Fouad, 25 jaar, 3e jaar universitaire. Ik bezit kwaliteiten van een startende ondernemer, ik heb een eigen taxibedrijf die ik run dus de fijne kneepjes van de zakenwereld heb ik enigszins al onder de knie... de deur vloog open. Soraya legde twee koffie voor ons neer. Ze keek sneaky naar Fouad. Hij keek haar niet aan.
'Dit is Soraya, onze duizendpoot van het bedrijf, ze regelt alles voor ons, dus kom je er niet uit, dan moet je zeker bij haar zijn, Soraya dit is onze stagiar voor de komende tijd.' Stelde ik ze aan elkaar voor. Hij schudde haar de hand en keek toen weer weg. Hmm, interesse is ver te zoeken merk ik.
'Ik ga maar weer.' Zei Soraya.