Verwacht het meest onverwachte

Deel 57

De reis verliep vlotjes. Vooral omdat we besloten alleen te stoppen bij noodgevallen. Tanken, toiletbezoek etc..
In Marokko aangekomen werden we met open armen ontvangen door mijn opa en oma en de aanhang die er bij hoorde. Van tantes en ooms tot vage kennissen.
Ik voelde de hele tijd een hand op mijn rug. Op een gegeven moment irriteerde het me dus keek ik om. Ik moest op mijn lip bijten om mijn opkomende lach te onderdrukken. Een onwennige Bilal keek onzeker om zich heen. Bilal en onzeker? Ik legde mijn hand op zijn schouder en trok hem lichtjes naar me toe. Ik wreef geruststellend op zijn rug terwijl ik een gesprek aanging in mijn gebroken berbers met mijn nicht. Die net zoals de andere aanwezigen mij en Bilal gade sloegen.
'Ben je verloofd?' Vroeg me nicht.
'Nee. Dit is Bilal. Een goede vriend van Walid en mij.' Tot overmaat van ramp kwam de vrouw van Hatim bij ons zitten. Bilal die inmiddels bij de jongens was gaan zitten hield mij nauwlettend in de gaten. Ik haalde diep adem en negeerde haar aanwezigheid. Ik keek nonchalant naar Bilal zodat hij zich geen illusies zou maken. Ik was nog altijd bezig hem te overtuigen dat Hatim mij volledig koud laat, wat Bilal op zijn beurt totaal niet gelooft.
Na de nodige gesprekjes te voeren en de bijbehorende snacks en na3na3 thee hield ik het voor gezien. Ik excuseerde me bij alle aanwezigen en liep naar boven om me op te frissen. Ik was uitgeput. Mentaal en fysiek. In de kamer naast mij hoorde ik de jongens luidruchtig en kinderachtig bezig. Nadat ik mezelf voorzien had van een lekkere douche en mijn gebeden verricht had deed ik een poging om te gaan slapen. Helaas leek het alsof ik te midden van een buurthuis lag te slapen. Ik liep zuchtend naar de kamer hiernaast.
'Jongens. Kunnen jullie even dimmen. Ik probeer te slapen.' Walid bekeek me van top tot teen.
'Je ziet er beeldig uit zusje.' Doelde hij op mijn pyjama. Dat interesseerde mij geen reet wat ze op dit moment van me vinden. Zelfs het feit dat Hatim er bij stond ook niet.
'Sorry meis. We zullen wat zachter zijn.' Zei Hatim.
'Meis?' Zei ik met een opgetrokken wenkbrauw. Ik keerde hem de rug toe en liep toen naar mijn kamer. Walid kwam achter me aan. Ow help! Als hij maar niet gaat lopen vissen over Hatim en mij.
'Ik wil gaan slapen. Wat wil je?'
'Ik wil je even iets vragen?'
Hij zag er voor de verandering wat zenuwachtig uit.
'Ja. Ik luister?'
'Ik had je toch verteld over mijn vriendin? Selma?' Hij begon te wriemelen aan al me spullen op mijn nachtkastje. Duidelijk onzeker. Ik moest er van glimlachen. Aandoenlijk dit.
'Ja?'
'Ik ben echt serieus met haar. En ik voel me goed bij haar. En ik weet dat dit de ware liefde is waar iedereen het alsmaar over heeft. Ik ben van plan om haar hand te vragen als ze naar Marokko komt. Vind jij dat een goed idee?'
'Ow broertjelief. Wat een geweldig nieuws! Als jij er goed bij voelt en jullie beide dit graag willen, waarom niet?! Mijn zegen heb je en ik sta achter je broer.' Hij straalde bij het horen van mijn woorden.
'Ik ben echt blij voor je. Je verdient dit schat.' Liet ik hem merken hoe trots ik op hem ben. Hij knuffelde me.
'Bedankt zusje. Ik hou van jou. En ik zal altijd je grote broer blijven bij wie je onvoorwaardelijk terecht kunt.' Zei hij met een hese stem.
'Dat weet ik. Daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.'
'Nu kan ik behda slapen. Ik vertel het morgen aan onze ouders. '
'Haha. Slaaplekker grote broer.' Ik gaf hem een kus en dook mijn bedje in.
