Opia | TAMAMLANDI

47. Bölüm

Selamlar ve herkese hayırlı haftalar.
Bu bölümün başına gelmeyen kalmadığı için (sosyal medya hesaplarımı takip edenler anladı) hemencecik sizlere emanet ediyorum.

Yıldız için bölüm şarkısı; Chaima Mahmoud (Asha) - İnni Mnih (Video alt yazısıyla birlikte izlerseniz Yıldız için söylenmiş bir şarkı olduğunu, anlarsınız. Tekrardan teşekkür ederim Sare♥️)

Mazlum için bölüm şarkısı; Meteopolis - Hatasız Kul Olmaz

Lütfen yıldızları parlatmayı, satır arası yorumlarınızı bizlerle paylaşmayı unutmayınız. Birde profilimi takip ederseniz müteşekkir olurum.
Sevgiler ♥️💫

Mazlum'u apar topar aşağıya gönderdikten sonra tekrardan zil çalınca Mazlum'un aşağıya inmeden önce banyoda fazlaca oyalandığını düşündüm. "Kalk kızım, Yıldız," dedim yattığım yerden öfkeyle. "Kalk giyin. Daha bunun duş savaşı var! En azından yoldan geldim, çok pisim ayağına yatarsın!"

Emine annem yoldan geldiğim halimi gördüğü için Mazlum'un itinayla üstümden çıkardıklarını geri giydim. Odadan çıkarken; Mazlum kapıya hitaben "Geldim, geldim!" diye bağırınca yüzüm gülümsedi. Ama gülümsemem saniyeler sonrasında Mazlum'un dehşete düşmüş bir halde; "Oya!" demesiyle yüzümden silindi. Panikle; "Sen burada ne arıyorsun?" deyince Mazlum, kederle gözlerimi yumdum.

Sağ elimle merdivenlerin tırabzanını sıkı sıkıya tutarken; "Biliyordum," dedim boğazıma oturan yumrunun etkisiyle fısıldayarak. "Konunun Hurşit olmadığını biliyordum..."

Donakalan bedenimi, benim yerime geçen kadını görmek için harekete geçirdim. Parmak uçlarımla zemine silik izler bırakarak, merdivenlerden aşağı inmeye başladım. "Arıyorum, açmıyorsun," dedi henüz yüzünü bile görmeden çok çok güzel olduğuna emin olduğum kadın. "Bu sokakta bir ev bakmaya gelmiştim. Evdeysen, birlikte bakalım diye zili çalmak istedim. Aslında açmayınca gidecektim ama karşı komşunuz-" diye devam edince, ayaklarım hareket etmeyi kesti. "Israrla evde olduğunu söyleyince, sende kapıyı açmayınca bir şey oldu sandım ondan gidemedim de."

Söz konusu olan karşı komşu benim içinden çıktığım lanetli ev olduğu için bir anda şüphelendim. "Bir bit yeniği var," dedim içimden. "Onların karıştığı hiçbir şeyde hayır olmaz."

Ben merdivenlerde kalakalmışken; "Duymamışım," dedi Mazlum düz bir tonda. "Müsait değildim."

Bahçe kapısının açılış sesini duyunca, aşağı inmekten vazgeçtim belki Oya gitmiştir diye. Mazlum, Hurşit konusunda ciddi ise kapıya çıkıp gövde gösterisi yapmış olmak istemedim. "Göğsünde yıldız mı var senin?" diye bir soru duyunca, sinirli bir nefes aldım. Mazlum'un kapıyı üstü çıplak açmış olduğunuda o zaman anladım. "Bende de var."

"Sorduk mu?" dedim kendi kendime homurdanarak.

Benim homurdanmama, Ümran'ın şoklanmış sesi karıştı. "Oha ama! Hani Yıldız gelmişti de sen ikisini baş başa bırakmak için çıkmıştın evden?" deyince Ümran; yalnız olmadığını anladım. "Utan! Utan karın nerelerden geliyor, sen-" dedi ve sinirle duraksadı. "Yıldız nerede ya?"

Ümran'ın benden daha çok hayal kırıklığına uğramış haline o kadar dayanamadım ki; merdivenin dönemecini dönerek; "Buradayım!" dedim. Buradayım dedim demesine ama kapıda babamı da görmeyi beklemiyordum. Babamı görmem, beni utanç denizlerine sürüklerken; Mazlum'un bana dönen korku ve panik dolu gözleri, hayal kırıklığımı katlandırdı. Kaşlarımı havalandırmış bir vaziyette aşağı inerken; "Uyuya kalmışım," dedim yalandan esneyerek. "Zil o kadar çok çaldı ki... Ne bu tantana diye haliyle kalkmak zorunda kaldım."