SEVGİ MAHALLESİ

73. BÖLÜM

Gelinler ve kayınvalideler bölümüne hoş geldiniz hshdhdhd.

Multimedia: Alihan ve Asya💚 (temsili)

Keyifli Okumalar Dilerim🎈

Asya'dan;

"Anne susadım!"

"Kıymetlini kaldır da al oğlum o zaman!"

Gül Teyze'lere geldiğimden beri Alihan salondan sürekli bir şeyler isteyip duruyor ve bizi canımızdan bezdiriyordu. İsteğini Gül Teyze yerine getirmezse bana söylüyordu. Tabii biliyordu ona kıyamayacağımı. Fakat bu kez istediğini vermiyordum. Evlilik teklifi ettiğini unutup beni dellendirmişti!

Oh olsundu ona! Önce gitmeme mani ol, sonra yaptığın evlilik teklifini unut! Olacak iş değil ama konu Alihansa pek de şaşırmamak lazımdı.

"Ama mutfağa girmem yasak değil mi? Sen öyle demiştin valideciğim." diyen Alihan mutfak kapısında melül melül bize bakıyordu. Ah pardon! Yaptığımız yemeklere...

Sardığım yaprağı güzelce tencereye yerleştirirken Alihan fısıldadığını zannederek bana seslendi. "Pişt! Yavuklum?"

Bıkkınca arkama döndüm. "Yine ne oldu Alihan?"

Onaylamazca başını iki yana salladı. "Cık cık cık. Gelinsin sen kendine gel!" dedikten sonra gözleri parlayarak gülümsedi. Eliyle hafif çıkmış olan göbeğini ovaladı. "Bana bir tabak hazırlasana, midemcim kazındı."

"Daha yarım saat önce yedin Alihan." dedim hayretle ona bakarken. "Ne bu açlık Allah aşkına?"

Gül Teyze sinirle homurdandı. "Gören de aç bırakıyoruz sanacak! Ne doymaz bir çocuk oldun sen ya? Hayır sana hamileyken ben açta kalmamıştım ki. Kime çektin sen böyle?"

Gül Teyze'nin haklı sitemine güldüm. Alihan tam bir şey diyecekti ki araya Gül Teyze girip onu susturdu. "Oğlum bugün Cuma, mübarek gün. Hadi babanla, arkadaşlarınla camiiye git de sevaba gir."

Alihan ağlamaklı yüz ifadesi ve sesiyle konuştu. "Ama camiide veletler koşup dururken ben namaza odaklanamıyorum ki validem."

Gül Teyze sabrı tükenmiş bir halde terliğine uzandı sinirle. "Alihan!" diye öyle bir bağırdı ki Alihan hızla evden çıktı. Vallahi bende korkmuştum.

Gül Teyze terliğini bırakıp ellerini yıkadı. "İlla dayak yiyecek benden eşek sıpası! Kocaman adam oldu hâlâ goygoy yapıyor!"

Sessizce Gül Teyze'nin söylenmesini dinliyordum. Az sonra ellerini kuruladı ve yanıma gelip oturdu. Sessizce sarmayı sararken Gül Teyze'nin bana seslenmesiyle ona baktım. "Asya."

"Efendim Gül Teyze." dedim gülümseyerek. Durgundu bakışları. Endişeliydi. Gülümsemem solarken derin bir nefes aldı.

"Sen emin misin kızım?" diye sordu mahçup bir halde. Kaşlarım anlamazlıkla çatıldı. Açıkladı. "Alihan'la evlenmek konusunda. Yani o böyledir hep. Deli dolu, umursamaz, tembel..."

Buruk bir şekilde gülümsedim. "Gül Teyze." dedim onun Alihan'ı kötülemesini bölerek. "Ben bu mahalleye tamamen geldiğim gün, kendimi dış dünyaya kapatmıştım. Çünkü ben ailemi kaybetmiştim. Sokaklarda oynarak geçireceğim zamanları ben büyük bir acıyla geçirmiştim. Bir gün Alihan çıktı karşıma." Gözlerim o anları hatırlamamla dolarken yutkunup devam ettim. "Ailemi kaybettikten sonra hiç gülmeyen beni o gün güldürdü. Sizin dediğinizin aksine onun pamuk gibi bir kalbi var. Ben hissediyorum, onu yaşıyorum, onunla yaşıyorum." İçtenlikle gülümsedim. "Elbette üzeceğiz birbirimizi. Aşk var diye ömrün boyunca mutlu olacaksın diye bir kural yok. O beni üzecek, ben onu üzeceğim. Ama günün sonunda yine birlikte olacağız. El ele, yan yana olacağız."