Życie na Baker Street/ Johnlock one shot

Tajne zbiory Pani Hudosn

Sherlocka nie było od rana. Właściwie John przypuszczał, że jego ukochany wyszedł zanim wstało słońce. Żadnej wiadomości, żadnego cholernego powiadomienia gdzie wywiało Sherlocka. John niezbyt powieszony koniecznością zjedzenia śniadania w samotności udał się na dół, do Pani Hudson. Gdy wszedł kobieta akuratnie siedziała przeglądając stare albumy oprawione w brązowe okładki. John zaciekawiony co znajduje się, w tych opasłych tomiszczach usiadł koło Pani Hudson zaglądając jej przez ramię, a widok jaki zobaczył rozbawił go niezmiernie. Były to stare albumy ze zdjęciami jej i Sherlocka. Prawdę mówiąc od dawna zauważył, że Sherlock i Pani Hudson mają relację jak matka z synem, ale nigdy nie przypuszczał, że Sherlock mieszkał tu już w wieku 16 lat. Na lekko wyblakłej już fotografii widniał młody brunet przebrany za pirata, a koło niego stała dość odmłodzona wersja Pani Hudson przebrana za Katy Perry.
- John, kochanieńki. Chcesz pooglądać ze mną?-zapytała Pani Hudson odwracając się do niego z miną troskliwej matki wspominającej dzieciństwo ukochanych pociech.
- Chętnie.- odpowiedział zapominając o śniadaniu. Kobieta lekko przewróciła kolejną stronę, na której widniała dość ciekawa fotografia. Sherlock stał koło dość młodej dziewczyny, która zerkała na niego ukradkiem, a brązowe włosy lekko opadały jej na czoło.
- Czy to..?-zaczął John, ale Pani Hudson nie pozwoliła mu dokończyć.
- Molly? Tak.- odpowiedziała śmiejąc się.- Znali się od dawna- dodała odwracając kartkę na drugą stronę. Tym razem John już nie wytrzymał i parsknął śmiechem widząc zdjęcie na, którym został uwieczniony Sherlock z naburmuszoną miną. Był chudy jak zwykle, a na sobie miał koszulkę z logiem Metallici. Czarne loki opadały mu na czoło. Wyglądał jak jeden z tych niepokornych dzieciaków, buntowniczych, którzy przeciwstawiają się wszystkim i wszystkiemu. W, tym momencie, aż obydwoje podskoczyli słysząc za swoimi plecami głośne:
- No bez przesady!
- Na miłość boską Sherlock! Nie możesz być cichszy!-wrzasnęła Pani Hudson spoglądając z wyrzutem na bruneta, który tylko przewrócił oczami i pokierował się do góry.
- Podziwiam Panią, ja po dwóch latach z nim odczuwam chęć walnięcia go młotkiem, a Pani go wychowała.- powiedział John patrząc na Panią Hudson z uznaniem.
- Nie było lekko, ale za to ciekawie.-odpowiedziała Pani Hudson chowając albumy i zabierając się za szykowanie obiadu.