Ik ben wel in voor een feestje. Glimlachend bij die gedachten van Walid in een nette pak viel ik in slaap.
Ik werd wakker door de luide typische gejoel van Marokkanen en hard geklap en gelach. Walid heeft het ze duidelijk verteld. Ik werd zuchtend wakker.
Wat dacht je Amal. Dat ze je laten slapen?
Nog geen minuut later stormde een woedende Bilal mijn slaapkamer binnen
Van schrik ging ik rechtop zitten in bed.
'Die man is ziek. Ziek gewoon. Hij stalkt me gewoon!'
'Wiee??' Vroeg ik terwijl ik in mijn ogen wreef
Het besef dat ik in Marokko was drong echter nu pas tot mij door. Moet je nagaan op welke manier ik ben wakker gemaakt.
'Rayan wie anders. Hij komt ook naar Marokko. Met mijn ouders.'
'Met je ouders? Wie zegt dat hij je stalkt dan?'
'Hij belt me om het even te zeggen. En weet je wat hij zei? Vergeet je je familie niet? ' hij keek zuur naar mij.
'Is dit een ziek spelletje tussen jullie?' Vroeg hij argwanend.
Ik kuchte verontwaardigd.
'Sorry liefje. Ik ben te oud om zieke spelletjes te spelen. Je broer daar aantegen?' Zei ik beheerst. Maar de woede was in mijn ogen te lezen. Hij denkt dus nog steeds dat ik een of andere zielige loopmeisje van Rayan ben.
'Wil je mijn kamer verlaten?'
'Ik snap het niet. Ze zouden niet naar Marokko gaan.' Negeerde hij mijn vraag en ging op mijn bed zitten.
'Bilal. Sorry maar je gaat een bepaald grens over. Je beschuldigd mij even, en je weet dat je fout zit. Dit laat ik niet zomaar van mijn kant gaan. Dus wil je me even excuseren. Ik wil me namelijk omkleden.'
Hij knipperde een paar keer met zijn ogen. Hij stond op en bukte zich over mij heen.
'Het spijt me. Ik ben gewoon heel erg in de war.' Zei hij terwijl hij een kus op mijn hoofd gaf en de kamer verliet.
Ik kleedde me snel om en nam een douche. Ik hoorde harde muziek beneden.
Ik deed mijn natte haar in een knot. Ik liep met mijn Marokkaanse huisjurk waarvan ik de zijkanten van mijn jurk in mijn onderbroek stak zoals de meeste marokkaanse meiden doen, naar beneden.
Ik hoorde een harde nummer van Rachid Anas- ohrag zi lesayas.
Mijn favoriete nummer. Ik liep dansend door de gang naar de keuken waar het zogenaamde feestje al in volle gang was. Mijn tantes maakte plaats voor mij. Walid zat te ontbijten alsof hij niks met dit alles te maken had.
Ik begon met mijn schouders te dansen terwijl ik luid met het liedje mee begon te zingen. Ik trok Walid van zijn stoel. Hij wilde tegenstribbelen maar mijn moeder gaf hem een blik die boekdelen sprak. Ze zagen me eindelijk weer lachen. En me moeder wilde niet dat hij dat van me zou afnemen. Hij begon met tegenzin met mij mee te dansen.
Toen hij de ritme te pakken had begon hij op zijn typische jongensachtige manier te dansen om mij heen. Later voegde me nichten en neven zich bij ons. Ik kon mijn geluk niet op, deze ochtend. We danste door het hele huis. Mijn ooms en mijn vader kwamen kijken wat er aan de hand was.
'Papa kom dansen. ' trok ik hem mee naar de grote hal waar iedereen zijn verstand leek te verliezen. Het werd tijd dat Walid eindelijk aan een vrouw kwam. En je zag dat iedereen het hem gunde. Zelfs Bilal die enkele minuten geleden woedend was wist zich door de menigte te plaatsen om zijn gekke danskunsten naar boven te halen. Hij had een marokkaanse abaya aan. Het stond hem als gegoten merkte ik ineens op. Hij knipoogde naar me en trok me naar voren waar mijn nichten begonnen te joelen en foto's te maken. Mijn omgeving interesseerde me op dat moment weinig. Ik hoorde achter me iemand de marokkaanse gejoel produceren. Ik schoot in de lach en begon te dansen met Bilal.