Opia | TAMAMLANDI

3. Bölüm

Bölüm şarkısı, Zuhal Olcay - Adım Kadın
Yıldızları, Yıldız'ın hatırına dolduralım mı?

Sol elimle yerden güç alırken, sağ elimin avuç içiyle ağzımdan çeneme doğru akan kanı sildim. Kapı birden, dingonun ahırı gibi çalmaya başlayınca sinir harbiyle gülmeye başladım. Hoş gerçi bu durumdayken, hoyratça hep kahkaha atardım. Herkesin acısını bastırma şekli farklıdır değil mi?

"Sikeceğim bu hocayı da artık ha!" dedi Hurşit. "Her bir sike maydonoz olmaya ne kadar meraklı bu müslüman milleti!" diyerek elinde ki kemeri önüme doğru fırlattı.

Kemere bakınca, parlak derili boynuma dolanan bir yılan görmem normal miydi? Kafama yediğim darbeler, yaşadığım hiçbir anı neden unutmama sebep olmazdı?

"Ne var amına koyduklarım ne var?" diyerek Hurşit kapıyı açtı. Gözlerimi yerde ki kemerden çekmedim. Şimdi kemeri elime alıp, Hurşit'in boynuna arkadan dolasam ve Hurşit'i boğsam, onu adam yerine koyup bir de bana ceza verirlerdi değil mi?

"Ne istiyorsan, ben vereceğim." Duyduğum ses ile kemer ile aramdaki zihin savaşım son buldu. Kapıya gözlerimi çevirdiğim de, Mazlum abiyi görmeyi beklemiyordum. İlk başta ne dediğini anlayamasam da konuştukça kendisininde abi sıfatını hak etmediğini anlamış oldum. "Ne istiyorsun bu kız için?" dedi. Gözleri zerre bana değmiyordu. Gözlerinde de görmek istemediğim bastırmaya çalıştığı bir öfke mevcuttu. Yumrukları iki yanında sıkılı vaziyette kalmıştı. Çenesi sinirden kasılmış bir vaziyette Hurşit'e meydan mı okuyordu o? Daha gündüz kavga sevmem, üstüne bir de tenezzül etmem diyen öğretmen beye ne olmuştu? Muhtemelen evden aldığı gaz ile erkeklik gösterisi yapmaya gelmişti. "Kaç para için bu kızı heder ediyorsun sen? Ne istiyorsun, söyle ben vereceğim." dedi çenesini havaya dikerek. Gövde gösterisini parayla yapacaktı sanırım. "Ama Yıldız'ı rahat bırakacaksın." dedi devamında. Kendi dediğine kendisinin de inanmadığı o kadar belliydi ki! "Yıldız." dedi ve duraksadı. "Yıldız'ı bana vereceksin." dediğin de kendime hayali bir mezar açtım. "Benim karım olacak." dediğinde kendimi o mezara canlı canlı gömdüm. "Sen paranı alacaksın, bir daha da yoluna çıkmayacaksın." Kaşları havalandı aniden. "Çünkü ben." derken sinirle gülümsedi. "Karım söz konusu olduğunda bu kadar sakin kalmam."

Tok bir kahkaha attım. Önce ev sonra da muhtemelen sokak, delirmişim gibi attığım kahkaham ile yankılandı. Hurşit'in gözleri bana döndü aniden. "Kim ulan bu pezevenk?" Bana doğru adımlamaya başladığın da, Mazlum abi bir adımını evin içine doğru attı. "Her şey bitti! Bir de senin aşıklarınla mı uğraşacağız orospu?"

O kadar arsızlaşmıştım ki kahkaha atmaya devam ettim. "Fena mı işte Hurşit?" dedim alayla. "Al sana müşteri çokluğu! Evir çevir sat!" Kendime yaptığım ima, midemi bulandırdı. Başımı iki yana sallarken, yerden destek alarak doğrulttum. Zor bir gece geçireceğim o kadar belliydi ki! Hurşit rahat bıraksa, ağırlarım bırakmayacaktı. Zaten daha neye direniyordum hiçbir fikrim yoktu artık. Çıkmadık candan ümit kesilmez diye diye kendimi avutmaktan bir adım öte gidemiyordum. "Ama." dediğim de Mazlum abiye çevirdim bakışlarımı. "Andım olsun ki, hiçbiriniz beni mal diye kendinize para karşılığı alamayacaksanız!" Otomatikman sol kaşım kalktı ama acıyla da yüzüm buruştu. "Alsanız da anca cesedimi alırsınız." Hurşit'e çevirdim bakışlarımı. "Allah topunuzun belasını versin."

Arkamı döndüm hızlı adımlarla. Odama girip, kapıyı tam üç kez kilitledim. Biri Hurşit için diğeri Halim için sonuncusu da kötü kabuslarım için! Sabah erkenden kalkıp, edindiğim asma kilitle duş almam lazımdı. Öyle bir cehennem de kavruluyordum ki! Ne kimse çıkarı olmadan yardım eli uzatıyordu ne de evdekiler bir rahat nefes aldırıyordu. Aldığı nefes ağır gelir miydi bir insan evladına? Bana geliyordu! Bana artık geliyordu! Çocukça öteki taraf korkum olmasa, kaç kez hayallerimde ki gibi sallandırmıştım aciz bedenimi tavandan aşağıya! Ama burada çektim ya orada da çekersem korkusundan, arafta kalıyordum! Peki benim yaşadığım hayat, neyin bedeliydi de bana ödetiliyordu?