USLANMAZ | Yarı Texting

57. Bölüm

Tuna: Orada mısın?

Alt tarafı öbür dünyaya kısa bir ziyaret yapıp geldim canım, onun dışında buralardayım. Eee, sen nerelerdesin? Neler yapıyorsun inşallah?

Tuna: Bahar?

Ofisimde oturmuş, dünkü şoktan dolayı cevap veremediğim Tuna'nın ısrarla yazdığı mesajları okuyordum. 'Bana yürümenden rahatsız olmam,' ne demekti ya? İnsan hem eski karısına aşık olup hem de başka kadınların kendisine yürümesinden nasıl memnun olabilirdi? Empati yapsam anlar mıydım? Pek sanmıyorum ama deneyebilirdim.

Arslan'ın hislerini öğrendiğimde hoşuma gittiğini inkar edemezdim ama benimki Tuna'yı unutmak için çabalamaktı sadece. Onu unutmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırdım o zamanlar. Tuna Karaormanlı'yı hayatımdan tamamen kazımak istiyordum. Öyle kızgın, öyle öfkeliydim kendisine, boşanan ve kandırıldığını hisseden her kadın gibi. Ama şimdi biri gelip de benimle açık açık ilgilendiğini söylese postayı koyardım icabında.

Bir dakika... Yoksa... Bu Tuna da şimdi beni mi kazımak istiyordu hayatından? Benden tamamen kurtulmak için kendisiyle ilgilenen bir kadına yakın mı davranacaktı? Ben, beni affetmesini beklerken o çok başka bir şey mi istiyordu? Allah'ım, bu adamın kafasına ne vardı? Ne planlıyordu bu herif? Kafayı yememe şu kadarcık kalmıştı. Bir insanın ayarlarıyla da bu kadar oynanmazdı ki canım.

"İklim Hanım iyi misiniz?"

Yeşim'in sesiyle ellerimin arasına aldığım başımı telefondan kaldırıp kızın suratına baktım.

"İyiyim canım, uykumu almamamışım da tam."

"Kahve getirmemi ister misiniz?"

Sıkıntıyla üfleyerek geriye yaslanırken, "Olabilir aslında," dedim. "Şöyle sert bir filtre kahveye hayır demem."

"Hemen getiriyorum."

"Teşekkür ederim." O çıkarken ona gülümseyip telefonuma döndüm yeniden. Daha fazla bekletip şüphelendiremezdim. Bir şeyler yazmalıydım.

Ulan sen misin beni unutmak isteyen? Sen misin beni hayatından söküp atmak isteyen? Kafanı nereye çevirirsen çevir, karşına ben çıkayım da gör sen İklim'siz dünyanın kaç bucak olduğunu.

Bahar: Günaydın yakışıklı.

Bahar: Dün bir işim çıktı da yazamadım sana.

Sakin ol kızım, derin nefes al. Derin derin hem de. Şimdi yavaşça bırak. Ve yapabileceğin en iyi şeyi bulmaya çalış. Bu adam seni seviyor ama sana kırgın ve fazlaca da kızgın. Önceliğin bu adamın iyi olması. Kendini unut ve ona odaklan.

Tuna'nın internet flörtleri peşinde koştuğunu ilk öğrendiğimde, o telefonunu alıp münasip bir yerine sokamamanın acısını çıkartmak için aklımda bir şeyler vardı. Daha sonra taşıyamayacağım kadar ağır gelen duygusal yorgunluğum ve üstüne Arslan'la kendime bir şans verme tercihimden dolayı bu planımı devreye sokmaktan vazgeçmiştim. Şimdi de öyle bir planım yoktu. Çünkü o ne yaparsa yapsın, hiçbir zaman benim hatalarım kadar kötüsünü yaşatamazdı bana. Sevdiği kadının gözünün önünde başka bir adama sarıldığına şahit olmuş, suratına o adamı seveceğini haykırmasını dinlemek zorunda kalmıştı. Üstelik haberi olmadığı bir kısım daha vardı ki vicdan azabının en büyüğü oydu. Oysa onun yaptığı ve ihanet zannettiğim her şeyin aslı göründüğü gibi değildi. Hepsinin bir açıklaması vardı. Hiçbir mecburiyeti olmadığı halde Melisa bile gelip Tuna'yı temize çıkaracak şeyler söylemişti. Şimdi ikimizin de boşandıktan sonraki hatalarını bir teraziye koysak hangimizin günahlarının ağır basacağı belliydi. Hem de açık ara farkla. Kendisine karşı bir sürü yanlış yaptığım ve bunların karşılığında bana kötü bir karşılık vermeyen, sadece kırılan kalbinin onarılmasına ihtiyacı olan bu adama bir hata daha yapmayacaktım. Bahar olarak ona yazıyor olmam bir hata değildi. Ben sadece çaresizce onun yanında olmak istiyordum. İklim'i kendine yaklaştırmıyordu ama belki Bahar'ı yaklaştırırdı. Onun hassas kalbini iyileştirmek, acılarını unutturmak istiyordum. Bahar ben olduğum sürece sorun yoktu. Ona yeniden baharı yaşatabilirdim. Hem, kaderin bizi burada yeniden bir araya getirmesinin bir sebebi olmalıydı. Kafasını çevirdiği yerde beni görecek olma düşüncesi bile içimi gıdıklıyordu. İklim'inden kurtulmak istiyor olsa dahi kurtulamayacaktı. Bunu bilmeyecekti belki ama ben bilecektim.