Życie na Baker Street/ Johnlock one shot

Ile razy jeszcze ?

Sherlock nigdy nie sądził, że spojrzy na życie inaczej. Inaczej niż na nieustające pasmo nieszczęść, teraz zdecydowanie nie umiał myśleć inaczej niż, że właśnie jedno, z tych pasm nieszczęść trwa od godziny.
- Nie, Sherlocku, jak mam cię przedstawić rodzicom to musisz wreszcie nauczyć się dobrych manier. Nie zrozum mnie źle, kocham cię takiego jaki jesteś, ale moi rodzice nie koniecznie.-powiedział John. Sherlock przewrócił tylko oczami.- Jak zaprosisz mnie na randkę?-dodał Watson po czym usiadł na fotelu, na przeciwko i spojrzał wyczekująco.
- Ymmm..Pójdziemy rozwiązać zagadkę morderstwa?-strzelił Sherlock po namyśle.
- Nie, tak się poznaliśmy, ale nie jest to odpowiedni sposób.-zaśmiał się Watson.
- Kolacja u Angelo?-spróbował Sherlock znowu.
- Dobrze..a, potem?-zapytał Watson.
- Miejsce zbrodni?
- Nie, ten traf już wykorzystałeś.-zaśmiał się John.
- Spacer po parku, w świetle księżyca?-strzelił Sherlock, a gdy John pokiwał głową uśmiechnął się zadowolony.
- Dobrze, teraz omówmy inną kwestię. Co zrobisz gdy pierwszy raz ich zobaczysz?-zapytał John.
- Wydedukuję historię ich życia.-mówi Sherlock po czym uśmiecha się triumfalnie.
- Nie, spróbuj jeszcze raz.-śmieje się John.
- Zwymyślam ich że nic nie umieją.-mówi Sherlock odrazu.
- Nie. Może wypadałoby zacząć od „dzień dobry"?-podsunął Watson.
- A, tak. A, więc najpierw dzień dobry, później wytykam im błędy...-w, tym momencie John przerwał Sherlockowi.
- Zapomnijmy o wytykaniu błędów. Możesz wspomnieć jak bardzo mnie kochasz i, że zamierzamy się pobrać.-powiedział John.
- Dobrze, a więc witam się, nie wytykam błędów, opowiadam jak bardzo cię kocham, wspominam o naszym ślubie i wychodzimy.- podsumował Sherlock.
- Nie, zostajemy u nich.-powiedział John. Sherlock z zrezygnowaną miną wstał i poszedł po pistolet.-Kochanie, nie będzie tak źle.-zaśmiał się John wyjmując Sherlockowi pistolet z ręki i chowając go do szafki.
- Miejmy nadzieję.-mruknął Sherlock.