Cursed Loop

~25~

-Bu yerde neresi böyle?
Gelen sese döndüğümüz zaman ağzım bir karış açık vaziyet almıştı. Hadi ama tek iki kişi biliyor ve onlardan gizli halletmeye çalışırken birde diğerleri işin içine girmemeliydi.
-Diğerlerini yanınızda mı getirdiniz cidden? (Lisa) sorar bakışlarımı Jennie ve Yoongi ye çevirsem de en az benim kadar şaşırmış olacaklar ki durmuş gelen Rose ve Jisoo ya bakıyorlardı.
-S-siz nasıl geldiniz? (Jennie)
-Ah bizsiz gizli buluşuyorsunuz geldiğimiz zaman kibarca kovuyor musunuz? (Rose)
-Bizden gizli buluşmanız oluyor mu? Hep beraberiz sanmıştım. (Jisoo)
-Jisoo-
-Sanırım yanılmışım. (Jisoo)
-Jis-
-Bize söyleseniz gelmezdik kızlar zaten ama böyle yapmanız gerçekten çok kırdı. Özellikle Yoongi sende mi? (Rose)
Kalp kırıklıkları yüz metre öteden bile anlaşılır bir şekilde gözlerimin içine bakıyorlardı. Jennie şaşkınlığını yeni yeni atmış ve söze girmişti.
-Lisa açıklamaya çalışıyor bölmeyip biraz dinleseniz? (Jennie)
-Ne dinleyeceğiz ki? Her şey ortada değil mi zaten? (Rose)
-Demek arada kaybolma sebepleriniz bu (Yüzünü ekşiterek) bu saçma derecede ürkütücü eve gelmenizdi. (Rose)
-Öyle değil Rose. (Lisa) diyip kolunu tuttuğum sırada kolunu ellerimin arasından çekip kurtarmıştı. Ortada kalan tek şey kırgın bakan gözleri ve benim iki yanıma düşen güçsüz kollarımdı.
-Rose ve Jisoo sakin olup dinlerseniz her şeyi anlayacaksınız. (Yoongi)
-Ne anlayacağız zaten sanırım planınızın tam ortasında geldik böldüğümüz için kusurumuza bakmayın yürü Rose gidiyoruz. (Jisoo)
Rose yi kolundan tuttu ve ikiside kapıdan çıkıp gittiklerinde sadece kapıya odaklanmış olayı atlatmaya çalışıyordum. Niye her şey alt üst olmak zorundaydı? Kimse bilmeden kimseye zarar gelmeden neden işimi halledemiyordum? Dizlerimi daha fazla ayakta tutamayarak üzerine yere yığıldım. Ellerim bacaklarımın iki yanına düşüp beni güçsüz bir vaziyette bırakmıştı. Yoongi kızların peşine koşmuş Jennie ile beraber yanlarına gitmişlerdi. Bense gözyaşlarıma daha fazla hakim olamayarak olduğum yerde ağlamaya başladım. Hem ağlıyor hem deli gibi bağırıp duruyordum. Duvarlar üzerime doğru geliyor beni nefesimi kesecek şekilde hayattan emiyordu. Kafamı dizlerimin arasına alarak ağlamama kaldığım yerden devam ettim. Sandıkları gibi gizli bir buluşma yapmıyorduk, sandıkları gibi gizli gizli eğlence planları yapmıyorduk. Onlar nasıl ve nelerle uğraştığımı bilmiyorlardı. Evet haklılardı gizlimiz saklımız yokken onlardan böyle bir şeyi saklayıp yalan söylemiştim. Ama elimde miydi değildi. Onlara bir şey olacağına kendime olmasını tercih ederdim. Onlara zarar gelmesindense kendime gelmesini tercih ederdim. Bende istemezdim böyle olmasını, hayatımın böyle bir karmaşa içine girmesini ve en önemlisi kızlara yalan söylemeyi...
Omzuma değen bir çift elle yerimden irkildim. Sulu gözlerimle kafamı yukarı kaldırdığım da Yoona dikilmiş başımda duruyordu. Baş parmağını göz altıma getirerek göz yaşlarımın bir kısmını sildi ve yanıma oturdu.
-Ağlama. (Yoona)
-Elimde değil. Yaşadığım hiçbir şeye anlam veremiyorum olanların hiçbirinde mantıklı bir şey yok. (Lisa)
Susmuştu. Sadece yanımda oturuyor ve dümdüz ileri doğru bakıyordu. Sessiz kalması daha çok gerilmeme sebep olduğu için lafa giriştim.
-Sen kimsin? Neden buradasın? Neden sürekli önüme çıkıyorsun? (Lisa)
-Buraya sıkışıp kaldım. (Yoona)
-Nasıl ya-
Yoongi'nin sesi lafımı bölüp dikkatimi kendisine çevirmişti. Geri kafamı döndürdüğümde ise Yoona yine yok olmuş olduğu yer bomboş kalmıştı. Akan gözyaşlarım kuruyup göz altımda rimelimin izini çıkarmıştı.
-Lisa gidiyoruz hadi. (Yoongi)
Tek bir kelime etmiyordum, edemiyordum. Boğazıma bir yumru yapışıp kalmış ve konuşmamam için beni zorluyordu. Boş boş duvara bakıp hiçbir şey düşünmüyordum. Rose ve Jisoo ya ne olmuştu? Jennie neredeydi? Kafamda bin türlü şey dolandıktan sonra kendime Yoongi nin sımsıcak sarılması ile gelmiştim.
-Zor olduğunu biliyorum. Ama lütfen Lis lütfen güçlü kal. (Yoongi)
Sarılmasına karşılık bende sımsıkı sarılmıştım. Ardından Yoongi den yardım alıp yerimden kalktıktan sonra eve doğru yola çıktık.