Sabah, Eylem ve Eymen'in yatağa zıplaması ile uyanmıştım. Gözlerimi uykulu bir şekilde açmaya çalıştığım sırada Doğan'ın bulanık görüntüsü ile gülümsemeden edemedim. Senelerdir uyanır uyanmaz dünyanın en yakışıklı erkeğini görüyordum. Çocuklarımız büyüyordu, büyüdükçe ona benziyorlardı. Hele ki Eymen, babasının kopyasıydı.
"Günaydın annelerin en güzeli," diye aynı anda bağıran çocuklarıma doğru çevirdim kafamı. Onların aksine kısık ve yorgun ve sesle "Günaydın yavrularım," dediğim sırada Doğan yanağıma bir öpücük kondurduktan sonra günaydın diyerek yataktan kalkarak odadan çıktı. Çocuklar babalarının gitmelerini fırsat bilerek yorganın altına girerek beni izlemeye başladılar. Yüzümde ki gülümseme ile nolduğunu sorduğumda onlar da bana gülümseyerek sarıldılar. "Anneler günün kutlu olsun anneciğim," dedikleri sürede, elinde bir tepsi yüzünde kocaman bir gurur ifadesi ile yanımıza gelerek tepsiyi bana uzatarak anneler günümü kutladı ve afiyet olsun dedi.
Tüm günü odamızda geçirmiştik. Eslem'in de uyanması ile Doğan ile yatak odamızda ki televizyonu açtık, çizgi film ve abur cubur keyfi yaptık saatlerce. Çocuklarım ile böylesine tembel gir gün geçirmek bile öyle güzeldi ki.
Pazar günü olduğundan dolayı Doğan'da işe gitmemişti. Tadını doya doya çıkardığımız günlerden sadece biriydi. O kadar mutlu ve huzurluydum ki kelimeler yetmezdi anlatmaya, sadece her sabay şükür ediyordum bu güzel aileye sahip olduğum için.
Oysa, neler çektirmiştim Doğan'a, birden göz önüme, Demir ve Funda'nın düğününün şişe çevirmesi, araba sapıklığı yapan, her seferinde soyadından sıkılmadın mı diye soran, peşimi bir türlü bırakmayan ama belli de etmeyen adam geldi göz önüme.
Tabi, yaptığım salaklıklar da vardı. Yakın bir hemşire arkadaşıma, zorla intihar etmiş dedirtmek mesela... Aptalca gülümsedim, kabül. Aptalcaydı fakat belki yapmasaydım bunu, şimdi Doğan eşim değildi ve belki ben de anne değildim...
Tek pişmanlığım, onu daha önce tanımamaktı...
♡
Tüm fedakâr annelerimiz için...❤
♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocuktum (Hatırlamıyorum Serisi)
General Fiction"Ben de oynamak istiyorum," diye seslendim karşımda ki uzun boylu çocuğa. Kafamı kaldırarak yüzüne baktığım sırada suratında ki alay dolu gülümsemesi ile gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı. "Geldiğin eve geri dön ufaklık." dedikten hemen so...
