ငရဲမှလာသောသူ [Chapter 1 to 200]

Chapter 70

#unicode

စာစဥ် (5) Chapter (70) ဒါဆိုလည်း သွားသေလိုက်တော့!

*ငါ ကောင်းကင်ဘုံ အဝါရောင် အမြစ်ကို ပြန်ရမှ ဖြစ်မယ်!*

သခင်လေးထန့်သည် ယဲ့ဖန်လက်ထဲမှ ကောင်းကင်ဘုံ အဝါရောင်အမြစ်အား နီရဲနေသော မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ကာ အံကို ကြိတ်၍ ရေရွတ်လိုက်သည်။

သူ့အဖိုး၏ အမိန့်အရ ဒီနေ့ သူတွေ့ရမည့် အရေးကြီးပုဂိ္ဂုလ်အား ထိုကောင်းကင်ဘုံ အဝါရောင်အမြစ် လက်ဆောင်ပေးရမှ ဖြစ်မည်။

အရင်တုန်းက သူသည် စန်းပျောင်က ယဲ့ဖန်အား နိုင်လိမ့်မည်ဟု သေချာပေါက် ယုံကြည်ခဲ့သည်။ ထို့ပြင် သူသည်လည်း ကောင်းကင်ဘုံ အဝါရောင် အမြစ်ကို ဆုံးရှုံးစရာမလိုဘဲ ဒီသကောင့်သားအား ဖန့်ယင်းအနားမှ မောင်းထုတ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ဒီသကောင့်သားက စန်းပျောင်အား တစ်ချက်တည်းနှင့် အလဲထိုးနိုင်လိမ့်မည်ဟု သူ ထင်မှတ်မထားခဲ့ပေ။

*ငါ ကောင်းကင်ဘုံ အဝါရောင် အမြစ်ကို ပြန်ရမှ ဖြစ်မယ် မဟုတ်လို့ကတော့ ဟိုအရေးကြီး ပုဂ္ဂိုလ်က ငါ့ကို အထင်အမြင် သေးသွားနိုင်တယ်*

သခင်လေးထန့်သည် ထောင့်နားမှ ဖိုသီဖတ်သီနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးကို စိုက်ကြည့်ကာ ထိုသူထံသို့ လျှောက်သွားသည်။

အခြားသောသူဌေးသားလေးများက သခင်လေးထန့်၏ ဒေါသထွက်နေသော မျက်နှာကြောင့် အလျင်အမြန် လမ်းဖယ်ပေးလိုက်ကြသည်။

အားလုံး၏ အလွန်အံ့အားသင့်နေသော အကြည့်များအောက်တွင် သခင်လေးထန့်က ဖိုသီဖတ်သီနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ကာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။

"စီနီယာ…ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးပါ"

*ဘာလဲဟ!*

သခင်လေးထန့်၏ အပြုအမူကြောင့် အားလုံး အံ့ဩသွားကြသည်။

ဘယ်သူမှ ဒီဖိုသီဖတ်သီနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးကို သတိမထားမိကြသလို သူ ဝင်လာသည်ကိုလည်း မမြင်လိုက်မိကြပါ။