Cursed Loop

~57~

-Belki de hafızanı bunun için zorlamalısın La-La-Lisa...

Ne demek istemişti? Lalisa derken başta ki La'yı oldukça sinir bozucu bir şekilde hecelemişti.
-S...sen ne demek istiyorsun? (Lisa)
-Ne demek istediğimi kendin görmeye ne dersin?
-İyi ama bana neden yardım ediyorsun? Neden hatırlamam için uğraşıyorsun? (Lisa)
-Çünkü...bunu birinin yapması gerekiyor artık Lisa. Min Ji yi alt etmek için bunu öğrenmen gerekiyor.
-Öğrenmeden de alt edebiliyordum. (Lisa)
-Hayır. Sadece edebildiğini sanıyordun. Bu anıların...bu anılarını öğrendikten sonra gücünü kontrol altına alabilirsin. Bunları hatırladıktan sonra Min Ji yi alt edecek güce sahip olabilirsin. Bu zamana kadar kimse cesaret edemedi fakat zamanı geldiğini düşünüyorum.
-Sana inanmıyorum. (Lisa)
-Lisa. Daha doğrusu Lalisa...bana inanıp inanmaman umrumda değil. Başladığın bu işi bitir ve artık bu aptal yerden kurtar bizi.
-Bana yalan konuşarak bunu yaptıramazsın. (Lisa)
-Ne demek istediğimi bu kapıdan içeri girdiğinde anlayacaksın Lisa. Tüm anıların birer birer zihnine yerleşecek ve işte o zaman haklı olduğumu anlayacaksın.
Olduğum yerde öylece durup kapıya bakıyordum. Gerçek miydi? Ben gerçekten Lalisa mıydım? Peki ama niye hatırlamıyordum? Neden en ufak bir hatıra dahi aklımda değildi?
-Daha fazla dikilme ve içeri gir zaman tükeniyor.
İçeri girmeden önce küçük çocuğa dönerek konuştum.
-Teşekkür ederim. (Lisa)
Bana ufak tebessüm ile gülümsediğinde kapı kolunu indirip içeriye adımımı atmıştım.

İçeriye girdiğim anda hafif esen rüzgar ile kapının sertçe kapanması bir olmuştu. Bu durum irkilmeme sebep olsa da olduğum yerde öylece dikilmeye devam ettim. Odada göz gezdirdiğim de tanıdık gelen hisle bakınmaya devam ettim. Oda düzeni, eşyalar ve hatta bulunduğum ortam çok tanıdık geliyordu. Beyaz ve pembenin hakim olduğu odada yatağa doğru yürümeye başladım. Adımımı attığım her yer daha da tanıdık gelmeye başlıyordu. Tek sorun hiçbir şeyi hatırlamıyor oluşumdu. Peki bunlar gerçek miydi? Yoksa bana oynanan bir oyun muydu? Eğer bir oyunsa Lalisa neredeydi? Yavaş adımlarla yürürken yumuşak yatağa oturduğum da gözümün önüne beliren an ile izlemeye devam ettim.

Yatakta biri oturuyordu. İçeri giren kişiye gözüm takılırken kim olduğunu anlamam uzun sürmemişti. Annem. Benim annem şuan kapının önünde duruyordu. Yatağa geri baktığımda tanıdık yüzle irkilmeme engel olamamıştım. Karşımda kendim duruyordum. Lisa olarak mı Lalisa olarak mı? Her şey çok karmaşık bir haldeydi. Annemin sesi ile konuşmalarını dinlemeye başladım.
-Lisa.(Lisa'nın annesi)
-Efendim? (Lisa)
-Biliyorum...arkadaşlarını çok fazla özlüyorsun ama sadece üç yıl sabretmeni istiyorum. (Annesi)
-Sorun olmadığını söylemiştim anne. Sadece onlara çok fazla alışmıştım garip hissediyorum. (Lisa)
-Ah canımın içi bilmez miyim? Tabi ki biliyorum. Dışarı çıkıp etraftaki komşularımız ile tanışmaya ne dersin? (Annesi)
-Sonra çıkarım anne lütfen. (Lisa)
-Sen bilirsin Lalisam fakat kendini odana kapatıp hayattan soyutlanmanı istemiyorum. (Annesi)
Dedikten sonra odadan çıkmıştı.

Gözümde duran bir damla yaş ile olanları seyrediyordum. Hatırlıyordum...bu anı gerçekten hatırlıyordum. Babamın iş birliği yapacağı adamlar için üç yıllığına başka bir şehre gelerek arkadaşlarımdan ayrılmıştım. İlk başlarda çok zorlanıyordum çünkü onlara o kadar alışmıştım ki onlarsız her günüm berbat geçiyordu.
Ayağa kalkarak beyaz aynalı makyaj masasına ilerlediğimde parmaklarımı üzerinde gezdirdim. Ardından başka bir anı belirerek dikkatimi o yöne yönlendirdi.

Makyaj masasının önünde oturmuş yüzünde aptal bir sırıtış ile kendini izliyordu. Eline pembemsi ruju alarak dudaklarına sürdüğün de sırıtışı hala daha yüzünde duruyordu. Sürdüğü hafif kahve tonlarında ki far ile heyecanlı olduğu her halinden belli oluyordu. Yanda duran telefon çaldığında eline alarak gülüşünü hiç silmeden konuşmuştu.
-Ah Jennie bilmiyorum. (Lisa)
-Evet çok tatlı çocuk. Bugün buluşup birlikte bir şeyler yapmaya gideceğiz. (Lisa)
-Sensiz hazırlanmak çok zor Jen. Sizi çok özlüyorum. (Lisa)
Ardından telefonu kapatmıştı. Her şey çok güzel olacak dedi kendine ayna da bakarken her şey çok güzel olacak...