SEVGİ MAHALLESİ

42. BÖLÜM

Merhabalar👋 Güzel kalpli okurlarım❤

Multimedia: Nefes ve Ömer temsili💜

Keyifli Okumalar...🌸💙

Leyla'dan;

Nezarethanede, duvarın dibindeki banka oturdum. Vay be Leyla! Sen ki gönüllerin şampiyonu, sarışınların en güzeli, kızların en zekisi bu hallere düşecek insan mıydın sen be?! Pişman mıydım?

Asla!

Aklım halen daha yapamadıklarımdaydı...

Keşke biraz daha yolsaydım o çakma sarı saçlarını da görseydi kimmiş paçoz! Yılan... Hayır ne ara polisler geldi ne ara biz nezarethaneye düştük onu da hatırlamıyordum. En son hatırladığım şey yoluk Gizem'in yanağıma tokat atmasıydı. Öküz gücü vardı mübarek! Yanağımda parmaklarının izi çıkmıştı. Sızlıyordu ya.

"Gel Alperen gel. Senin deli kız burada." diye adım seslerini ve Şeref abinin babası Yusuf Amca'nın sesini duyunca korkuyla gözlerim büyüdü. Babam gelmişti!

Şimdi hapı yuttun işte kızım!

Başım öne eğikken kaşlarımın üstünden babama baktım. Babam ifadesiz fakat çatık kaşlarıyla bana bakarken annem gurur duyarcasına burnunu havaya kaldırmış 'kimin kızı be! helal kız.' imajı çiziyordu. Annemin hemen arkasında duran Onur'un alnındaki damar meydana çıkmış, 'Merhaba Leyla, Onur fena' bakışları atıyordu bana.

"Leyla?" diye seslenen babamla başımı kaldırıp üzgünce ona baktım. Onu hayal kırıklığına uğratmak en son isteyeceğim şey bile değildi. Ama yine olsa yine yapardım.

O yolluk Gizem'e bana 'paçoz' demek ne demekmiş gösterirdim ben ona!

Derin bir nefes alıp başımı kaldırdım. "Baba valla benim suçum yok-..." Elini kaldırıp susmam gerektiğini bildirdi. "Eve gidince konuşacağız bunları Leyla Hanım!" deyip Yusuf Amca'ya döndü. Onlar konuşurken annem yanıma geldi.

"Kız sen bu gencecik yaşında maphuslara mı düşeceksin? Oy ben nerelere gideyim? Kafamı hangi taşlara vurayım?" deyip dizine vura vura yanıma gelen anneme bön bön bakıyordum. Film çekiyorduk sanki. Yeşilçam filmini izlemeyi bırakmalıydı acilen. Birden kollarını belime sardı. "Aferin kız. Kedi olalı bir fare tuttun. Hep böyle ol. Erkeğine laf ettirme. Kendine laf ettirme. Saçını başını yol kız. Ananın izinden git. Seni ben doğurdum çünkü." diye kulağıma fısıldayan anneme dehşet ötesi bir ifadeyle bakıyordum. Benden ayrıldıktan sonra dizlerini dövmeye devam etti. "Ay Alperen! Yapamamamışız biz bunu. Olmamış bu. Nerede hata yaptık ki biz acaba? Yeniden denemek için çok mu geç, ne dersin?"

Anneme diyecek bir kelime bulamıyordum artık! Flash Tv oyuncularını cebinden çıkartırdı vallahi.

Sen ne yiyip ne içiyorsun yavrum?

Babam anneme ters ters baktıktan sonra Yusuf Amca'yla birlikte nezarethaneden çıktılar. Annem de anlamadığım bir imalı gülüş gönderdikten sonra göz kırptı ve o da çıktı.

Bu kadından korkulurdu vallahi!

Nezarethanede Onur'la yalnız kalmıştık. Utanıyordum ilk kez. Ama hak etmişti o yelloz. Onur dışında her yere bakıyordum. Tabii bu uzun sürmedi. Onur yanıma geldi.

"İki dakika ya!" dedi sitem ve öfkeyle. "İki dakika seni yalnız bırakıyorum ve sen nezarethaneye düşüyorsun! Neden Leyla? Canının yanması hoşuna mı gidiyor?"

Derin bir nefes alıp gözlerimi ona çevirdim. "Hiç bana bağırma Onur! O kendini bilmez bre hadsiz kız bana hakaret edecek ve bende susacağım öyle mi? Hah! İneklerin uçması daha cazip."