Verwacht het meest onverwachte

Deel 20

Boos en teleurgesteld zaten we in de auto onderweg naar me tante. We moesten mee. Niemand mocht weigeren.
'ik sta op het punt te ploffen.' Zei walid die expres wild reed. Hij wist dat me oma daar niet van hield.
'morgen mogen jullie doen wat jullie willen, oke. Ze heeft ons uitgenodigd. En ze zei, neem de kinderen mee.' Zei me moeder.
'ja dat zeggen ze altijd!' riep ik boos uit. Me vader schudde met zijn hoofd.
hatim zat naarst mij achterin. Walid had hem meegesleurd. Hij wilde niet mee.
'ze respecteren dat niet. Hier in marokko is het vreemd als je niet met z'n alle gaat.' Zei me moeder proberend walid te sussen.
'we zijn zoiezo vreemd. Dus hoezzo moeten wij ons aanpassen, ik mag die kautar niet. Ik ga toch niet met haar om, dus wat probeer je nu eigenlijk!' riep ik over de rooie. Hatim keek me ineens van opzij aan.
zijn ogen zeiden zoiets van, ik begrijp nu pas wat je me gisteren op het strand vertelde.
'jij mag iedereen niet. Geef haar een kans. Ze is heel aardig hoor.' Zei me moeder naïef.
'ow ja? En hoe weet jij dat nou weer. Die wijf staat mij zoiezo niet aan. En amal gaat niet met haar om. Punt.' Nam walid het onverwachts voor me op. ik keek hem dankbaar aan. Hij knipoogde via de spiegel naar me.
Daar aangekomen groette ik iedereen zonder ze echt een blik waardig te gunnen. Hatim nam naarst walid plaats en sloot iedereen buiten. Geweldig. Net vandaag heb ik dat nodig.
'mama.' Riep ik zacht. Ze had het te druk om naar me om te kijken. Hulpzoekend keek ik walid aan.
'we gaan de buurt verkennen hier. Amal kom.' Zei walid. Me moeder hield de blik van walid vast.
'we moeten haar mee vragen.' Zei hij knarsetandend in mijn oor.
toen me moeder zag dat niemand de moeite nam haar mee te vragen, nam zij zelf de touwtjes in handen.
'kautar ga je met ze mee?' vroeg me moeder luchtig. Die onschuldige glimlach die ze ons toewierp maakte walid alleen maar bozer worden. Ik duwde hem snel de deur uit voordat er een scene zou komen. En als walid daarmee in aanmerking kwam, dan kon je verwachten dat er schade zou oplopen. Hatim zat al in de auto. Wat hem bezield, weet ik ook niet.
Bij het strand aangekomen trok ik mijn broek en shirt uit. Met mijn hemd en short rende ik het water in. Gevolgd door walid die met een koprol een mislukte bommetje maakte. Van de verte zag ik dat hatim ging liggen. Schaamteloos nam kautar naarst hem plaats. Ik keek woedend toe. Maar veel tijd had ik niet want walid trok me het water in waardoor ik kopje onder ging.
Na een tijdje had ik er genoeg van. Tot mijn opluchting was kautar verdwenen. Ik nam plaats naarst hatim en liet de druppeltjes van mijn haren over hem heen komen. Geschrokken kwam hij met een ruk overeind.
'kijk uit, man!' riep hij geschrokken.
'sorry hoor.' Zei ik teleurgesteld dat hij hier zelfs niet om kon lachen.
'weet je. Niemand heeft je gedwongen mee te gaan hoor.' Beet ik hem toe.
'je weet niet waar je over praat, amal.' Zei hatim met gesloten ogen.
'gek genoeg weet ik dat wel.' Kaatste ik terug.
'wie houdt je voor de gek?' riep hij boos.
'weet je wat de grap is, hatim. Jij houdt jezelf voor de gek! Denk maar niet dat ik niet zie dat je pijn hebt. Je zogezegde broer, walid neem je niet eens in vertrouwen. En je kan wel een muur rondom je bouwen en zo toegang naar jou moeilijk te maken. Maar hier doe jij enkel en alleen je zelf pijn mee. En niemand anders. En kijk me maar zo aan, maar ik weet net zo goed als jij dat ik dichter bij de waarheid kom, dan je toe wilt geven.' Zei ik terwijl ik hem diep in zijn woeste blik aankeek. Zijn ogen schoten vuur. Maar dat was ik onderhand wel gewend. En dit verdiende hij, aangezien ik door hem slapeloze nachten heb. En ik tegen mijn wil in steeds meer van hem begon te houden.
'Ga spelen.' Zei hij ijzig.
'heeft het met je opa te maken?'
'jij moet je bek houden over mijn opa!' zei hij scherp. Geschrokken keek ik hem aan.
'ga weg. Laat me met rust, oké. Voordat ik dingen ga zeggen waar ik je pijn mee ga doen.' Zei hij op een rustigere toon maar nog steeds dat woedende ondertoon in zijn stem.
'daar is het nu te laat voor. Je mag me in alle talen uitschelden maar ik ga hier niet weg.' Zei ik kalm. Nadat ik weer vaste grond onder mijn voeten had.
'nou, aan mij heb je niks meer.' Zei hij terwijl hij opstond en weg liep.
'klootzak.' Schold ik hem uit.
vechtend tegen de opkomende tranen keek ik voor me uit.
ik snap hem niet...