SEVGİ MAHALLESİ

84. BÖLÜM

Ben geldim!

Keyifli Okumalar🌺

Leyla'dan;

Önce sağa sonra sola baktım. Temizdi. Yani kimse benimle ilgilenmiyordu. Umursamazca saçlarımla oynayarak beni kocama götürecek butona yaklaştım. Butonun tam yanında durduğumda sakince soluklandım ve dirseğimi büküp butonun camına gelecek şekilde yerleştirdim.

Gönül isterdi ki şu an Murat Boz'un butonuna basıyor olsaydım ama hayaller Murat Boz'un butonu gerçekler yangın alarmı butonuydu...

Derin bir nefes alıp verdikten sonra hızlıca dirseğimi cama vurup kırdım ve hemen butona basıp yangın alarmını çalıştırdım. Her şey saniyeler içinde gerçekleşmişti.

Bir anda polisler yerinde durup etrafa bakınmaya başladılar. "Hay Allah," dedim gülerken. Sabahtan beri başını şişirdiğim kadın polis, gözlerini kısmış bana bakıyordu. "Tüh, bilerek oldu." dememle gözlerini devirip yanıma geldi ve kolumdan tutup beni nezarethaneye sürükledi.

Amacıma ulaşmıştım! Böylelikle kocamı daha rahat görebilecektim.

Ben nezarethaneye girene kadar alarmı susturmuşlardı. Nezarethaneye girmemizle kadın polisin kolundan kurtulup bilmiş bir tavırla Onur'un bulunduğu demir parmaklığa yaklaştım.

Heyecanla kadın polise döndüm. "Hadi bir an önce açın da kocama sarılayım."

Kadın polis bir süre salakmışım gibi bana bakarken Onur'un karşısında ki demir parmaklığı açtı ve beni tek hamlede içeri atıp parmaklıkları kilitledi.

Hadi ama... Ne için gelmiş, nereye girmiştim?!

Kadın polis tek kelime etmeden giderken arkasından bağırdım. "Karı kocayı ayırmak ne kadar günah bilmiyor musunuz siz? Karı koca arasına demir parmaklıklar koydunuz resmen! Çok ayıp bu yaptığınız!"

"Leyla," diyen Onur'a çevirdim gözlerimi hüsranla. Karşı karşıyaydık ve lanet olası demir parmaklıklar aramızdaydı. Sarılacadum ama ben kocama! "Senin ne işin var burada?" diye sordu kaşlarını çatarak.

"Şey," dedim dudaklarımı ısırıp gözlerimi kaçırırken. Evet şey Leyla!

"Ney?" dedi haklı olarak.

Gözlerimi yumdum ve bir anda söyleyiverdim. "Ben yangın alarmını çalıştırdım belki beni, senin yanına atarlar diye. Ama bendeki hesap polise uymadı."

Onur bir süre söylediklerimi anlamlandırmaya çalıştı. Nihayet anladığındaysa kaşları çatıldı. "Ne yaptın ne yaptın?" diye sordu emin olmak ister gibi.

"Yangın alarmını çalıştırdım." diye mırıldandım içime kaçan sesimle.

"Aferin Leyla!" diye bağırdı. "Gerçekten aferin sana! Sen o yangın alarmını çalıştırarak bizi aynı nezarethaneye yerleştireceklerini mi sandın? Otelde miyiz kızım biz?! Niye kendini riske atıyorsun?!"

"Bağırma bana!" diye bağırdım üzgünce. "Evet senin yanına atarlar beni diye düşündüm ama olmadı işte. Hiç değilse yüzünü görüyorum ama sen memnun değilsin herhalde! Bilseydim gelmezdim."