လင္းေရာင္ခတစ္ေယာက္...မၾကာေသးခင္က ထက္ေကာင္းယံဖုန္းဆက္ထား၍...ကဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္...။အခန္းထဲမွာဟိုေလ်ွာက္ဒီေလ်ွာက္ လုပ္ေနရင္း...ေဇာေခြၽးမ်ားကလဲျပန္လ်ွက္...တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာေန၏....
"ဟူး..ကိုထက္ကလည္းေလ...ဒုကၡပါပဲ..ငါဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ...ဒီေလာက္ျဖစ္ထားတာေတာင္ မေၾကာက္မရြံ႔နဲ႔..ဟြန္႔..ငါ့ကို..အဲ့ေလာက္ေတာင္..ခ်စ္တာလားမသိဘူး..အဟင္း...ဘာပဲဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..ဒီေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားတာကို..သူကလက္ေဆာင္ေပးခ်င္ေနေသးတယ္...လူ႔ဂြစာႀကီး...ဘယ္လိုလာဦးမလဲမသိဘူး..စိတ္ေလးတယ္.."
စိုးရိမ္စိတ္မ်ားစြာျဖင့္...ပူပန္ေနတုန္း...လက္ထဲမွဖုန္းေလးက တုန္ခါလာျပန္သည္...
"အင္း..ကိုထက္..မလာပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူလို႔..."
"ကိုယ္ အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီ...ထြက္ခဲ့ေနာ္..ေစာင့္ေနမယ္..."
"ဟာ..မရ..ကိုထက္..ကိုထက္.."
လင္းေရာင္ခ ေျပာလို႔ပင္မဆံုးေသး..ဖုန္းခ်သြားသည့္ထက္ေကာင္းယံေၾကာင့္...သက္ျပင္းသာခ်လိုက္ရသည္...။
ထို႔ေနာက္..ျပတင္းေပါက္မွလွမ္းၾကည့္ေတာ့...သိပ္မလင္းသည့္ တစ္ျခမ္းထဲေသာလေရာင္အား..ျဖည့္စြက္ေပးေနသည္က..လမ္းမီးမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း...လင္းေရာင္ခအတြက္ေတာ့...ထက္ေကာင္းယံသည္သာ အလင္းဆံုးမီးအိမ္ေလးပင္..။ျခံတံခါးနားမွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနေသာ...ခ်စ္ရသူကိုၾကည့္ၿပီး...လင္းေရာင္ခ..မ်က္ရည္ဝဲစြာျပံဳးလိုက္မိသည္...။စိတ္ထဲမွာလည္း...ပီတိႏွင့္စိုးရိမ္စိတ္တို႔ဒြန္တြဲေနသလို...ထက္ေကာင္းယံအေပၚလည္း...ပိုလို႔ပင္ခ်စ္မိသြား၏...။
အခက္အခဲေတြၾကံဳေနရေသာ္လည္း...မေၾကာက္ရြံ႔ႏိုင္...။တစ္ေန႔ေပါင္းဖက္ရမည္ဟုလည္း...မယံုၾကည္ရဲပါ...။လက္႐ွိအခ်ိန္ေလးေတြကိုသာ လင္းေရာင္ချမတ္ႏိုးသည္...။ခ်စ္ေနရသည္ကိုပဲေက်နပ္ေနသည္...။
ႏုနယ္သည့္ႏွလံုးသားတစ္ခုက...ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အႀကီးႀကီးထားမိလ်ွင္...ပ်က္ဆီးသြားႏိုင္သည္ကိုလည္း သူသိ၏...။
ထက္ေကာင္းယံႏွင့္အတူ...ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘဝေလးမွာေနခြင့္ရဖို႔အတြက္...အိပ္မက္ေလးအျဖစ္သာမက္ထားမိသည္...။လက္ေတြ႔ဘဝက..ၾကမ္းတမ္းေနသည္မဟုတ္ပါလား...။ထိုအိပ္မက္ေလး အေကာင္အထည္ေပၚလာဖို႔လည္း...စိတ္ကူးေလးသာ ယဥ္ထားမိျပန္သည္........။
လင္းေရာင္ခ အရဲစြန္႔ၿပီး...ပထမဦးစြာ ဧည့္ခန္းသို႔ဆင္းလာေတာ့...ေနမင္းခ႐ွိေန၍....
YOU ARE READING
⚠BECAUSE...⁉ {U+Z} (Completed)
Romanceဘာကြောင့်ချစ်မိသွားသလဲ..... ဘာကြောင့်စွဲလမ်းမိသွားသလဲ..... မာနတွေ..အမုန်းတွေကရော..ဘယ်ကိုရောက်သွားသလဲ... အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်.............
