Deel 4

2.3K 97 7
                                    

Ik keek mezelf een tijdje aan in de spiegel en ging vervolgens liggen op me bed. De deur vloog open. Walid liep stampend op me af.
'er staat een jongen voor de deur, hij zoekt je!' riep walid. Hij keek me dreigend aan.
'jongen? Je lult?' riep ik verbaasd. Ik deed me haar snel in een slordige knot en liep achter walid aan naar de voordeur. Ik kon aan zijn rug zien dat hij kwaad was. Hij kon me elk moment slaan. Maar ik heb niks te verbergen. Samir zou nooit bij mij komen aanbellen. Hij zou het niet eens willen na wat ik hem allemaal heb verteld over walid. En daar stond dan een vreemde jongeman. Hij had een pak aan en een stropdas. Hatim en walid bleven staan waar ze stonden en keken de vreemde jongen van top tot teen aan. Ik eigenlijk ook. Ik wist niet wat dit te betekenen had.
'sorry, maar wie ben je?' vroeg ik verbaasd. Walid hield mijn blik in de gaten.
'aangenaam, hamza. Ik weet dat je me niet kent, maar ik heb je gisteravond gezien in het restaurant. Je hebt dit verloren.' Hij stak mijn pinpas en mijn ov abonnement naar me uit. Ik keek verward en nam het van hem aan. 'bedankt.' mompelde ik. Hij glimlachte breed.
'het is al goed, amal.' Zei hij vriendelijk. Nog nooit heeft een jongen zo aardig tegen mij gedaan, behalve samir dan.
'nou bedankt, en een fijne middag.' Zei hatim afstandelijk en deed de huisdeur met een dreun dicht.
'wow doe rustig, als me ouders thuis komen willen ze nog wel een dak boven hun hoofd hoor!' riep walid lacherig. Zijn vriend hatim lachte mee. Ik wilde naar boven gaan maar werd ineens zacht bij mijn arm gepakt. 'ga je mee?' vroeg walid. Zijn gezicht stond zacht. Zijn greep om mijn pols verstrakte toen ik aanstalten maakte om door te lopen. 'ik heb hoofdpijn dus ik ga niet mee, toch bedankt.' Zei ik. Mijn hart klopte in me keel. Hij zag natuurlijk meteen dat ik loog. 'nee kom mee.' Zei hij vast besloten. En ik wist dat ik nu niet meer kan tegenwerken. Ik liep met een zucht naar boven en kwam er vervolgens aangekleed uit. Dit was een hel. Ik mis me ouders. Ik stapte zonder hun een blik waardig te gunnen de auto in. Hatim zette muziek op en walid stapte in aan de bestuurders kant. Ik luisterde aandachtig naar de teksten van de muziek terwijl ik onbewust en langzaam in slaap viel.

Een kort deeltje maar er komt nog veel aan.

Verwacht het meest onverwachteWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu