SEVGİ MAHALLESİ

43. BÖLÜM

Merhabalar sıkı sıkı sarılıp bırakmak istemediğim okurcanlarım👋😂

Bu bölüm küçük bir emoji dahi olsa yorum yapan okurcanlarıma gelsin❤ Hepinizin yeri bende ayrı. Kalplerinizden öpüyorum🙏😍

Seksendört - Sen Kal Ölene Kadar

Keyifli Okumalar...💙🌸

Nefes'den;

"Aa! Bu gelenler senin arkadaşın değil mi güzelim?" diyen Ömer'in sesini duyunca başımı arkaya çevirdim. Kimse yoktu.

Kaşlarım çatılırken önüme döndüm. Fakat gördüğüm görüntü sinirlenmeme sebep oldu. Ömer bardağı alıp bir dikişte bütün limonatanın hepsini içmişti!

"Senin bu yaptığına kural ihlali derler! Hile yapıyorsun ya!" dedim sitem ve öfkeyle koluna vururken.

Sırıttı. "İçinde sen olan bir iddia da elbette ki hile yapacağım güzelim."

Sırıttım. "Ya sen de haklısın biliyor musun?" deyip gözlerimi kıstım. "Zaten kazanan belliydi." dedikten sonra rahatça arkama yaslandım. Bu sefer somurtan taraf o iken ben daha bir keyiflenmiştim.

Az sonra hesabı ödeyip kafeden çıkmıştık. Elimde hissettiğim elle bakışlarımı elime çevirdim. Ömer elimi tutmuştu. Neden bilmiyorum ama gülümseyiverdim. Kimilerine göre basit bir el tutmasıydı belki ama bana göre öyle değildi.

Aşka inancı olmayan ben, şimdi o kadar farklı ve güzel geliyordu ki bu duygu bana. Daha önce hiç yemediğin ama tadını deli gibi merak ettiğin bir meyveyi birden gelen deli cesaretiyle yemen sonucunda beğenmen gibiydi şu an hissettiklerim. Aşkı daha önce hiç tatmamıştım. Elbette ki aldığım teklifler olmuştu ama umursamamıştım. O zamanlar daha toyduk ve o yaşlarda herkes senin dış güzelliğinle ilgilenirdi. Samimi gelmezdi yani bana.

"Ne düşünüyorsun güzelim?" diyen Ömer'in sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Başımı kaldırıp gözlerine baktım. İçten bir gülüş vardı yüzünde de gözlerinde de.

Omuz silktim hafifçe. "Hiç." deyip geçiştirdim.

Üstelemedi. Elini elimden çekip omzuma attı. Elimi beline sararken saçlarımda dudaklarını hissettim. Gözlerimi kapatıp mutluluğumuzun daim olması için dua ettim içimden. Sonumuz mutlu sonla bitsin istedim.

Gelen şarkı sesiyle kaşlarım çatılırken gözlerimi açtım. Ömer de durmuştu. Karşımızda bir çift vardı. Bizim yaşlarımızda bir genç elinde gitarıyla hazırlamış olduğu sahneye geçmiş sevdiği kızın gözlerine bakarak şarkı söylüyordu. Balonlarla süslenen bu deniz kenarı o kadar güzel olmuştu ki... Bunu çocuğun sevdiği kızın gözlerinde görmüştüm. Gözlerinden yaşlar mutluluk için akarken benimde gözlerim dolmuştu.

Ömer arkama geçerken sırtımı göğsüne yasladım. Ellerini karnıma dolarken başını omzuma koymuştu. Şarkıyı dinledim. Kendimi şarkıya verdim.

Sesim çıkmaz anla halimden
Yaram çok derin kanam her yerimden
Merhem yoktur cümle alemde
Soran olsa akar gözlerimden

Nereye gideyim nasıl edeyim?

Benim senden tek bir dileğim var.
Otur yanıma bekle duyana kadar
Gidenlere kanıp sende meyletme
Giden gitsin sen kal ölene kadar...

Yanağımda hissettiğim elle buğulu gözlerimi Ömer'e çevirdim. Gözlerinin kahvesine yerleşen şefkatle bakıyordu bana. Alnımı öpüp ensemden tuttu ve yüzümü göğsüne sakladı. Elleri sırtımda ki yerini alırken saçlarımı öpüyordu. Ne hissettiğimi az çok biliyordu. Konuşmuyordu. Sessizce sarıyordu yaralarımı. Şarkı ikinci kısıma geldiğinde ellerimi beline dolayıp sıkı sıkı sarıldım ona. Hafifçe sallandık yerimizde.