SEVGİ MAHALLESİ

67. BÖLÜM

Satır arası yorumlarınız da buluşmak üzere🙏

Keyifli Okumalar...🌸

Asya'dan;

Ölümün nefesini daha önce bir çok kez hissetmiştim. Annem, babam ve abimin ölümü, Emel'in bıçaklanması, Nefes'in kaçırılması, Leyla'nın geçirdiği trafik kazası... Hayat beni, canımdan çok sevdiğim insanlarla sınamıştı, sınamaya da devam ediyordu.

Şimdi sırada Alihan mı vardı?

Peki ya sonra? Sonra kim vardı sırada, kaybedeceğim?

Tanımadığım bu adamın namluyu bize doğrultup tetiği çekmesi sonucu Emin Dede son anda yetişmiş, namluyu tutup yukarıya kaldırmıştı. Ben ise boş gözlerle olanları izliyordum öylece. Soyutlanmış gibiydim sanki. Kimse beni görmüyor, kimse canhıraş bağırdım vaveylaları duymuyordu.

"Allah'ım sana geliyorum!" diye arkamda bağıran Alihan'la yavaşça ona döndüm. Gözlerini sımsıkı yummuş, sağ elini kalbine bastırıp dizlerinin üzerine yere atmıştı kendini. "Ah! Vuruldum." Tamamen bedenini yere attı. Bir süre sonra eliyle kalbini ve bedenini yokladı, sonra gözlerini açtı. "Oha, vurulmamışım ya lan!" deyip yattığı yerden doğruldu. Gözlerimi devirdim.

"Ulan, kurşun değil ama ben seni öldüreceğim, it herif!" diye bağırdı Onur.

Alihan dudaklarını büzüp üzgünce ona baktı. "Korkutuyorsun beni ama aşkım." Sonra burnunu kıvırdı. "Hem fena mı oldu? Ekşın, aksiyon, macera, gizem, gerilim tüm bu duyguları yaşamış olduk."

"Ulan!" diyen Onur Alihan'ın üstüne yürüyecekken Leyla elinden tutup onu durdurdu. Onur başını ağır ağır tehdit edercesine sallamaya başladı. "Göstereceğim ben sana ekşını, aksiyonu."

"Ben onu bunu bilmem Emin!" diyen adama döndü bakışlarım. "Bu herif kizumun namusunu kirletmiştur! Ya ölecektur ya da..." Öfke saçan gözleri Alihan'da durdu. "Kizumla evlenecektur, başka yoli yoktur ha bunun!"

"Ney!" diye bağırdı Alihan kocaman gözleriyle adama bakarken. Tepkisizdi yüz ifadem fakat kalbim cız etmişti. "Ben senin kızını bile bilmiyorum Bey Amca. Ne evlenmesi Allasen?"

"Ula bak hâlâ ne diyi?" diyen adam Alihan'ın üzerine yürümek üzereyken Emin Dede onu kolundan tutarak durdurdu.

"Ay haspam!" diyen Alihan küçümser bakışlar atıyordu adama. "Beğenmiyorsan almazsın evde kalmış kızına Bey Amca." deyip dil çıkarınca adam iyice dellenmişti.

"Bir durun hele." diye bağırdı Emin Dede. "Ne olduğunu anlayalum ha önce."

Hepimiz oturduk sonra bir koltuğa. Nefes yanıma oturup benimle konuşmaya çalışırken ona cevap vermiyordum. Konuşacak çok kelimem vardı ama konuşmak istemiyordum. Adam konuşmaya başlayacakken dış kapıdan bir sesle yükseldi.

"Bubam! Elini kana bulama bubam!" diyen tiz sesin sahibi kız, salona girdiğinde durdu ve hepimize tek tek baktı. Gözleri Alihan'da durdu ve kapalı olan bilincim açılıverdi bir anda. "Ana! Seni furmamiş ya bubam?"

Kaşlarım çatıldı. Bu kız hiçte namusu kirlenmiş gibi durmuyordu. Aksine Alihan'ın ırzına geçmiş gibi görünüyordu. Gözlerim hızla Alihan'a dönerken kıza tip tip bakıp eminim ki içinden, "Keşke annen o gece başım ağrıyor deseymiş." diyordu. Ona baktığımı fark etmiş gibi kafasını bana çevirdi. Kaşları havaya kalkarken gülümsedi ve göz kırpmaya çalıştı. Beceremeyince iki gözünü birden yumup açtı.

Gözlerimi devirdim.

Güldüm. Yavaş yavaş kendime geliyordum. Ayrıca Alihan'a güvenim tamdı. Beni aldatmak gibi bir şeyi yapsa da 24 saat geçmeden kendi ağzıyla itiraf ederdi. Ağzında bakla ıslanmıyordu çünkü. Her ne kadar şapşal olsa da böyle bir ihaneti yapacak kadar alçak bir adam değildi. Biliyordum.